محمدحسن یاری

بخش پایانی

اما باید به تحلیل های پروفسور «لستر تارو» استاد دانشکده مدیریت MIT و مشاور اقتصادی کلینتون‌, رییس‌جمهور سابق آمریکا، در خصوص تحول اقتصادی و رقابتی کشورها با تیزبینی و به صورت عمیق بنگریم. تارو، می گوید در قرن بیست و یکم‌, منابع طبیعی همانند نفت وگاز و زغال سنگ به جز در چند کشور کم جمعیت از پایه های عمده مزیت رقابتی به شمار نمی آیند. منابع طبیعی در عمل از معادله رقابتی حذف گردیده است و داشتن آن راه ثروتمند شدن نمی‌باشد و نداشتن آن نیز مانعی بر سر راه ثروتمند شدن نیست. او می گوید ژاپن منابع طبیعی ندارد و ثروتمند است، آرژانتین دارد و ثروتمند نیست.

اکنون این دانش است که تنها منشاء مزیت رقابتی بلندمدت پایدار می‌شود و دانش فقط می‌تواند از راه تخصص‌ها و مهارت های اشخاص به کار گرفته شود. او می گوید عصر کنونی‌، عصر صنایع انسان ساخته مبتنی بر نیروی مغزی است. منابع طبیعی خداداد از معادله رقابتی خارج شده است. در محصولات جدید‌، منابع طبیعی کمتری به کار می رود. در ساختن پل ها و اتومبیل‌ها فولاد کمتری به کار می رود و ابزارهایی مانند کامپیوتر تقریبا هیچ ماده طبیعی به کار نمی برند. هزینه های حمل و نقل امروزی، دنیایی ساخته است که منابع را می توان با هزینه‌ای ‌اندک به هر جا که لازم باشد منتقل کرد. ژاپن نمونه خوبی است. این کشور سنگ آهن و زغال سنگ ندارد اما صنعت فولاد او سرآمد صنایع فولاد جهان است. در قرن نوزدهم و بخش بیشتری از قرن بیستم چنین چیزی ممکن نبود.

طبق پیش بینی ها تا سال ۲۰۳۰ انرژی برتر جهان همچنان نفت خواهد بود اما هیچ تضمینی وجود ندارد که تا آن زمان عصر صنایع ساخته مبتنی بر نیروی مغزی نتواند انرژی جایگزینی که از هر لحاظ قدرت برتری نسبت به انرژی های فسیلی داشته باشد تولید کند. باید قبول کنیم که منابع طبیعی خدادادی، ما را تن پرور و انسان مبتنی بر یارانه کرده است. فرصتی باقی نیست و تنها در طول دو دهه آینده باید از مزیت های رقابتی موجود و احتمالی برای عرض‌اندام و حتی بقای پایدار بهره بگیریم.

آنچه آشکار است؛ منطقه حساسی که در آن قرار داریم نبض حیات کشورهای بزرگ و صنعتی را در دست دارد و با کمترین تحریک‌، آنها به ترس و استرس و همچنین تلنگری قوی تر برای پیشرفت بیشترشان می انجامد. سیاستمداران، نمایندگان ملت و کشورهای خود هستند و تصمیمات شان تمامی پارامترهای اقتصادی و اجتماعی و دیگر عوامل را تحت الشعاع قرار می‌دهد. به خصوص اقتصاد و سیاست دو عنصر تفکیک‌ناپذیر و به هم پیوسته‌اند؛ زیرا سیاست راه و جاده را برای ماشین اقتصاد آماده می‌کند تا در آن حرکت کند.

اما اینجا بورس ایران که در ماهیت همانند دیگر بورس‌های جهان است، از لحاظ استراتژیکی تفاوت‌های عظیمی دارد و باید رفتارهای متفاوتی نیز از آن انتظار داشته باشیم. آنچه که مشخص است دو عامل سیاست و اقتصاد تاثیرات بسیار قوی تری نسبت به دیگر پارامترهای کلان خواهند داشت. سهامدار ایرانی باید اطلاعات سیاسی و اقتصادی قوی داشته باشد تا بتواند‌درصد ریسک خود را در این بازار به خوبی کنترل نماید.

