علی غفوری

جذابیت تصاحب صنعت آهن قراضه داخلی آمریکا همچنان مورد توجه شرکت‌های سهامی خاص (private Equity) است و آنها معتقدند باید ضایعات آهنی نیز همانند سایر کالاها وارد بورس کالایی شود. اواخر ماه گذشته شرکت Sims گفت که می‌خواهد با خرید شرکت ضایعات MMI بزرگ‌ترین شرکت سهامی‌عام ضایعات را در جهان ایجاد کند و در این معامله ارزش شرکت MMI ‌م۱/۵ میلیارد دلار تعیین شد. کل مجموعه شرکت Sims سالانه حدود ۱۵‌میلیون تن قراضه دادوستد می‌کند که حدودا ۵‌میلیون تن بیشتر از رقبای آن بوده و یک تاجر عمده بین‌المللی است.

چند روز بعد یک کارخانه فولادسازی آمریکایی Steel Dynamics) SDI) که در سال ۲۰۰۶ حدود ۲۶/۴‌میلیون تن فولاد تولید کرده است، مشتاقانه یکی از عرضه‌کنندگان عمده آهن قراضه خود را خرید. این شرکت خریداری شده Omnisource بود که یک‌میلیارد دلار برای آن پرداخت کرد.

با وجود اینکه دفاتر هر دو شرکت در شهر Fort Wayne در ایالت ایندیانا واقع شده است، ولی شرکت Omnisource فقط ۱۵ـ۱۰‌درصد از نیازهای ضایعات آهنی SDI را که حدودا ۸/۵‌میلیون تن قراضه آهنی را در شرق آمریکا و کانادا دادوستد می‌کند، تامین کند.

هر دو شرکت Sims و SDI جایگاه قابل‌توجهی در تامین ضایعات آهنی داخلی آمریکا به‌دست خواهند آورد.

مدیرعامل شرکت ضایعات فلزی MMI در مراسمی اظهار کرد که ادغام با Sims اقدام بزرگ و موفقیت‌آمیزی برای ما خواهد بود و اضافه می‌کند که نیاز قراضه در کل بازارهای آمریکا حدود ۶۵‌میلیون تن در سال است که با این ادغام حدود ۹ـ۸‌میلیون تن آن تامین خواهد شد که پایانی پرکار برای ادغام و یکپارچه شدن صنعت ضایعات آهنی آمریکا نخواهد بود. حتی پس از ادغام شرکت‌های Sims و MMI زمینه برای ادغام و خریدهای بیشتری آماده خواهد شد و شرایط برای ایجاد فرصت‌ها برای رشد بیشتر مهیا خواهد شد. این ادغام موجب خواهد شد که در آمریکا به‌عنوان غنی‌ترین کشور از نظر ذخایر قراضه سرمایه قابل‌توجهی به‌کار افتد و متعاقب آن باید کار زیادی انجام داد.

در سال ۲۰۰۰ شرکت MMI اعلام ورشکستگی کرد و صنعت ضایعات آمریکا درس‌های زیادی از اشتباهای خود در عدم موفقیت در راه ادغام در دهه ۱۹۹۰ آموخته است.

در آن زمان دو شرکت عمده دیگر ضایعات فلزی آمریکا شرکت‌های Philip Services وRecucling Industries بودند که در دهه ۱۹۹۰ اعلام ورشکستگی کردند.

آقای چالرز براد فورد یک تحلیل‌گر کهنه‌کار صنعت فولاد آمریکا معتقد است که شرکت‌های ضایعات آمریکایی می‌توانند با موفقیت به یک هویت یا شرکت بزرگ‌تری تبدیل شوند. شرکت‌های ضایعات آهنی آمریکا که می‌خواستند در دهه ۱۹۹۰ ادغام شوند، شناختی از این تجارت و ارزش کالای خود نداشتند، در مواردی به‌گونه‌ای عمل می‌کردند که گویی شرکت‌ها یا مدیریت آنان زاید است و با نحوه مدیریت آن آشنا نبودند. مدت‌ها دیدگاه بدی نسبت به ادغام در صنعت ضایعات آمریکا وجود داشت، اما امروزه شرکت‌های عمده قراضه به‌خوبی مورد توجه قرار گرفته‌اند.

Sims علاقه‌مند است که توازنی بین صادرات و فروش داخلی در بلندمدت در تجارت این کالا ایجاد کند، اما خرید شرکت Hugo New توسط این شرکت در سال ۲۰۰۵ که با هدف صادراتی انجام شده بود، بخش اعظمی از فعالیت‌های او را به‌سمت صادرات سوق داد.

