دانستنی‌های رابطه مالک و مستاجر
بازارنامه- آیا می‌دانید برای تنظیم روابط بین مالک (موجر) و مستاجر، قانون، استانداردی را تعیین کرده است؟ رابطه بین مالک و مستاجر از جمله روابطی است که عدم آگاهی هر یک از طرفین نسبت به استانداردهای آن، خسارت‌های جبران‌ناپذیری را به فرد وارد می‌سازد.
متاسفانه شرایط اقتصادی در کشور ما به گونه‌ای است که مستاجر در جریان این روابط بیشتر از مالک آسیب می‌بیند.
تعداد مستاجر زیاد در مقایسه با تعداد خانه‌های اجاره‌ای محدود از یک سو و قیمت‌های نجومی برای اجاره که برخی مالکان پیشنهاد می‌دهند، دو فاکتور مهمی است که باعث شده مستاجر در مقابل مالک آسیب‌پذیرتر باشد.
اما ما در این گزارش قصد داریم با تقویت دامنه شناخت مستاجران به موضوع اجاره مسکن، توانایی این گروه را تا حد لازم نسبت به اجاره‌نشینی بالا ببریم.
نکاتی در اجاره‌نشینی وجود دارد که هم مالک و هم مستاجر باید آنها را شناخته و رعایت کنند. اگر این نکات رعایت شود، مالک و مستاجر همچون دو دوست قدیمی رابطه‌شان حفظ خواهد شد.
امروزه مستاجران در هنگام یافتن خانه جدید برای اجاره فقط به دنبال خانه‌ای هستند که اجاره آن با توان مالی‌شان سازگاری داشته باشد. این رویه کاملا غلط و به ضرر مطلق مستاجر می‌باشد.
شیوه درست برای یافتن خانه اجاره‌ای مناسب این است که شما هم به دنبال خانه خوب و هم به دنبال مالک خوب باشید.
برخی مالکان این گونه تصور میکنند که مستاجر یعنی برده، در صورتی که مستاجر در عین حالی که از خانه اجاره‌ای به عنوان سرپناه استفاده می‌کند، حافظ منافع مالک در مدت حداقل یکسال نیز خواهد بود. قبل از آنکه ملکی را اجاره کنید، حسابی در مورد شخصیت درونی مالک تحقیق کنید. بهترین منبع تحقیقاتی در این میان مستاجر قبلی است. می‌توانید درباره طرز صحبت کردن، اخلاق و ویژگی‌های مالک از مستاجر قبلی سوال کنید. حتی می‌توانید علت نقل و انتقال مستاجر قبلی را نیز از او بپرسید. شاید مستاجر قبلی از سرکشی‌های بی‌مورد مالک و زخم زبان‌های همسر مالک خسته شده است!
در اجاره مسکن باید مدت اجاره معین باشد که معمولا این مدت یک سال تعیین می‌شود. مدت اجاره از روزی شروع می‌شود که بین موجر و مستاجر توافق شود و اگر در زمان عقد قرارداد اجاره ابتدای مدت ذکر نشود، از زمان انعقاد قرارداد محسوب خواهد شد.
تعمیرات و کلیه مخارج که در مورد اجاره برای امکان بهره‌برداری از آن لازم است بر عهده مالک است، مگر آنکه در قرارداد خلاف آن قید شود. همچنین پرداخت هزینه‌های مربوط به اسباب و لوازمی که برای استفاده از مورد اجاره همچون نصب آبگرمکن و شوفاژ و ... ضروری است، بر عهده مالک است.عامل مهمی که معمولا باعث ایجاد اختلاف بین مالک و مستاجر می‌شود، بحث پرداخت اجاره‌بها است.
قانون می‌گوید مستاجر باید در زمان‌های تعیین‌شده در قرارداد اجاره‌بها را پرداخت کند و در مقابل از موجر رسید دریافت کند.
برخی از مستاجران استفاده‌های سوء از ملک مورد اجاره میکنند. مثلا با آنکه ملک مورداجاره کاربری مسکونی دارد، اما مستاجر استفاده اداری یا تجاری از آن می‌کند. قانون در چنین مواردی حق فسخ اجاره را به مالک داده است.
مستاجر به محض پایان زمان قرارداد باید ملک را تخلیه کند و اگر بعد از پایان مدت اجاره مستاجر آن را در تصرف خود نگه دارد، باید به موجر اجاره‌بهایی که معادل اجاره‌بهای مکان شبیه به آن است، بپردازد. البته اگر مستاجر مبلغی را به عنوان رهن نزد مالک داشته باشد، مطابق قانون تخلیه و تحویل مورداجاره، منوط به تحویل مبلغ رهن به مستاجر خواهد بود.
تنظیم قرارداد بین مالک و مستاجر باید حتما در بنگاه‌های املاک معتبر رسمی انجام بگیرد.
باید توجه داشت برای تنظیم قرارداد اجاره حتما دو نفر به عنوان گواه و شاهد ذیل سند اجاره را امضا کنند. همچنین تنظیم قرارداد باید در فرم‌های چاپی معتبر انجام شود.
نکته آخر خسارت و ودیعه‌ای است که مالک در هنگام تخلیه از مستاجر طلب می‌کند. اولا این مبلغ باید مقدار آن براساس فیش‌های قبلی هزینه آب، برق، تلفن و گاز محاسبه شود و ثانیا مبلغ ودیعه باید در حضور بنگاه معاملات املاک و توسط مشاور املاک گرفته شود؛ بیان ساده‌تر مالک هرگز حق گرفتن مبلغی به صورت مستقیم از مستاجر در هنگام تخلیه ملک را ندارد.
ارسال نظر