گروه بین‌الملل- رای‌گیری در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی زیمبابوه در میان اتهام مداخله حزب حاکم در نتیجه انتخابات، آغاز شده است. حوزه‌های اخذ رای از ساعت ٧ بامداد به وقت محلی در روز چهارشنبه، کار خود را در سراسر زیمبابوه آغاز کردند و قرار است رای گیری به مدت دوازده ساعت ادامه یابد و انتظار می‌رود نتیجه انتخابات ظرف پنج روز آینده اعلام شود. به گزارش ‌بی‌بی‌سی، این انتخابات با حضور چهار نامزد برای سمت ریاست جمهوری برگزار می‌شود اما رقابت اصلی بین رابرت موگابه، رییس‌جمهوری از حزب زانو - پی‌اف و مورگان چانگیرای، نخست وزیر دولت وحدت ملی و رهبر حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک، جریان داشته است. در حالی‌که گفته می‌شود بسیاری از مردم زیمبابوه حزب زانو- پی‌اف را عامل مشکلات اقتصادی و سیاسی خود می‌دانند، موقعیت چانگیرای در میان رای‌دهندگان نیز به علت برخی مسائل شخصی، استحکام گذشته را ندارد.

برنده انتخابات باید بیش از پنجاه درصد کل آرا را به خود اختصاص دهد و در غیر این صورت، انتخابات با حضور دو نامزد حائز بالاترین تعداد آرا به دور دوم کشیده خواهد شد.

انتخابات کنونی در پی اصلاح قانون اساسی صورت می‌گیرد که در ماه مارس سال جاری به امضای رییس‌جمهوری رسید و برنده این انتخابات، برای یک دوره پنج ساله سمت ریاست جمهوری را در اختیار خواهد داشت.

رابرت موگابه، ٨٩ ساله که از زمان استقلال زیمبابوه در سال ١٩٨٠ تا کنون در سمت‌های نخست وزیر و رییس‌جمهوری، قدرت را در دست داشته، از مردم خواسته است برای حفظ ثبات کشور، به او رای دهند و وعده داده است که در صورتی که در این انتخابات برنده نشود، قطعا از قدرت کناره خواهد گرفت.

وعده موگابه از آن جهت اهمیت دارد که دوره‌های قبلی انتخابات، به خصوص انتخابات ریاست جمهوری سال‌های ٢٠٠٢ و ٢٠٠٨ با اتهام تخلف‌های گسترده انتخاباتی توسط دولت به رهبری حزب زانو - پی‌اف به منظور حفظ قدرت همراه بود.

در انتخابات سال ٢٠٠٨، که موگابه و چانگیرای رقبای اصلی آن بودند، حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک، دولت و حزب حاکم را به ارعاب و سرکوب طرفداران خود متهم کرد.

در انتخابات سال ٢٠٠٨، حدود دویست نفر از مخالفان دولت رابرت موگابه ظاهرا به دست طرفداران حزب حاکم و ماموران لباس شخصی دولت کشته شدند و خانه‌های شماری از حامیان حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک در چندین مورد هدف حمله قرار گرفت.

مورگان چانگیرای که همراه با رابرت موگابه به دور دوم انتخابات راه یافته بود، اعلام کرد که به منظور جلوگیری از آسیب بیشتر طرفداران خود و با در نظر گرفتن احتمال تقلب در نتیجه انتخابات، از ادامه رقابت‌ صرفنظر می‌کند و در نتیجه، رابرت موگابه برنده انتخابات شد.

دولت وحدت ملی و امید به تغییر دموکراتیک

در آن زمان، اقتصاد زیمبابوه، به دلیل برخی تحریم‌ها و کاهش سرمایه‌گذاری و کمک خارجی با مشکلات گسترده‌ای مانند نرخ بالای تورم، بیکاری و کمبود برخی اقلام ضروری مواجه بود و با توجه به وخامت اوضاع اقتصادی و برای پایان دادن به بحران سیاسی، رابرت موگابه و مورگان چانگیرای با وساطت کشورهای منطقه، در سال ٢٠٠٩ با تشکیل دولت وحدت ملی موافقت کردند و چانگیرای به سمت نخست وزیر منصوب شد.

طی چهار سال گذشته، بهبود نسبی روابط خارجی زیمبابوه باعث کاهش مشکلات اقتصادی از جمله کم شدن نرخ تورم شده اما این کشور همچنان با دشواری‌های متعددی مواجه است.

مخالفان رابرت موگابه بی‌کفایتی و فساد در تشکیلات حکومتی طی سی و سه سال گذشته را مسوول مشکلات اقتصادی زیمبابوه دانسته‌اند و گفته‌اند که حل این مشکلات بدون تغییرات سیاسی اساسی امکان‌پذیر نخواهد بود. آنان امیدوارند که موگابه و حزب زانو - پی‌اف سرانجام از قدرت کنار روند تا زمینه اصلاحات اساسی در این کشور فراهم شود.

کشور زیمبابوه در جنوب آفریقا واقع شده و با کشورهای آفریقای جنوبی، بوتسوانا، زامبیا و موزامبیک همسایه است. پایتخت این کشور، هراره نام دارد. این سرزمین در سال ١٨٨٨ به استعمار بریتانیایی‌ها در آمد و به نام سیسیل رودز، بازرگان و پژوهشگر بریتانیایی، رودزیا نامیده شد.

در سال ١٩٦٥، اقلیت سفید پوست ساکن رودزیا به طور یکجانبه استقلال خود را از بریتانیا اعلام کردند و با ایجاد نوعی نظام جدایی نژادی مشابه آفریقای جنوبی، قدرت را در دست گرفتند.

بریتانیا استقلال رودزیا را به رسمیت نشناخت در حالی‌که ملی‌گرایان این سرزمین نیز به مبارزه از جمله مبارزه مسلحانه علیه حکومت اقلیت سفید پوست پرداختند که سرانجام به موافقت حکومت تحت تسلط سفیدپوستان با برگزاری انتخابات آزاد منجر شد. این کشور سپس نام خود را از رودزیا به زیمبابوه تغییر داد.

در اولین انتخابات چند نژادی در این سرزمین، اتحاد آفریقایی زیمبابوه (زانو) به پیروزی دست یافت اما مخالفت برخی دیگر از گروه‌های سیاسی، به یک دوره ناآرامی و درگیری داخلی منجر شد که سرانجام با وحدت حزب زانو و حزب جبهه میهنی زیمبابوه (پی‌اف) و تشکیل حزب زانو - پی‌اف در سال ١٩٨٨، فیصله یافت.

از زمان کسب استقلال، رابرت موگابه نخست در سمت نخست وزیری تا سال ١٩٨٧ و پس از آن، در مقام رییس جمهوری زیمبابوه، قدرت را در این کشور در دست داشته است.

برخی ناظران شرایط نا مناسب سیاسی و اقتصادی پس از استقلال را با پیشرفت کشور آفریقای جنوبی پس از سقوط رژیم تبعیض نژادی مقایسه و رابرت موگابه را متهم کرده‌اند که برای باقی ماندن در قدرت، به ایجاد یک رژیم سرکوبگر و در نتیجه فاسد، مبادرت کرده و مانع از پیشرفت زیمبابوه شده است.رهبران زیمبابوه، شرایط کنونی این کشور را به موضعگیری‌های ضد امپریالیستی خود نسبت داده و دشمنان خارجی را عامل اوضاع کنونی معرفی می‌کنند.اگرچه روابط خارجی زیمبابوه با تشکیل دولت وحدت ملی بهبود یافته، اما این کشور همچنان با انزوای بین‌المللی مواجه است.