جنگ جهانی دوم نه تنها عرصه رویارویى هوایى، زمینی و دریایى بود، بلکه زیردریایى‏ها نیز جایگاه مهمی در این جنگ خونین داشتند. آلمان در همان شروع مبارزه هوایى علیه انگلستان، جنگ زیردریایى را نیز پیگیری کرد و در ۳ سپتامبر ۱۹۳۹م جنگ نامحدود دریایى و زیردریایى را آغاز کرد. در این روز یک‏صد فروند زیردریایى آلمان موسوم به «گرگ‏های هار»، با هدف غرق کردن کشتی‏های متفقین، عملیات تهاجمی خود را آغاز کردند. می‏توان گفت مشکلات انگلستان در برابر حمله زیردریایى‏های آلمان کمتر از مشکلات نبرد هوایى نبود.

بنابراین، دولت انگلستان برای حل این معضل، در ازای به دست آوردن پنجاه اژدرافکن آمریکایى، در چهارم سپتامبر ۱۹۴۰م، پایگاه‏های دریایى خود را به مدت ۹۹ سال به اجاره آمریکایى‏ها درآورد. در همین حال، با وجود توسعه و افزایش قدرت مقاومت انگلستان، نبرد زیردریایی‏ها که از سوی آلمان به شدت اعمال می‏شد، باعث وارد آمدن تلفات فراوانی به انگلستان شد. از سوی دیگر قرارداد ۹۹ ساله موجب خروج انگلستان ازحدود دریایی آمریکا شد. هر چند در ادامه جنگ، شکست‏های مهمی نیز به آلمان وارد شد و این کشور را به اضمحلال کشاند.