بزرگداشت دو هنرمند محبوب ایران برگزار شد
ازخاطرات انتظامی تا گریه عمو قناد
عزت‌الله انتظامی که در سال ۱۳۹۷ درگذشت، در سال‌های پایانی عمرش ریاست موزه سینما را بر عهده داشت و مراسم یادبود و بزرگداشت ۱۰۰سالگی‌اش نیز در همین موزه در باغ فردوس تهران و مراسم گرامیداشت مجید قناد نیز با حضور چهره‌های مطرح تئاتر کودک و مجریان باسابقه تلویزیون همزمان با افتتاح موسسه هنرهای نمایشی سفیران صلح در تماشاخانه ایرانشهر در قلب تهران برگزار شد.
یاد شیرین قناد
در این برنامه که در تالار دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر برپا شد، قطب‌الدین صادقی، هنرمند و پژوهشگر باسابقه تئاتر و علی فروتن، همکار قناد و یکی از عموهای فیتیله‌ای، درباره این هنرمند سخن گفتند و مجید قناد نیز ضمن قدردانی از خانواده، دوستان و همکاران خود، از برخی محدودیت‌هایی سخن گفت که دهه ۶۰ برای ساخت برنامه‌های کودک در تلویزیون با آن درگیر بوده است. قطب‌الدین صادقی، هنرمند باسابقه و مدرس تئاتر، در سخنانی درباره مجید قناد گفت: قدردانی از مجید مرا به شوق آورد چون جامعه ما بی‌وفاست و زود همدیگر را فراموش می‌کنیم در‌حالی‌که ما خانواده‌ایم و حق نداریم از هم جدا و بی‌خبر باشیم.
همچنان‌که در قدیم گروه‌های نمایشی قبل از هر چیز، یک خانواده بودند ولی ما این را یاد نگرفته‌ایم. متاسفانه در فضای هنری ما عرضه کم بوده و تقاضا زیاد و از سوی دیگر سیاست‌های نادرست مدیران، هنرمندان را مقابل هم قرار داده است. بنابراین یاد نگرفته‌ایم قدر یکدیگر را بدانیم. سپس با پخش تصاویری از برنامه‌های نوستالژیک کودک در دهه ۶۰ مانند «از مدرسه تا مدرسه»، بزرگداشت مجید قناد برگزار شد. این هنرمند در میان تشویق حاضران که برای دقایقی ادامه داشت، روی صحنه آمد و با صدایی بغض‌آلود گفت: خدایا شکرت، از این همه خوبانی که اطرافم هستند و من را راهنمایی کردند. من چیزی از خود نداشتم. هفت‌ساله بودم که پدرم از دنیا رفت و مادرم مرا بزرگ کرد. دوست داشتم بچه‌ها خوشحال باشند و به همین دلیل کار کودک را انتخاب کردم. او با قدردانی از مادر و نیز فرزندان و همکارانش تاکید کرد: من تنها نبودم. عزیزان زیادی همراه ما بودند تا در تلویزیون که آن زمان تنها ۲ شبکه داشت، گروه کودک را راه بینداریم و همه تلاش کردیم تا بچه‌ها را شاد کنیم.
قناد با اشاره به محدودیت‌های دهه‌های گذشته یادآوری کرد: الان به‌راحتی می‌شود شلوار جین پوشید ولی نزدیک بود مرا به خاطر یک شلوار جین توبیخ کنند. آن زمان برنامه‌های ما رنگ نداشت و فکر کردیم چگونه رنگ را به تلویزیون بیاوریم تا اینکه به مناسبت دهه فجر پیشنهاد کردیم بچه‌ها با لباس محلی به برنامه بیایند و این‌چنین بود که رنگ، وارد کار کودک شد. او اضافه کرد: در مقطعی، به دلیل اینکه بچه‌ها در برنامه دست می‌زدند، برنامه پخش نشد تا اینکه اجازه گرفتیم بچه‌ها یک‌انگشتی دست بزنند و طی چند ماه، این رویه تبدیل شد به دست‌زدن دو‌انگشتی و چند‌انگشتی و مدتی طول کشید تا رسیدیم به دست زدن کامل و گفتن «آفرین و صد آفرین...» بعد از این سخنان، علی فروتن که اولین کارهای حرفه‌ای خود را با مجید قناد انجام داده، یادآوری کرد: سال ۷۱ که وارد تلویزیون شدم، اولین همکاری‌ام با مجید قناد بود. او بنیان خیلی چیزها را در برنامه کودک گذاشت و آن زمان خیلی ساختارشکنی کرد. خدا دوباره او را به ما داد و خوشحالیم که حالش خوب است و به ما انرژی می‌دهد و به نمایندگی از خانه تئاتر از ایشان قدردانی می‌کنم.
