جنبش ضدتحریم به دنبال اثرگذاری بر افکار عمومی است
مینا عینی‌فر هنوز رییس‌جمهوری که خود را مشوق NGOها و نهادهای مردمی می‌داند از گرد راه نرسیده که جنبش ضدتحریم ایرانی توسط نهادهای غیردولتی شکل گرفته و به دنبال بیان مخالفت مردم نسبت به تحریم‌های بین‌المللی و فشارهای آن است. فشارهایی که بیشتر از آنکه متوجه دولت و حکومت ایران باشد مردم را تحت تاثیر خود قرار داده است. این جنبش تاکنون با انتشار بیانیه و برگزاری نشست‌هایی در دانشگاه‌ها تلاش کرده نظرات مخالفان تحریم را مطرح کند. در بیانیه آنها از ممنوعیت تحریم به‌طور عام و ممنوعیت تحریم‌های زورمدارانه یکجانبه به‌طور خاص، صحبت شده است.
مینا عینی‌فر هنوز رییس‌جمهوری که خود را مشوق NGOها و نهادهای مردمی می‌داند از گرد راه نرسیده که جنبش ضدتحریم ایرانی توسط نهادهای غیردولتی شکل گرفته و به دنبال بیان مخالفت مردم نسبت به تحریم‌های بین‌المللی و فشارهای آن است. فشارهایی که بیشتر از آنکه متوجه دولت و حکومت ایران باشد مردم را تحت تاثیر خود قرار داده است.
این جنبش تاکنون با انتشار بیانیه و برگزاری نشست‌هایی در دانشگاه‌ها تلاش کرده نظرات مخالفان تحریم را مطرح کند. در بیانیه آنها از ممنوعیت تحریم به‌طور عام و ممنوعیت تحریم‌های زورمدارانه یکجانبه به‌طور خاص، صحبت شده است. شاید انتشار بیانیه و مطرح کردن مواضع مخالف تحریم کاری ساده و نه چندان موثر به نظر برسد، اما صادق زیباکلام تحلیلگر سیاسی عقیده دیگری دارد. به نظر او، این جنبش می‌تواند صدای اعتراض ایرانیان را به گوش غربی‌ها برساند و حداقل تاثیر آن، روی افکار عمومی مردم جهان و تغییر عقیده آنها به سمت مخالفت با تحریم و تلاش برای لغو آن خواهد بود. در این رابطه گفت‌وگویی، با آقای زیباکلام داشته‌ایم که در ذیل می‌آید:
آیا جنبش مردمی ضدتحریم می‌تواند کمکی به تغییر اوضاع کند و اثرگذار باشد؟
جنبش ضد تحریم قطعا یک حرکت بسیار ارزنده و مثبت است. اینکه جمعی از مردم ایران، نویسندگان، نخبگان فکری و فرهنگی، هنرمندان، دانشجویان، دانشگاهیان و حقوقدانان مخالف تحریم‌ها هستند و به آن اعتراض دارند، در عرصه بین‌المللی می‌تواند روی افکار عمومی آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها تاثیرگذار باشد. به خصوص از این جهت که حرکت یک حرکت حکومتی و دولتی نیست؛ بلکه مردمی است و می‌تواند باعث شود NGOها و گروه‌های مردمی که در کشورهای غربی هستند، به ندای ایرانیان پاسخ بدهند و جلوی این تحریم‌ها تا حدودی گرفته شود یا حداقل در غرب هم صدای اعتراض‌هایی بلند شود. فایده دیگر این جنبش این است که چون یک جنبش تبلیغاتی و دولتی نیست می‌تواند برای اولین بار در ایران یک سری سوالات اساسی و بنیادی را مطرح کند. از جمله اینکه اصلا چرا ایران مورد تحریم قرار گرفته است. پاسخ دولتمردان این است که ما چون خواستیم کشور مستقلی باشیم ما را تحریم کرده‌اند. معنی این حرف این است که هر کشور دیگری هم که می‌خواسته مستقل باشد یا مستقل است باید تحریم شود. در حالی که این طور نیست. به جز ایران هیچ کشور دیگری این وضع را ندارد. معنای حرف ما این است که کشورهای دیگر همه
وابسته و سرسپرده به قدرت‌های غربی هستند. آیا واقعا این گونه است؟ به نظر من جنبش ضدتحریم بزرگ‌ترین مزیتی که دارد این است که باعث می‌شود در داخل کشور یک سری سوالات در خصوص تحریم مطرح شود.
این جنبش از چه راه‌هایی باید وارد شود؟ چه کسانی باید به عضویت آن در بیایند تا تاثیر بیشتری داشته باشد؟
من فکر می‌کنم اولین و مهم‌ترین بخش آن این است که حتما باید غیردولتی بماند و باید واقعا به صورت NGO باشد؛ یعنی مردم نهاد باشد. این اولین و مهم‌ترین شرط آن است. در این جنبش هم باید عملا به روی همه اقشار، لایه‌های سیاسی و طیف‌های مختلف باز باشد.
آیا نهادهای بین‌المللی در برابر چنین جنبشی اختیار و وظیفه‌ای دارند؟
خیر هیچ الزامی ندارند. ۱+۵ یا شورای امنیت و سازمان ملل هیچ الزامی به اقدام نسبت به خواسته‌های این جنبش ندارند. این جنبش بیشتر می‌خواهد روی افکار عمومی غربی‌ها، آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها موثر باشد.
ارسال نظر