نصب مجسمه فردوسی

کمال‌الملک با دیدن فردوسی در خواب تصویری از او ترسیم می‌کند که بعدها در ایران به تصویر غالب از فردوسی مبدل شد و بسیاری از مجسمه‌هایی که امروزه از فردوسی وجود دارد برگرفته از همین تصویر است از آن‌جمله مجسمه‌ای است که به دست شاگرد او ابوالحسن صدیقی ساخته شده و در میدان فرودوسی نصب شده است. زمانی‌که انجمن آثار ملی تصمیم گرفت مجسمه‌ای از فردوسی در میدان فردوسی نصب کند، صدیقی طرحی را به این منظور ارائه کرد که به دلیل تفصیل آن و محدودیت بودجه مورد تایید قرار نگرفت، اما در نهایت طرح دیگری تایید شد که با سنگ مرمر کارارا ساخته شد. این سنگ بسیار کمیاب است و از معدنی در کوه‌های شمال ایتالیا استخراج شده است. مجسمه سه متر ارتفاع و ۶/ ۵ تن وزن دارد و ساخت آن در سال ۱۳۳۸ به اتمام رسیده است و در ۱۷ خرداد همان سال طی مراسمی به وسیله فریدون صدیقی فرزند ابوالحسن خان در میدان فردوسی نصب شد. صخره‌ای که فردوسی بر فراز آن ایستاده نمادی از کوه قاف است و پسرکی که در پایین پای او در مجسمه ساخته شده، در حقیقت دوران کودکی زال است که در کوهستان رها شده و حجم تراش نخورده‌ای که به شکل بال‌های عقاب در بالای سر کودک قرار دارد نمادی از سیمرغ است. این مجسمه نفیس از زمان نصب بارها آسیب‌دیده است و چندبار نیز به صور غیراصولی و غیرتکنیکی بازسازی شده است. این اثر اهمیت فراوانی به لحاظ هنری و فرهنگی دارد و به‌علاوه امروزه نوعی نماد هویتی به‌شمار می‌آید.