عضلات لندکروزربرای هایلوکس

اسمش Hilux است و لقبش جان سخت. نسبش می‌رسد به کارخانه‌ای در کشور چشم بادامی‌های شرق آسیا یعنی ژاپن و زادگاهش کمپانی تویوتاست. زادروزش هم هشتم مارس سال ۱۹۶۸ است. یعنی حالا حدود ۴۸ سال دارد و چهل چلیش در حال اتمام است. نسل اولش در سال ۱۹۶۸ با کد N۱۰ ساخته شد. خودرویی که یک وانت کوچک بود و بی‌ادعا و اصلا کسی فکرش را نمی‌کرد روزی بدل به الگویی برای پیکاپ‌های دیگر شود. اما حالا تبدیل به خودرویی شده که در ۵ قاره جهان جولان می‌دهد. پیکاپی تمام عیار که تویوتا در ۴۸ سال گذشته توانسته بیش از ۱۶ میلیون دستگاه از آن را در سراسر جهان بفروشد و حالا نسل هشتم آن پیش روی ماست.

طراحی

راستش را بخواهید وقتی هایلوکس ۲۰۱۶ در اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی رونمایی شد، با خودم تصور کردم آنقدرها زیبا نیست. زیرا سال‌ها بود با چهره هایلوکس نسل هفتم خو گرفته بودیم و تویوتا فقط گاهی دستی به سر و گوش آن می‌کشید. اما نسل هشتم این خودرو به یک باره کاملا پوست انداخت و شاید اگر ندانید که این خودرو یک هایلوکس است، تصور کنید تویوتا یک پیکاپ جدید در کلاس هایلوکس طراحی کرده.‌ تقریبا هیچ اشتراکی بین این خودرو و نسل قبلی آن باقی نمانده است. در نمای کلی خودرو همه حجم‌ها افزایش یافته‌اند و انگار هایلوکس جدید قبل از اینکه وارد بازار شود یک دوره فشرده به باشگاه بدنسازی رفته است. صورت خودرو به واسطه استفاده از چراغ‌هایی بزرگ‌تر و کشیده‌تر اخمو به نظر می‌رسد. چراغ‌هایی که بی‌شباهت با چراغ‌های به کار رفته در برادر بزرگترش مدل Tacoma نیستند. اگر کمی با دقت به این دو نگاه کنید، خواهید دید که المان‌های طراحی تقریبا همان‌هایی هستند که در هر دو خودرو وجود دارند و حتی در تاندرا هم دیده می‌شوند. المان‌هایی که بیشتر شباهت به خودروهای آمریکایی دارد تا خودروهای شرقی. البته استفاده طراحان از این سبک بی‌دلیل هم نیست زیرا یکی از بازارهای هدف هایلوکس کشورهای آمریکای شمالی است. در نمای رو‌به‌رو خودرو سه قسمت کلی وجود دارد. بخش اول مربوط به دماغه خودرو است. جایی که جلوپنجره بزرگ با خطوطی قدرتمند و کاملا ساده خودنمایی می‌کند. در این قسمت جلوپنجره به وضوح پیش آمده و لوگوی بزرگ برند تویوتا در پیشانی آن قرار گرفته است. اما بخش دوم که خودش دو قسمت چپ و راست دارد، مربوط به چراغ هاست. چراغ‌هایی که در مدل‌های فول با LED و روشنایی روز تزیین می‌شوند. طراحی چراغ‌ها با شیبی رو به عقب انجام شده است. این شیب بی شک باعث بهبود عملکرد آیرودینامیکی خودرو می‌شود. اما بخش سوم که بزرگ‌ترین قطعه نیز به شمار می‌رود، سپر جلو است.

