موسیقی پاپ می‌توانست در زمان جنگ تاثیر بگذارد
لی لا رضایی هفته گذشته جشنواره موسیقی مقاومت برگزار شد. جشنواره‌ای که حاشیه‌های زیادی داشت و چهره‌های نام آشنایی در آن حضور داشتند.
از کویتی پور مداح معروف گرفته تا خوانندگان پاپ که برای اجرا روی صحنه رفتند. در این جشنواره عبدالجبار کاکایی هم حضوری جدی داشت و در جشنواره پنجم مقاومت ترانه‌ای هم برای افتتاحیه سروده بود که در این باره با او به گپ و گفت نشسته‌ایم:

شعر و ادبیات مقاومت و برگزاری جشنواره‌هایی از این دست چه تاثیری می‌تواند در مردم داشته باشد؟
بستگی به ریل گذاری جشنواره و مسوولان جشنواره و هدف‌گذاری آنها و همچنین کیفیت و کمیت برنامه‌های جشنواره دارد. صرف برگزاری یک جشنواره نیست مگر اینکه احساس شود جشنواره هدف درستی ندارد.
موضوع جشنواره مقاومت احساس است و اگر کسی غیر از این فکر می‌کند، کاملا در اشتباه است. این احساس ناشی از خرد جامعه است که در برابر نگاه خیره چشمان و دشمنان ایران همواره وجود داشته است. ایران از معدود کشورهایی است که همیشه با نگاه متجاوز دشمنان روبه‌رو بوده است و با این شرایط زندگی، طبیعی است که مردمش با موضوع مقاومت آشنا باشند و خو گرفته باشند و به آن توجه داشته باشند. کما اینکه طی 8 سال دفاع مقدس هم این توجهات همیشه بوده است. مهم این است که جشنواره هدف خود را خوب متوجه مردم کند و آثار تاثیرگذاری بسازد بخصوص آثار فاخر و جوان پسند که مورد توجه مردم و جوان ترهای جامعه قرار بگیرد. یا حتی موسیقی‌های محلی و مقامی را می‌تواند طوری طراحی و برنامه‌ریزی کند که جوان‌ها بتوانند به خوبی با آنها ارتباط برقرار کنند. موضوع مقاومت جزو چند موضوع مهم ایرانی‌ها است که همیشه به آن توجه نشان داده‌اند مثل سرود «دایه دایه وقت جنگه» و «‌ای ایران‌ای مرز پر گهر» و .. که در آخرین زمان اشغال ایران اجرا شده بود و در زمان 8 ساله دفاع مقدس در جنگ ایران و عراق هم توسط مردم اجرا می‌شد. خوشبختانه با وجودی که ایران همیشه مورد تهاجم وتجاوزقرار می‌گرفت به واسطه خرد جمعی و تصمیمی که جمع می‌گرفت از این تهاجمات
رفع بلا می‌شد.
فکر می‌کنید حضور ترانه و موسیقی پاپ در جشنواره مقاومت چقدر می‌تواند تاثیر گذار باشد؟
چنین تصمیمی از سوی مسوولان جشنواره امسال برای اولین بار قابل تقدیر است و ایده خوبی است. منتهی باید موضوعات چندان غیر مرتبط با هم نباشد و همچنین به همه استعدادها نگاه شود. امیدوارم فکر کاملی برای این جشنواره شده باشد.
در زمینه ترانه چطور؟
مردم ما اساسا مردمی هستند که با کلام در ارتباطند و شاید خیلی قضاوت دقیقی ندارند. اصولا کلام در فرهنگ ما از ساختار زیبایی شناسی برخوردار است و مردم با آن ارتباط بسیار خوبی دارند که در ناخودآگاهشان هم وجود دارد. اگر یک موسیقی خوب را برای مردم ایران پخش کنید حتما به دنبال کلامی در آن می‌گردند. چون مردم ما با دومقوله شعر و موسیقی توامان با هم ارتباط برقرار می‌کنند. اگر کلام یک اثر ضعیف باشد ناخودآگاه توجه کم می‌شود. ما ایرانی‌ها عادت داریم موسیقی را جدا و کلام را جدا بشنویم. در کل در فرهنگ ایرانی کلام بسیار موثرتر از موسیقی است.
حضور موسیقی پاپ در جشنواره‌ای موسوم به جشنواره‌ای به نام مقاومت به نظرلازم بود؟
وقتی ما از موسیقی پاپ صحبت می‌کنیم، نگاهمان به موسیقی غرب است. موسیقی‌ای که ما به عنوان موسیقی پاپ می‌شناسیم در واقع همان موسیقی مردمی است. نقدی که به مطبوعات وارد است این است که آنها فقط به یک نوع از موسیقی پاپ می‌گویند، در حالی که هر نوع موسیقی اگر مورد توجه مردم قرار بگیرد و بتواند توسط آنها زمزمه شود و درخاطرشان سپرده شود، پاپ است، حال چه آن موسیقی سنتی باشد، چه کلاسیک و چه هر سبک دیگری! چون پیش از این نیز موسیقی سنتی ما پاپ بود و تمای مردم از این موسیقی لذت می‌بردند. ولی امروزه فاخر شده و موزه نشین شده است و گذشته خود را فراموش کرده است. با این اوصاف موسیقی پاپ با تعریف امروزه اش دارد جور آن را می‌کشد. به هرحال باید موسیقی فاخری که امروزه برای خودش ارج و قرب قائل شده و بالانشین شده است، یادش باشد یک زمانی نیازهای مردم را برطرف می‌کرد و با مردم ارتباط داشت و به تمامی نیازهای آنها پاسخ می‌داد.
همین موسیقی سنتی ما بود که در مجالس عروسی مورد استفاده قرار می‌گرفت و در مراسم عزا و ... نیز پاسخگوی نیازهای مردم بود. امروزه اما اینطور نیست. موسیقی‌های مختلفی آمده است و بار را از روی دوش آن موسیقی قدیم برداشته است. من احساس می‌کنم اتفاقا حضور چنین موسیقی در جشنواره موسیقی مقاومت ضروری است که از گذشته هم وجود داشته است، چون مردم به این نوع موسیقی نیاز دارند. امروزه به موسیقی مقامی و محلی کمتر پرداخته می‌شود، در حالی که برای مردم بسیار لازم است که چنین موسیقی را گوش کنند و با آن مرتبط باشند.
ولی در زمان دفاع مقدس در جبهه و جنگ خبری از موسیقی پاپ نبود.آیا می‌توان گفت این موسیقی نمی‌تواند ربط چندانی به جشنواره مقاومت داشته باشد!
اتفاقا حضور موسیقی پاپ در این جشنواره اقدام پسندیده‌ای است. فقدان این موسیقی را در جنگ شدیدا می‌شد حس کرد. شاید اگر بود می‌توانست تاثیر بسیاری در جنگ بگذارد. موسیقی با قدرت خارق العاده اش آن زمان مغضوب بود، اما بعد از جنگ توانست جبران مافات کند. خود من چند قطعه نوشتم که از این میان می‌توان به کبوتر و سیب و سرباز که با صدای فریدون عزیز اجرا شد و بهروز صفاریان تنظیم کرد اشاره کرد. حالا هرچند جنگ تمام شده است، اما این موسیقی و این کلمات تاثیر خود را دارند و این یک معجزه است که فقط از موسیقی پاپ بر می‌آید.