فرید قدیری

«یکی از دلایلی که مصرف انرژی در ساختمان‌های کشور حدود سه برابر استانداردهای جهانی محاسبه می‌شود، این است که قیمت ساختمان‌ها در کشور یکسان است و مزیت‌های یک ساختمان مدرن به هیچ وجه در قیمت آن محاسبه نمی‌شود.» عبارات فوق بخشی از سخنرانی مدیر آموزش سازمان نظام مهندسی ساختمان است که در آخرین روز از هفته گذشته در همایش راهکارهای اجرایی مبحث ۱۹ ارائه شد.

در این همایش همچنین مطرح شد که ساختمان‌ها سال گذشته ۱۲میلیارد دلار انرژی تلف کردند.

چالش بر سر اتلاف و مصرف بیش از اندازه انرژی در ساختمان‌ها تنها گوشه‌ای از ایراداتی است که در پس بی‌توجهی در روش‌های ساختمان‌سازی در واحدهای مسکونی و اداری به وجود می‌آید. انگار همه عوامل و نهادهای ناظر همچون وزارت مسکن، سازمان نظام مهندسی و شهرداری‌ها دست به دست هم داده‌اند تا نظارت بر مقررات ساختمان‌سازی به گونه‌ای صورت گیرد که فقط هدف ساخت سرپناه باشد و اینکه استحکام، کیفیت سازه و نوع زمین چگونه باید باشد، زیاد مهم نیست.

در این میان آنچه که قیمت ملک را تعیین می‌کند، فقط موقعیت محله است و به قول مدیر آموزش سازمان نظام مهندسی، کیفیت سازه زیاد در تعیین ارزش ملک مهم نیست. فرهنگ غلطی که در جامعه‌ ما حاکم است، نگاه به ارزش ظاهری ساختمان است. ارزش از نگاه مصرف‌کننده یا خریدار یک واحد مسکونی صرفا نمای ساختمان و نوع شیرآلات، نوع سرامیک، چیدمان آشپزخانه و از این جور سخت‌افزارها است. همین فرهنگ غلط موجب شده است برخی ساخت‌وسازها بدون توجه به سستی زمین و نوع مصالح به کار برده شده در پیکره ساختمان انجام شود. توجه به مبحث انرژی در ساختمان‌سازی از جمله نکات مهمی است که علاوه بر تامین آسایش ساکنان ساختمان، بحث صرفه‌جویی اقتصادی در کل جامعه را نیز در بر می‌گیرد.

لذا الزام فعالان ساختمانی به رعایت کلیه مقررات ریز و درشت در امر ساخت‌وساز و دقت در نحوه اجرا، جز با نظارت سازمان‌های ذی‌ربط محقق نخواهد شد.