سپری که نسبت به نسل قبل چند سانتی‌متر رو به جلو آمده و در ۳ قسمت پوششی از کروم دارد. حتی در طراحی سپر هم می‌توانید شباهت‌هایی بین این خودرو و تاکوما پیدا کنید. فقط کافی است نگاهی به فضای پروژکتورهای مه‌شکن جلو بیندازید تا ببینید که چقدر ۴ ضلعی این قسمت به تاکوما شبیه است. در زیر جلو پنجره و بالای سپر، طراحان لبه‌ای ایجاد کرده‌اند که یک تغییر سطح دارد و به شیبی ملایم از کنار چراغ‌های جلو به سمت گلگیرها حرکت می‌کند. امتداد همین طرح حجم روی گلگیرها را ایجاد کرده و باعث می‌شود دماغه خودرو همچون یک کوه به نظر برسد. این حجم کناری گلگیرها در بخش پایین گلگیر به سمت رکاب حرکت می‌کند و با عبور از پایین درب‌ها در انتهای کپسول کابین محو می‌شود. هایلوکس در بخش بار نیز دارای مشخصاتی است که نشان می‌دهد تویوتا سعی داشته تا این خودرو را قویتر از قبل جلوه دهد. حجم‌پردازی روی گلگیر عقب که ازکنار چراغ‌ها آغاز شده، باعث می‌شود با خود تصور کنید احتمالا طراحان نیم نگاهی به عضلات کناری لندکروز هم داشته‌اند.در بخش عقب هم هایلوکس کاملا آپ‌دیت شده است زیرا دیگر استفاده از چراغ‌های عمودی ساده از مد افتاده و به همین دلیل چراغ‌ها به سمت خارج بدنه و روی گلگیرها تمایل دارند. دوربین دید عقب هم روی درب محفظه بار قرار دارد و اگر درب محفظه بار را باز کنید و قصد دنده عقب رفتن داشته باشید، باید به فکر راه دیگری برای کنترل این غول ۵۳۵۵ میلی‌متری باشید! استفاده از کروم در سپر عقب هم اتفاق افتاده و به همین دلیل در کل نمای خودرو لوکس‌تر از گذشته به نظر می‌رسد.


کابین

اگر تجربه نشستن درون کابین نسل قبلی (نسل هفتم) هایلوکس را داشته باشید، با ورود به کابین این خودرو حتما تعجب می‌کنید زیرا همه ادوات برای شما غریبه هستند. هرقدر کابین نسل قبل آفرود‌تر و کاربردی‌تر بود، کابین نسل جدید شیک‌تر و لوکس‌تر شده است. مجموعه کابین در تناسب با طراحی بیرونی خودرو بیش از اینکه به سمت عقب تمایل داشته باشد، با زاویه به سمت داخل و پایین طراحی شده است، به‌طوری که کنسول وسط به معنای کلاسیکش وجود ندارد و تنها فضایی برای قرارگیری شیفتر گیربکس تعبیه شده و به جای آن داشبورد با خطی عرضی به دو قسمت تقسیم شده است. در قسمت بالا نمایشگر ۷ اینچی لمسی قرار دارد که تنظیمات سیستم مالتی‌مدیا و البته تصاویر دوربین دنده‌عقب در آن قابل مشاهده است. ضمنا در سمت راست نیز یک یخچال کوچک قرار دارد که می‌تواند در تابستان عصای‌دستی برای فرار از گرما باشد. البته محفظه داشبورد هم درست در زیر همین قسمت طراحی شده است. .

