تولد جهان پهلوان فراموشی‌ناپذیر

غلامرضا تختی در روز ۵ شهریور ۱۳۰۹ در خانواده‌ای متوسط در محله خانی‌آباد در تهران به دنیا آمد. «رجب‌خان» (پدر تختی) غیر از وی دو پسر و دو دختر دیگر نیز داشت که همه آنها از غلامرضا بزرگ‌تر بودند. «حاج‌قلی»، پدربزرگ غلامرضا، فروشنده خواربار و بنشن بود. نخستین واقعه‌ای که در کودکی غلامرضا روی داد و ضربه‌ای بزرگ و فراموش نشدنی بر روح او وارد کرد، آن بود که پدرش برای تامین معاش خانواده ناچارشد خانه مسکونی خود را گرو بگذارد. شادروان تختی فقط ۹ سال توانست در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس بخواند و به دلیل مشکلات مالی مجبور به ترک تحصیل شد.

شادروان تختی در مصاحبه‌ای با اشاره به فقر و مشقت زمان نوجوانی‌اش می‌گوید: «با آنکه علاقه فراوانی به ورزش داشتم، مجبور بودم که در جست‌وجوی کاری برآیم. زندگی، نان و آب، لازم داشت. برای مدتی به خوزستان رفتم و در ازای روزی هفت یا هشت تومان، کار کردم. دنیا درحال جنگ(جنگ جهانی دوم) بود، زندگی به سختی می‌گذشت.» غلامرضا، ورزش را از نوجوانی آغاز کرد. ورزش ابتدا برای او نوعی تفنن و سرگرمی بود. در همان اوان، خیال قهرمان‌شدن، مدتی او را به وسوسه انداخت اما از همان نوجوانی که تازه به فکر باشگاه رفتن افتاده بود، اعتقاد داشت که ورزش برای تندرستی و سلامت جان و تن لازم است. تختی در دوران زندگی ورزشی‌اش رکورددار شرکت در المپیک‌ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه بود. درچهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود که در کشتی ایران این امر اتفاق نادری است. جهان پهلوان تختی به هنگام عزیمت به آخرین سفر خود، در میان خیل‌عظیم مردمی که برای بدرقه او و همراهانش آمده بودند، در گفت‌وگو با خبرنگار «کیهان‌ورزشی» گفت: هیچ‌چیز نمی‌تواند مرا خوشحال کند، پول، مدال طلا، عشق و حتی عشق.