گروه تاریخ و اقتصاد: ریچارد راجرز، معمار بزرگ و برنده جایزه پریتزکر در 23 جولای سال 1933 از پدر و مادری انگلیسی متولد شد. سبک ریچارد راجرز در معمای معروف به سبک های- تک ( فناوری برتر) است. راجرز در سال ۱۹۶۲ مدرک فوق ‌لیسانس خود را از دانشکده معماری ییل Yale دریافت کرد.

راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لوید رایت، معمار بزرگ آمریکایی پیدا کرد.
راجرز پس از مدتی کار در چند دفتر معماری در نیویورک، به انگلستان بازگشت و در یک دفتر معماری در لندن مشغول به کار شد. از سال ۱۹۷۱ نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال ۱۹۷۸ ادامه داشت.




راجرز همکاری با رنزو پیانو را در سال ۱۹۷۱ آغاز کرد. او یکی از اولین آثار خود را درسال (۱۹۷۱-۱۹۷۳) به وجود آورد که طراحی در ورودی ساختمان اداری کارخانه B&B در ایتالیا بود.
ریچارد راجرز که از سال ۱۹۹۶، با کسب مقام اشرافی، به لرد راجرز ملقب شده، در طول سال‌های متمادی زندگی حرفه‌‌ای خویش، موفق به دریافت تعداد زیادی از جوایز معتبر معماری شده است که از جمله مهم‌‌ترین آنها می‌توان به مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) در سال ۱۹۸۵ و نیز شیر طلایی بی‌ینال ۲۰۰۶ ونیز اشاره کرد.




ریچارد راجرز همواره با طراحی ساختمان‌هایی همگام و سازگار با محیط زیست و بهره‌‌مند از تکنولوژی روز، در خط مقدم جنبش معماری پایدار بوده است. توجه به نور طبیعی و تغییرات اقلیمی و خلق ساختمان‌هایی که تا حد امکان از حداقل انرژی و نیز انرژی پاک استفاده کنند، مهم‌ترین دغدغه‌های او در معماری محسوب می‌شوند.




یکی دیگر از کارهای مشهور راجرز که از پروژه‌های اولیه او به شمار می‌رود، برج اداری Lloyd's of London در شهر لندن است که اجرای آن در سال ۱۹۸۶ به پایان رسید. ایجاد ارتباط میان درون و بیرون با استفاده از آتریوم بلندی از فلز و شیشه که سازه را غرق در نور طبیعی می‌کند، مهم‌ترین ویژگی معماری این ساختمان است. از دیگر پروژه‌های مهم راجرز می‌توان به گنبد هزاره لندن (۱۹۹۶-۱۹۹۹)، ترمینال ۴ فرودگاه مادرید و تالار گردهمایی ولز (۱۹۹۷-۲۰۰۵) اشاره کرد.
راجرز که سی ‌و یکمین برنده پریتزکر به شمار می‌رود، پس از جیمز استرلینگ (برنده پریتزکر ۱۹۸۱)، نورمن فاستر (برنده پریتزکر ۱۹۹۹) و زاها حدید (برنده پریتزکر ۲۰۰۴)، چهارمین معمار از انگلستان است که موفق به کسب این جایزه معتبر شده است، جایزه‌ای که اغلب از آن به‌عنوان نوبل معماری و عالی‌ترین افتخار برای معماران یاد می‌شود.





هیات داوران بیست ‌و نهمین دوره جایزه پریتزکر در بیانیه خویش، با اشاره به این نکته که ریچارد راجرز در طول زندگی حرفه‌ای برجسته و بیش از چهل‌ ساله خویش، پیوسته و استوار، در پی تحقق عالی‌‌ترین اهداف در معماری بوده است، بیان کرده‌اند که: «پروژه‌های کلیدی او نماینده لحظات تعیین‌کننده‌ای در تاریخ معماری معاصر هستند.»به اعتقاد آنان، ارائه ترجمانی بی‌‌نظیر از شیفتگی جنبش مدرن به ساختمان به مثابه ماشین، گرایش به وضوح و شفافیت معمارانه، ترکیب فضاهای عمومی و خصوصی و پایبندی به پلان‌های انعطاف ‌پذیر که به نیازها و خواسته‌های پیوسته در حال تغییر کاربران پاسخ می‌دهند، مهم‌ترین بن‌ مایه‌های آثار راجرز به شمار می‌روند.