در قسمت پایین داشبورد نیز ادوات کنترل سیستم تهویه‌مطبوع اتوماتیک خودرو قرار دارند. برای آن دست از رانندگان خودروهای دو دیفرانسیل که بیشتر با مدل‌های کلاسیک رانندگی کرده‌اند، عدم وجود دسته دنده کمک در کابین این خودرو می‌تواند یک علامت تعجب باشد! اما جای نگرانی نیست زیرا تویوتا تصمیم گرفته به جای استفاده از دسته دنده کمک، یک کلید گردان را در داشبورد تعبیه کند که به کمک آن می‌توانید از کمک سنگین، سبک و حالت دیفرانسیل عقب خودرو استفاده کنید. البته در خودروی مورد نظر فضای دکمه استارت پیشرانه وجود داشت اما به دلیل متوسط بودن رده تجهیزاتی خودرو، استارت کماکان با سبک سنتی و چرخاندن سوئیچ انجام می‌شود. فرمان این خودرو دارای کنترل‌های سیستم تلفن همراه بلوتوث و کامپیوتر سفری است که با نمایشگر 2/4 اینچی TFT در میان صفحه نمایشگر‌ها جا خوش کرده است. به کمک همین کامپیوتر سفری می‌توانید میانگین مصرف سوخت و سرعت، مسافت طی شده و... را ببینید. نمایشگرهای دور موتور و سرعت نیز با رنگ‌های آبی زیبا در حالت معمولی بسیار جذاب و خوانا هستند. از طرفی شیفتر گیربکس 5 سرعته دستی خودرو کمی بالاتر طراحی شده و از نظر ارگونومی بسیار بهتر از گذشته است. همچنین در کنسول میانی دو دکمه ECO و Power قرار دارند که می‌توانید با انتخاب هر یک از آنها، تغییراتی در عملکرد خودرو ایجاد کنید. در واقع با فشردن حالت اکو، عکس العمل پیشرانه را نسبت به پدال گاز کمی کند کرده‌اید و ECU خودرو همه شرایط را برای اقتصادی‌ترین حالت رانندگی تنظیم می‌کند.

در حالی که با فشردن دکمه پاور عکس العمل موتور به پدال گاز سریع تر شده و شرایط برای رانندگی اسپرت مهیا می‌شود. صندلی‌های هایلوکس جدید، کیفیت بهتری دارند و راحت تر هستند. به خصوص این رفاه بیشتر برای راننده وجود دارد زیرا می‌تواند نسبت به صندلی‌های قابل تنظیم این خودرو، فرمان را نیز در عمق و ارتفاع تنظیم کند تا به ایده‌آل‌ترین حالت در پشت فرمان برسد. سیستم صوتی استاندارد هایلوکس نسل قبل، یکی از نقاطی بود که همیشه مورد انتقاد قرار می‌گرفت. اما در مدل جدید استفاده از سیستم مولتی مدیا با خروجی‌های 4 تایی در کابین و 2 تیوتر باعث می‌شود سفر برایتان لذت بخش‌تر باشد. در کابین عقب هم دستگیره‌ها روی ستون نصب شده است تا با استفاده از آنها راحت‌تر سوار خودرو شوید. شاید در نگاه اول نصب این دستگیره‌ها آنقدرها مهم نباشد اما اگر خودرو در شیب قرار داشته باشد و آن وقت قصد سوار شدن به آن را داشته باشید، ارزش این قطعات پلاستیکی را می‌فهمید. درخصوص میزان کافی فضا برای سرنشینان هم هایلوکس بهینه‌سازی شده است، به‌طوری که فضای شانه‌ها در صندلی حدود 19 میلی متر افزایش یافته همچنین فضای سر 8 میلی متر بیشتر شده است. صندلی‌ها نیز 15 میلی متر بلند تر هستند و ایمنی آنها نیز افزایش یافته است. در بخش ایمنی تویوتا ترمزها را به ABS+EBD مجهز کرده است.