یاد عزت‌الله
در نکوداشت صدمین زادروز عزت‌الله انتظامی هنرمندان، علاقه‌مندان و اعضای خانواده این هنرمند در موزه سینمای ایران حضور داشتند. پژمان بازغی که اجرای برنامه را بر عهده داشت ضمن عرض خیر مقدم به مهمانان حاضر در مراسم گفت: من از انتظامی اخلاق حرفه‌ای را که حلقه مفقوده سینمای ایران است، آموختم. او ادامه داد: ابتدا باید سعی کنیم به مردم و همکاران خود احترام بگذاریم و این وظیفه هنرمندان است. انتظامی فردی بسیار منظم بود و بارها فیلم‌نامه را مطالعه می‌کرد و حتی پیش از حضور گروه تدارکات، وارد صحنه فیلم‌برداری می‌شد و فیلم‌نامه را مرور کرده و ایده‌هایی را بر آن می‌نوشت. پس از او، مجید انتظامی، موسیقی‌دان و فرزند زنده‌یاد عزت‌الله انتظامی، نیز در سخنان کوتاهی گفت: افتخار می‌کنم که چنین پدری داشتم و اسم او تا ابد زنده خواهد بود. سپس ایرج راد، بازیگر سینما و تئاتر، عنوان کرد: انتظامی همواره همراه خود به هر جمعی زندگی و شادی را وارد می‌کرد و مورد ستایش همگان قرار می‌گرفت.
او فردی زندگی‌آفرین بود و به دیگران حس امیدواری تزریق می‌کرد. روحیه خاصی در وجود استاد انتظامی بود و من هیچگاه فکر نمی‌کنم که او از میان ما رفته است. این هنرمند همیشه زنده خواهد بود و متاسفم که در روز تولد او، بیلبوردهای این مملکت از تصویر ایشان خالی است. انتظامی فرد یگانه، فرزانه و هنرمندی ملی و بین‌المللی بود و زحمات فراوانی در راه فرهنگ و هنر این مملکت متحمل شد. او تصریح کرد: وقت‌شناسی او زبانزد همگان بود و افتخار داشتم در اداره تئاتر و گروه تئاتر مردم که استاد نصیریان و انتظامی بزرگان آن گروه بودند حضور داشتم. انتظامی دارای خصوصیات اخلاقی بود که بسیاری با آن آشنا نیستند. او در خانه تئاتر برای کمک به افراد نیازمند جایگاهی را به وجود آورد و هیچ‌کس از این موضوع خبر نداشت. او هر ساله و پیش از آنکه سال به پایان برسد، لیستی را آماده می‌کرد که در آن هدایایی به هنرمندان نیازمند تعلق بگیرد و خود هدایا و مبالغی را تامین می‌کرد و بدون آنکه هنرمندان از منبع آن باخبر باشند، آنها را دریافت می‌کردند.
او در روزهای آخر عمر خود از من و مجید فرزندش خواست تا نزد خیرین مدرسه‌ساز برویم و مدرسه‌ای را با خیرین مدرسه‌ساز احداث کرد. امثال انتظامی افرادی استثنایی هستند که هنر در ذات آنهاست و انسان‌های بزرگی هستند. علی دهکردی، مدیرعامل خانه سینما، نیز درباره انتظامی بیان کرد: انتظامی مردی بزرگ و بی‌مانند بود و صحبت‌های فراوانی درباره او مطرح است، همچنین نقش‌های او دارای رنگ‌آمیزی متنوعی است. او به هر نقش اعتباری ویژه می‌بخشید و بازیگری برای او اهمیت انکارناپذیری داشت. انتظامی در زلزله بم و آذربایجان پیش‌قدم بود و برای نیازمندان کمک‌های بسیاری را جمع‌آوری کرد. گلنوش انتظامی، نوه زنده‌یاد عزت‌الله انتظامی، نیز گفت: ایشان پدربزرگ نمونه‌ای بودند و روزهای اول مدرسه او ما را همراهی می‌کرد. او همیشه از من می‌خواست هر کاری داشتم و هرچه می‌خواستم با او در میان بگذارم.
