به همت انجمن بتن ایران، سخنرانی علمی «اصلاح الگوی مصرف در بخش بتن و سیمان» به‌وسیله مجتمع ایران فریمکو برگزار شد. به‌رغم اینکه موضوع اصلاح الگوی مصرف در ابتدای سال جاری مورد توجه بسیاری قرار گرفته بود، لیکن رفته‌رفته این موضوع در حال فراموشی بود. مجتمع ایران فریمکو با توجه به اهمیت این موضوع در چهارمین سخنرانی علمی ماهانه انجمن بتن ایران به بررسی ابعاد مختلف اصلاح الگوی مصرف سیمان و بتن در کشور پرداخت که مورد استقبال دانشجویان، کارشناسان و استادان این صنعت واقع شد. رویکرد مجتمع

ایران فریمکو در سال‌های اخیر درباره بحث‌های مرتبط با سیمان و بتن روی اصلاح ساختارهای تولید، توزیع و مصرف استوار بوده است به نحوی که بارها به خاطر ارائه این رویکرد از سوی دستگاه‌های مختلف فنی و مهندسی و دولتی تقدیر شده است؛ به نحوی که طرح پیشنهادی این مجتمع برای اصلاح ساختار تولید، توزیع و مصرف مصالح ساختمانی از سوی هیات‌وزیران در سال ۸۴ در قالب مصوبه‌ای به تصویب رسید. در ابتدا مهندس جاوید خطیبی، مدیر مهندسی محصول ایران فریمکو با ارائه آماری به اهمیت و جایگاه بتن اشاره کرد. در کشور ما سالانه به طور متوسط ۱۴میلیارد دلار فرآورده‌های سیمانی از قبیل بتن آماده و قطعات بتنی تولید و مصرف می شود که با احتساب سایر عملیات متصل به بتن از قبیل فولاد، قالب‌بندی و هزینه‌های اجرا، فرآورده‌های بتنی در کشور ما هر سال بیش از ۵۰میلیارد دلار گردش مالی دارد. لذا کیفیت بتن‌های مصرفی بایستی به همین میزان از اهمیت مورد توجه قرار گیرد.

به گفته مهندس خطیبی، کشور ما در حال حاضر از نظر توانایی تولید و مصرف بتن به آن حد از بلوغ رسیده است که بتن‌های با کیفیت بالاتری تولید کند و درصورت رعایت استاندارد‌های ملی که اغلب کارخانجات تولید بتن آماده آن را اخذ کرده‌اند، می‌توان به کیفیت بتن‌های ساخته شده در کشور امیدوار بود. این کارشناس ارشد بتن ضرورت تدوین استاندارد ملی در برخی از بخش‌های بتن من‌جمله جداول بتنی را که متاسفانه شاهد تخریب‌های همیشگی آنها هستیم ضروری خواند و یادآوری کرد: تا زمان تدوین استاندارد ملی می‌توان از استاندارد‌های اروپایی که ناظر بر شرایط اقلیمی ایران است، استفاده کرد. در ادامه این جلسه، مهندس حیدری کارشناس مرکز تحقیقاتی ایران فریمکو نیز به بررسی آماری وضعیت تولید و مصرف بتن و سیمان در کشور پرداخت. به گفته مهندس حیدری سیمان در مرحله تولید هزینه‌های اجتماعی فراوانی به جامعه تحمیل می‌کند؛ به نحوی که در فرآیند تولید هر تن سیمان ۱۲۵ لیتر سوخت فسیلی به مصرف می‌رسد و همچنین یک تن انواع گازهای گلخانه‌ای و گازهای سمی به ازای تولید هر تن سیمان منتشر می‌شود، به گفته این کارشناس، هزینه اجتماعی تولید هر تن گاز گلخانه‌ای به‌وسیله دبیر خانه پیمان کیوتو ۱۸ دلار ارزیابی شده است و در صورت محاسبه یارانه پرداختی برای ۱۲۵ لیتر سوخت فسیلی، تولید هر تن سیمان در کشور بیش از ۷۰ دلار هزینه اجتماعی به‌دنبال دارد؛ همچنین به خاطر اختصاص ۱۲درصد از حمل بار جاده‌ای کشور در کنار اشغال ۷۰۰۰ مگاوات ساعت از ظرفیت نیروگاهی کشور به‌وسیله صنعت سیمان، بیش از ۸ میلیارد دلار از سرمایه‌گذاری انجام گرفته در این دو زیرساخت نیز به صنعت سیمان اختصاص یافته است و فراموش نکنیم که خود صنعت سیمان نیز یک صنعت با سرمایه‌گذاری بالا است؛ چرا که برای ایجاد ظرفیت یک تن سیمان در سال، ۱۶۰ دلار سرمایه‌گذاری می‌شود.

اما به‌خاطر اهمیتی که سیمان در صنعت ساخت‌وساز دارد ناگزیر از تولید آن هستیم به همین منظور بایستی در مرحله مصرف آن را درست مصرف کنیم. به گفته این کارشناس ایران فریمکو، برابر ارزیابی‌های صورت گرفته از چگونگی مصرف سیمان در ایران مشخص شده است که برای مصرف استاندارد سیمان باید ۷۴درصد از سیمان در قالب بتن‌های سازه‌ای به‌وسیله کارخانجات تولید بتن آماده تولید و به مصرف برسد و ۱۸درصد از سیمان نیز که در کارهای بنایی به مصرف می‌رسد لازم است تا به‌صورت سیمان بنایی و در صورت امکان در قالب ملات بنایی آماده تولید و به مصرف برسد.

منبع: روابط عمومی ایران فریمکو