می‌گویند ایرانی‌ها خیلی سیاسی هستند؛ اما آیا این مشخصه ایرادی دارد؟ البته سیاسی نه به معنی اینکه حتما عضو گروه و یا حزبی باشیم، بلکه منظور داشتن اطلاعات سیاسی در سبد اطلاعاتی ما است که باید اولویت مخصوصی برای آن قائل باشیم. آیا اگر کشورهای اروپایی و یا غربی دیگر در منطقه ما قرار داشتند جزء این بود که به شهروندان خود توصیه می‌کردند تا به اطلاعات سیاسی مجهز شوند که بتوانند فرصت‌ها و خطرات بالفعل و بالقوه را به خوبی کنترل نمایند؟ هر چند که در حال حاضر نیز نشانه ها و آمار زیادی وجود دارد دال بر اینکه مردمان آنها اطلاعات سیاسی بالایی دارند و درک می‌کنند.

تمام مطالبی که در خصوص منطقه خاورمیانه و مزیت های رقابتی آن گفته شد، تنها برای تاکید بر روی مهم‌ترین پارامتر سودآوری در بورس یعنی مدیریت اطلاعات بود. سهامدار با صرف کمترین وقت و پیگیری اطلاعات مرتبط غیر از اینکه ریسک سرمایه‌گذاری خود را کاهش می‌دهد به یک دارایی دیگر مجهز می‌شود. اطلاعات‌، دارایی غیر مالی او است که بطور غیر مستقیم در بازدهی سرمایه‌گذاری‌اش در بورس کمک فراوانی می‌کند. شاید باور کردنی نباشد، اما اگر با سهامداران آگاه و حرفه ای (نه نوسان گیر صرف) برخورد داشته باشید از اطلاعات عمومی و تخصصی آنها متعجب خواهید شد . این دارایی‌، دید وسیع تری به افراد می بخشد. سهامداری که از یک مدیریت اطلاعات برتر بهره می گیرد‌، جذابیت خاصی از دید اطرافیان و دوستان خود خواهد داشت و مردم از هم صحبتی با او لذت فزاینده‌ای می برند و سود و منافع سرمایه‌گذاری به طرف او جذب می‌شود. یک بار دیگر محیط سیاسی و اقتصادی ایران و منطقه را به طور عمیق مرور کنید؛ هر صحبتی، حرکتی، ایماء و اشاره‌ای در ارتباط با این نقاط حساس جهان مطمئنا با واکنش سریعی از طرف دماسنج اقتصاد کشور مواجه خواهد شد. باید خود را با شرایط وفق دهیم نه اینکه با کوچک‌ترین تلنگری پا به فرار بگذاریم و در بورس در جا بزنیم. سود در فرصت‌های زیاد و واقعی است و فرصت‌ها در فراز و نشیب های متنوع و متعدد قرار دارند. در سبد اطلاعاتی خود اولویت خاصی به اطلاعات سیاسی و اقتصادی بدهید. این اطلاعات انگیزه و شور و ذوقی وصف‌ناپذیر به شما هدیه می‌دهد؛ شاید بورس تنها وسیله ای باشد برای خارج شدن از یک زندگی تکراری و یکنواخت.

بورس ایران‌، پتانسیل تبدیل شدن به بزرگترین بورس آتی منطقه را دارد. بورس ایران، شاخص کیفی معتبر، برای سنجش پارامترهای سیاسی و اقتصادی منطقه و تحولات جهان به شمار می آید.

سهامدار بورس ایران ناگزیر از اختصاص دادن وزن بیشتری به اطلاعات سیاسی در سبد اطلاعاتی خود خواهد بود.

EMAIL:info@parstajeran. com