ادغام Sims با MMI موجب شد که بخشی از فروش داخلی آن از طریق کشورهایی که در آنجا انبار دارد از ۲۹‌درصد به ۴۰‌درصد به‌صورت فروش جهانی افزایش یابد.

درآمد شرکت پس از ادغام از فروش داخلی و صادرات به آمریکای شمالی از ۱۸‌درصد به ۴۰‌درصد (فقط در مورد Sims) خواهد رسید که بیانگر اهمیت این قاره برای مدیریت Sims است.

بازار قراضه آهنی داخلی آمریکا نیز عامل مهمی در جذب و یا خرید SDF برای Sims بوده است.

مدیرعامل SDI می‌گوید: خرید شرکت ضایعات آهنی Omni Source در تامین منابع قراضه، بسیار مفید بوده و زمینه را برای رشد آینده مهیا خواهد ساخت.

کمبود منابع

صادرات قراضه آمریکا به بازارهای شرق مدیترانه و خاوردور به‌طور کل به قراضه نامرغوب محدود شده است.

به نظر می‌رسد که با ادغام این صنعت (قراضه) در آمریکا واحدها یا شرکت‌های کوچک‌تر به‌تدریج از این صنعت خارج شوند، اما این‌گونه شرکت‌ها یا معاملات کوچک‌تر در واقع نمی‌توانند آنچنان چهره عرضه را تغییر دهند. برخلاف مینی‌میل‌ها مجتمع‌های فولادسازی چندان توجهی به آهن قراضه ندارند، چون ماده اولیه آنان نبوده و آنان فقط تا ۲۰‌درصد از آن را در ورودی‌های خود استفاده می‌کنند. چندین کارخانه مینی‌میل دیگر آمریکایی دارای منابع اختصاصی تامین قراضه هستند، اگرچه بعضی از آنان مانند Gerdau Ameristeel هم شرکت‌های قراضه و هم شرکت‌های فولادسازی را خریده‌اند.

بعضی از مواقع این‌گونه ادغام عمودی را عرضه‌کنندگان می‌توانند مورد توجه قرار دهند. شرکت ضایعات فلزی Schitzer یک کارخانه فولادسازی محلی در ساحل غربی (cascade) را خریداری کرده است تا مشکل فولادسازی را حل کند، ولی به هرحال تجارت قراضه محور اصلی فعالیت‌های این شرکت است.

شرکت Commercial دارای سابقه طولانی در زمینه تولید فولاد و مالکیت شرکت‌های ضایعات فلزی است. رابطه بین مینی‌میل‌ها و صنعت قراضه می‌تواند بدون هیچ‌گونه اشتراک در مالکیت باشد. بزرگ‌ترین شرکت یا کارخانه مینی‌میل آمریکایی یعنی Nucor دارای یک رابطه بلندمدتی با دلال یا واسطه قراضه آقای Darid joseph است که مکمل واحد احیای مستقیم شرکت در منطقه گازخیز ترینیداد است.

آقای براد فورد می‌گوید: واحدهای مینی‌میل به‌تدریج با یکدیگر ادغام می‌شوند. قراضه به‌تدریج نسبت به سنگ‌آهن گران‌تر می‌شود. مجتمع‌های فولادسازی کم‌هزینه‌تر هستند، چون به همین دلیل است که مینی‌میل‌ها به‌دنبال اکتساب سود یا مارجین بیشتری از طریق خرید قراضه هستند.

مقابله با برتری فولادسازان

در سال ۲۰۰۶ زمانی که میتال شرکت آرسلور را خرید تا بزرگ‌ترین شرکت فولادسازی در جهان را ایجاد کند، اکثرا در صنعت ضایعات فلزی معتقد بودند که آنان نیز باید ادغام خود را تسریع کنند تا تجار قراضه اسیر قدرت خرید بالای فولادسازان نشده و در دست آنان له نشوند. شرکت ادغام شده Sims Metal Management بالغ بر ۴‌درصد یا ۳۴۰‌میلیون تن عرضه قراضه جهانی را در سال ۲۰۰۶ به خود اختصاص داده است.

با به وجود آمدن آرسلور میتال نگرانی زیادی بین تجار قراضه اروپایی به‌وجود آمده است، مبنی‌بر اینکه شرکت‌های جدید بزرگ با قدرت خریدی که به‌دست می‌آورند، می‌توانند مانع افزایش قیمت‌های قراضه شوند. اولین مورد اینچنینی در ماه ژوئیه رخ داد، چون با قدرتی که آرسلور‌میتال به‌دست آورد برای نیازهای قراضه خود کیفیت خاصی را تعیین کرده و در نتیجه شرکت‌های ضایعات آهنی دچار نوعی اضطراب و آشفتگی شدند. در حال حاضر آرسلور میتال هر نوع قراضه‌ای را مصرف نمی‌کند و شدیدا کیفیت قراضه مصرفی خود را کنترل می‌کند.

