زغال‌سنگ

تولید برق در ویتنام به طور سنتی به شدت به نیروگاه‌های زغال‌سنگ‌سوز متکی بوده است. با این حال، ویتنام راه‌اندازی هیچ نیروگاه جدیدی با سوخت زغال‌سنگ تا سال ۲۰۳۰ را برنامه‌ریزی نمی‌کند. ظرفیت نصب‌شده نیروگاه‌های زغال‌سنگ تا سال ۲۰۳۰ در این کشور تحت طرح جامع هشتم فقط شامل پروژه‌هایی می‌شود که در مرحله توسعه هستند که در مقایسه با ظرفیت نصب‌شده در طرح جامع هفتم به نصف کاهش یافته است. بر اساس طرح جامع هشتم، در نظر گرفته شده است که تا سال ۲۰۵۰، نیروگاه‌های زغال‌سنگ‌سوز دیگر برای تولید برق در این کشور استفاده نشوند و تولید انرژی حرارتی با استفاده از زیست توده و آمونیاک به عنوان جایگزین در نظر گرفته می‌شود.

گاز

به طور کلی، ویتنام حداکثر استفاده از گاز بومی این کشور را برای تولید برق در اولویت قرار می‌دهد:

• ذخایر گاز بلوک B، پروژه نهنگ آبی برای هشت پروژه نیروگاه گازی با ظرفیت ۶۹۰۰ مگاوات به کار گرفته خواهد شد. پروژه برق کوانگ‌تری از گاز معادن گاز یلو لئوپارت استفاده خواهد کرد.

• توسعه پروژه‌های LNG به صنعت برق محدود خواهد شد تا از خطر اتکا به سوخت وارداتی جلوگیری شود و همچنین اطمینان حاصل شود که تعرفه برای بازار ویتنام معقول است. تا سال ۲۰۵۰، نیروگاه‌های LNG به تدریج به استفاده از سوخت هیدروژنی تغییر خواهند کرد.

• تاریخ بهره‌برداری تجاری از پروژه نیروگاهی Long Son با سوخت LNG تا دوره ۲۰۳۱ تا ۲۰۳۵ تنظیم شده است.

• توسعه پایانه گاز طبیعی مایع Thi Vai و پروژه گاز طبیعی مایع Son My طبق برنامه جامع هفتم بازنگری شده ادامه خواهد یافت. توسعه پایانه‌ها مطابق با نیروگاه‌های موجود در طرح جامع صورت می‌پذیرد. اما ال‌ان‌جی و گاز طبیعی بدون شک بخش عمده‌ای از ترکیب انرژی در ویتنام را تشکیل خواهند داد. مجموع ظرفیت نصب‌شده گاز داخلی و ال‌ان‌جی به شبکه برق ویتنام در مقایسه با طرح جامع هفتم اصلاح‌شده به شرح زیر است:

• گاز LNG و گاز طبیعی بدون شک بخش عمده‌ای از ترکیب انرژی در ویتنام را تشکیل خواهند داد.

• پروژه‌‌‌های گاز طبیعی داخلی ویتنام در حال حاضر عقب‌‌‌تر از برنامه هستند، که ممکن است منجر به تاخیر در پروژه‌‌‌های نیروگاه‌های مبتنی بر گاز بومی در این کشور شود. تا به امروز هیچ پروژه‌‌‌ای برای تبدیل LNG به برق در ویتنام وجود ندارد.

• در اوایل ماه مه ۲۰۲۳، شرکت PV Gas اولین شرکتی بود که مجوز واردات و صادرات LNG را صادر کرد. هیچ الزام قانونی برای ویتنام الکتریک، بزرگ‌ترین شرکت برق در ویتنام برای انجام حداقل برداشت LNG وجود ندارد و هیچ چارچوب قانونی برای پایانه‌های گازی دریایی مانند FSRU وجود ندارد.

تجدیدپذیرها

طرح جامع هشتم تمرکز جدیدی را بر انرژی‌های تجدیدپذیر ترویج می‌کند. در حالی که طرح جامع اصلاح‌شده هفتم تنها ۲۱‌درصد از کل ظرفیت را برای همه منابع انرژی تجدیدپذیر (شامل: نیروگاه‌های آبی کوچک، برق بادی، برق خورشیدی و زیست توده) فراهم می‌کند، ظرفیت کل برای انرژی‌های تجدیدپذیر ارائه‌شده در طرح جامع هشتم بالغ بر ۵/ ۲۸‌درصد از کل است که شامل برق بادی، برق خورشیدی و زیست توده است. بر اساس طرح جامع هشتم، نیروگاه‌‌‌های آبی کوچک با نیروگاه‌‌‌های آبی ادغام شدند که منجر به ایجاد یک ظرفیت کلی ۲۹۳۴۶ مگاواتی (۵/ ۱۹‌درصد از کل ظرفیت) می‌شود.

برق بادی

• ظرفیت نیروگاه‌های بادی دریایی نصب‌شده در طرح جامع هشتم تا سال ۲۰۳۰ بالغ بر ۱۰۰۰ مگاوات نسبت به پیش‌نویس‌های قبلی کاهش می‌یابد (از ۷۰۰۰ مگاوات به ۶۰۰۰ مگاوات). ظرفیت نصب‌شده نیروگاه بادی فراساحلی تا سال ۲۰۵۰ بیشترین افزایش را در مقایسه با پیش‌نویس‌های قبلی نشان می‌دهد. در عمل، گزارش‌‌‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد احداث پروژه‌‌‌های نیروگاه بادی با ظرفیت بیش از ۱۰۰ گیگاوات در حال حاضر در دست بررسی هستند.

• ویتنام ظرفیت فنی برق بادی فراساحلی (حدود ۶۰۰‌هزار مگاوات) خود را برای تولید برق و انرژی جدید به حداکثر خواهد رساند. همچنین طرح جامع هشتم این امر را فراهم می‌کند که نیروی بادی فراساحلی، در ترکیب با سایر انرژی‌های تجدیدپذیر (خورشیدی، باد خشکی) برای تولید انرژی‌های جدید (آبی، آمونیاک سبز، ...) به یک «بخش اقتصادی جدید» برای ویتنام و پاسخگویی به تقاضای داخلی و صادرات تبدیل شود.

برق خورشیدی

• طرح جامع هشتم توسعه تاسیسات خورشیدی روی پشت بام را با دادن ظرفیت نامحدود خورشیدی برای مصارف خانگی و ساختمانی تشویق می‌کند، مشروط بر اینکه قیمت مناسبی داشته باشند و از امکانات اتصال به شبکه فعلی بدون نیاز به هیچ‌گونه ارتقای تجهیزات بهترین بهره را ببرد.

• طرح جامع هشتم فهرستی را در ضمیمه ۴ خود ارائه می‌دهد که نام ۲۷ پروژه انرژی خورشیدی در آن ذکر شده است که در طرح جامع تجدیدنظر شده هفتم گنجانده شده‌اند، اما فرآیند انتخاب سرمایه‌گذار را تکمیل نکرده‌اند. این پروژه‌ها تا سال ۲۰۳۰ مجاز به اجرا نیستند و پس از سال ۲۰۳۰ مورد بررسی قرار خواهند گرفت، مشروط بر اینکه بر اساس خودتولیدی و خود‌مصرفی توسعه یابند.

• با توجه به هزینه معقول آن، توسعه پروژه‌های خورشیدی باید در ترکیب با یک سیستم ذخیره‌سازی باتری باشد.

اخبار مرتبط