چالش‌های دنیای بدون راننده!
تعریف جدیدی از سرقت خودرو یکی از این چالش‌ها است. مقوله هک هم‌اکنون برای ابزارهای دیجیتال کاربرد دارد. با عرضه آتونیموس‌ها، هک کردن خودروها نیز آغاز خواهد شد. یک سوال بزرگ این است که آیا خودروسازان به موازات توسعه فنی فناوری بدون راننده، در زمینه بالا بردن ایمنی این خودروها نیز کاری کرده‌اند؟ سوال بعدی در این زمینه این است که با سطح نرمالی از ایمنی که هم‌اکنون در وسایل دیجیتال استفاده می‌شود، تقریبا همه آنها به‌نوعی نفوذپذیر هستند و اگر هکری مصمم به هک کردن آنها باشد در نهایت موفق می‌شود. تنها با صرف هزینه‌های بسیار کلان امنیت شبکه است که می‌توان ساختاری ضد هک ایجاد کرد. آیا برای خودروسازان صرف می‌کند چنین هزینه‌ای را برای ایمنی خودروها انجام دهند و در نهایت این هزینه چه تاثیری بر قیمت تمام شده آتونیموس می‌گذارد.
یکی دیگر از موضوعات چالشی، مساله مسوولیت مدنی در مقابل تصادفات است. هم‌اکنون راننده به‌عنوان کاربر خودرو مسوولیت و عواقب ناشی از خطا و تصادف را می‌پذیرد، اما در شرایطی که راننده به سیستم آتونیموس اعتماد کرده و اختیار راندن را به آن داده است، در صورتی که اتفاق ناگواری رخ دهد مسوولیت با چه کسی است؟ این موضوع هم‌اکنون در سطح ایالتی در آمریکا بین دوایر حقوقی در حال بحث و بررسی است. اغلب ایالت‌های آمریکا با توجه به نبود قانونی در زمینه مسوولیت مدنی خودروهای بدون راننده، فعلا اجازه آزمایش فنی این خودروها را در سطح معابر عمومی به خودروسازان نمی‌دهند.
مقوله بعدی رعایت مواردی همچون اخطارهای پلیس است. در مورد قوانین کلی هم‌اکنون خودروسازان در حال همکاری با شهرداری‌ها و ادارات کنترل ترافیک هستند تا چهارراه‌های هوشمند طراحی کنند. این چهارراه‌ها قابلیت ارتباط با خودروها را داشته و خودروهای بدون راننده را از سبز یا قرمز بودن وضعیت چراغ و حتی تصادف‌هایی که منجر به بسته شدن مسیر شده باشد مطلع می‌کنند، اما یک خودرو بدون راننده چگونه باید از فرمان پلیس مطلع شود؟ برخی قابلیت دید مرئی را در کنار دید راداری مطرح می‌کنند، اما هنوز هیچ یک از شرکت‌های فعال در زمینه توسعه خودروهای بدون راننده فناوری خود در این زمینه را معرفی نکرده‌اند. یکی دیگر از چالش‌های پیش رو در زمینه خودروهای بدون راننده بیمه آنها است. شرکت‌های بیمه هنوز به طور جدی وارد این بحث نشده‌اند. در حالی که خودروهای بدون راننده شرایطی کاملا متفاوت از خودروهای کنونی دارند و بیمه آنها نیز نیازمند شرایطی متفاوت با قوانینی فراگیرتر است.
یکی دیگر از مواردی که خودروهای بدون راننده هنوز از پس آن بر نیامده‌اند، عوارض ناگهانی مسیر است. خودروهای بدون راننده در حافظه خود مسیرهای استاندارد را دارند. به طور مثال اگر درب فاضلاب در یک خیابان برداشته شده و یا به سرقت رفته باشد، راننده انسانی این چاله ایجاد شده را مشاهده کرده و مسیر خود را اصلاح می‌کند، اما یک خودرو بدون راننده برنامه‌ای برای این چاله ناگهانی نداشته و اقدامی برای عبور از کنار آن نمی‌کند. همین مساله برای سرعت گیرهایی که در نقشه رسمی به ثبت نرسیده باشند نیز صدق می‌کند.
اینگونه است که بسیاری عقیده دارند خودروهای بدون راننده در بهترین حالت به دستیاری برای راننده انسانی تبدیل می‌شوند که در مسیرهای طولانی نقشی بیشتر از کروزکنترل را ایفا می‌کند و نمی‌توان انتظار داشت آنها از صفر تا صد رانندگی را با همه ریزه‌کاری‌ها و نیازش به تصمیم‌گیری‌های ناگهانی برعهده بگیرند.
ارسال نظر