می‌توان گفت که شرکت‌های بزرگ‌تر ضایعاتی از وضع مطلوب‌تری برخوردار هستند، چون به‌راحتی می‌توانند به دیگر مشتریان روی آورده یا محصولات خود را صادر کنند، اما این شرایط برای شرکت‌های ضایعاتی کوچک‌تر مقدور نیست. بهتر است که شرکت‌های ضایعات نیز با یکدیگر ادغام شوند تا قدرت چانه‌زنی خود را در مقابل فولادسازان ادغام شده افزایش دهند.

افزایش توان رقابتی از طرف شرکت‌های ضایعات بزرگ، تقاضای بیشتر از طرف مقررات زیست‌محیطی بین‌المللی و نیاز به سرمایه‌گذاری در زمینه تجهیزات مدرن برای پاسخگویی به این مقررات باعث شده که شرکت‌های کوچک‌تر به شرکت‌های بزرگ‌تر فروخته شوند.

قیمت بالای آهن، تجار مستقل کوچک را نیز وسوسه می‌کند، چون در حال حاضر نسبت به چند سال گذشته قیمت این کالا بسیار افزایش یافته است.

شرکت Sims علاقه‌مند است در هر گوشه جهان فعالیت فیزیکی و تجاری در بازارهای ضایعات آهنی داشته باشد. سایر تجار و شرکت‌ها نیز به‌دنبال توسعه فعالیت‌های خود در خارج از آمریکا بوده و می‌خواهند موقعیت برتری در جهان به‌دست آورند.

در ماه فوریه بزرگ‌ترین شرکت انگلیسی یعنی European Metals Recyching چهار انبار قراضه در ایالت مینه‌سوتا خرید تا حضور خود را در این ایالت تقویت کند. در آلمان در ماه آوریل شرکت Interserch یک اتحاد با شرکت تجاری آمریکایی Protrade ایجاد کرده است که به Interserch این حق انتخاب را می‌دهد که با Pratrade ادغام شود.

رابطه بین شرکت‌های ضایعات فلزی و فولادسازان در اروپا ضعیف‌تر از صنعت مینی‌میل در آمریکای شمالی است.

اکثر فولادسازان عمده اروپایی در دهه ۱۹۹۰ فعالیت تجاری قراضه خود را به همراه سایر فعالیت‌های غیراصلی کنار گذاشتند، چون صنعت فولاد به سودآوری قابل ملاحظه‌ای دست یافته بود.

در‌حال‌حاضر مهم‌ترین منبع تامین قراضه در قاره اروپا کشورهای cis هستند، چون فولادسازان روسیه به شرایط بسیار برتری از نظر تامین سنگ‌آهن و ذغال‌ کک‌شو نسبت به کشورهای اروپای غربی دست یافته‌اند، ولی در این کشورها اروپای شرقی نیز مانع صادرات قراضه خود می‌شود، چون در حال توسعه و خرید دیگر شرکت‌های فولادسازی است. به‌عنوان مثال کارخانه Soverstal کارخانه یک‌میلیون تنی سن‌پترزبورگ را ۴۵‌میلیون دلار خریده است

(درماه فوریه) و کارخانه مینی‌میل Maxi می‌خواهد با اتکا به ۲۰۰ سایت جمع‌آوری قراضه در اورال یک مجتمع بزرگ ۱۲‌میلیون تنی احداث کند. اما اکثر تجار هنوز نمی‌دانند که آیا فولادسازان عمده اروپای غربی مجددا کنترل قراضه خود را در اروپا به عهده خواهند گرفت؟ آرسلور‌میتال نشان داده است که نمی‌خواهد نسبت به تامین قراضه خود همان برنامه یا روشی را اتخاذ کند که نسبت به تامین سنگ‌آهن مورد‌نیاز خود اتخاذ کرده است، یعنی نمی‌خواهد از نظر تامین قراضه خودکفا باشد. یک خریدار مواد‌اولیه عمده در یک کارخانه فولادسازی بزرگ می‌گوید: حتی برای مجتمع‌های فولادسازی همانند کارخانه‌ها کنترل قیمت قراضه بسیار پراهمیت است و ما بازار را دقیقا تحت نظر داریم. اما در‌حال‌حاضر معتقد نیستم که در میان فولادسازان اروپا اولویت خاصی برای نحوه تغییر تامین قراضه وجود داشته باشد.

منبع: متال بولتن