رانندگی

اولین لحظه‌ای که پشت فرمان هر خودرویی می‌نشینید، صندلی و آینه‌ها را تنظیم می‌کنید. در هایلوکس هم صندلی‌ها راحت هستند و هم آینه‌ها دید بسیار خوبی دارند. پس حالا نوبت دید کلی خودرو است. در مقایسه با نسل قبل دید رو به جلوی هایلوکس به خصوص در گوشه‌ها بهتر شده است و ستون A کمتر در دید راننده قرار می‌گیرد. اما لبه‌های بیرون زده سپر در جلو، امتیازی منفی است که در بسیاری از مسیرهای آفرود باعث برخورد آن با زمین می‌شود. اتفاقی که در روز آزمایش خودرو هم رخ داد. انگار طراحان یادشان رفته که هایلوکس یک آفرودر واقعی است و برای این منظور باید شرایط ورود و خروج مناسبی به ناهمواری‌ها داشته باشد. از طرفی در مسیرهای سخت آفرودی، به راحتی می‌توانستید سپر یک تکه نسل قبل را از بدنه جدا کرده و بعدا ببندید تا آسیبی به آن نرسد. حتی سپر عقب هم دچار مشکل زوایای خروج است و مشکل وقتی بیشتر می‌شود که بدانید این سپر با بخشی از گلگیر در ارتباط است و اگر برای آن اتفاقی بیفتد، گلگیر هم آسیب خواهد دید. اما سپر جدید این خودرو دارای ۵ قطعه جداگانه است که بهتر است فکر باز کردنش را از سر به در کنید. پیشرانه خودرو حجمی معادل ۷/۲ لیتر دارد و در واقع همان نمونه TR ۴ سیلندر قبلی است که حالا به جز سوپاپ‌های ورودی آن، سوپاپ‌های خروجی‌اش هم به کمک سامانه باز و بسته شدن متغیر کنترل می‌شود. به همین دلیل حدود ۵ اسب بخار هم قوی‌تر شده و قدرتش در دور ۵ هزارو ۵۰۰ به ۱۶۰ اسب بخار رسیده است.

همچنین می‌تواند در دور ۳ هزارو ۸۰۰ به ۲۴۶ نیوتن متر گشتاور دست پیدا کند. درو‌گیری پیشرانه جدید به وضوح بهتر از گذشته انجام می‌شود. به‌طوری که در دنده‌های ۱ و ۲ خودرو بسیار سریع شتاب می‌گیرد. نکته منفی صدای گیربکس هنگام رها کردن پدال گاز است که در کابین کاملا شنیده می‌شود. مالک خودرو در این خصوص اشاره کرد که دو دستگاه دیگر از هایلوکس جدید را نیز رانده است و آنها نیز همین صدا را تولید می‌کنند! هندلینگ خودرو در سرعت‌های بالا نسبت به نسل قبل بهتر شده و شاید این مهم را مدیون افزایش عرض محورها است. ضمنا زوایای چرخ (کمبر) در جلو کمی تغییر کرده‌اند و به همین دلیل این خودرو هم فرمانپذیری بهتری دارد و هم در شعاع کمتری دور می‌زند. یکی دیگر از نکاتی که پشت فرمان هایلوکس ۲۰۱۶ باعث تعجبتان می‌شود، عملکرد ضعیف سیستم ABS در مسیرهای خاکی است، به شکلی که باعث می‌شود نتوانید خودرو را در مواجهه با آب برها به درستی کنترل کنید. به همین دلیل بیشتر افرادی که با این خودرو به مسیرهای آفرود می‌روند، با کشیدن فیش پمپ ABS، ترمزهای خودرو را به حالت معمولی تبدیل می‌کنند. هایلوکس جدید در سیستم تعلیق جلو تفاوت عمده‌ای با مدل قبلی ندارد و از همان طبق‌های A شکل و کمک فنر استفاده می‌کند. اما در عقب طول فنرهای شمش آن افزایش یافته است و به همین دلیل نرم‌تر شده تا ضربات کمتری به کابین منتقل کند. مصرف سوخت این خودرو در سیکل ترکیبی چیزی در حدود ۱۱ لیتر است که البته بسته به شرایط جاده، وزن، سبک رانندگی و کیفیت سوخت مصرفی بی‌شک تغییر خواهد کرد. در کل هایلوکس ۲۰۱۶ خودرویی زیبا و خوش سیما است که به نظر می‌رسد همچنان پرچم‌دار پیکاپ‌های ژاپنی خواهد ماند. هر چند بدون اشکال نیست. در پایان از همکاری صمیمانه حمید علی محمدی با ضمیمه هفتگی «دنیای ماشین» سپاسگزاری می‌کنیم.