خشایار امینی

چهارشنبه هفته گذشته جلسه نهاد تصمیم گیری در رابطه با نرخ بهره بانک مرکزی آمریکا (FOMC) برگزار شد. این جلسات ۸ نوبت در سال برگزار می‌شود و از اهمیت فوق العاده‌ای نزد فعالان بازار برخوردار است. از نشست هشتم آگوست سال گذشته هیچگونه تغییری در نرخ بهره آمریکا داده نشده است و این عدد در ۲۵/۵درصد باقی مانده است.

برای جلسه روز چهارشنبه نیز بازار انتظار تغییر خاصی را نداشت که چنین نیز شد اما مساله‌ای که محور توجهات بازیگران بازار ارز و سهام بود، بیانیه‌ای (Statement) بود که همواره پس از پایان جلسه منتشر می‌شود.

این بیانیه به طور معمول حاوی ۳ پاراگراف است و حجم کل آن به نیم صفحه نمی‌رسد اما معمولا پس از انتشار این نیم‌صفحه، میلیاردها دلار در بازار ارز، بازار سهام آمریکا، بازارهای سهام تمام دنیا و حتی طلا جابه‌جایی مالی داریم.

دراین فرصت قصد داریم نگاه عمیق‌تری به بیانیه روز چهارشنبه بیاندازیم و مقایسه‌ای داشته باشیم با بیانیه‌های قبل این نهاد.

اگر از ابتدای سال ۲۰۰۷ شروع به مرور این بیانیه‌ها بکنیم باید این موضوع را بپذیریم که با اینکه فدرال رزرو از افزایش نرخ بهره در جلسه ۳۱ ژانویه خودداری کرد اما همچنان نگرانی اولیه خود را تورم می‌دانست.

در این بیانیه نسبت به بازار مسکن نیز ابراز امیدواری‌هایی شده بود که در بیانیه‌های پیشین دیده نشده بود و افزایش نرخ بهره را منوط به داده‌های پیش رو دانسته بود.

جملات کلیدی این بیانیه این چنین بودند: داده‌های اخیر نشاندهنده رشد نسبی اقتصاد بودند و نشانه‌های ملایمی از احیای بازار مسکن دیده می‌شود. میزان و زمان‌بندی هرگونه افزایش نرخ بهره بستگی به چشم انداز تورم و رشد اقتصادی دارد که با داده‌های اقتصادی پیش رو مشخص خواهد شد.

این بیانیه که نشاندهنده نوعی تغییر نگرش میان مقامات فدرال رزرو در رابطه با بازار مسکن بود موجب تقویت دلار شد. اما تا بیانیه بعد که یک ماه و اندی سپری شده بود، شاخص‌های اقتصادی آمریکا چندان مطابق نظر برنانکی و همکارانش پیش نرفتند و این مساله موجب تغییر لحن آشکار در جلسه ۲۱ مارس شد.

در بیانیه انتهایی این جلسه برای اولین بار لغت افزایش نرخ بهره (additional firming) استفاده نشد و بجای آن عبارت تعدیل نرخ بهره (Future policy adjustment) به کار برده شد که اشاره آشکار به احتمال کاهش نرخ بهره بود. بعد از این بیانیه دلار ضربه سختی خورد و به انتظار داده‌های اقتصادی پیش رو نشست. در آن زمان دیگر برای کسی شکی نمانده بود که شاید چند ماهی دیگر نرخ بهره آمریکا ثابت بماند اما حرکت بعدی، دیر یا زود، کاهش است نه افزایش.

داده‌های اقتصادی نیز در این مدت چندان خوشایند نبودند. تولید نا خالص ملی GDP)) ۳/۱ اعلام شد که مقدار بسیار ضعیفی بود و میزان مشاغل اضافه شده به بخش غیر کشاورزی (NFP) نیز که مهم‌ترین شاخص اقتصادی آمریکا می‌باشد ۸۸۰۰۰ اعلام شد که ضعیف‌تر از حد انتظار بود.

بنابراین قبل از جلسه چهارشنبه ۱۰ مه ‌یک سوال اساسی برای بازار مطرح بود: آیا همچنان نگرانی اولیه (Predominant concern ) برنانکی و یارانش تورم است ؟

با وجود نشانه‌های آشکاری که از ضعف اقتصاد دیده می‌شد بعضی انتظار داشتند تا بیانیه به رشد اقتصادی اشاره قوی‌تری بکند تا تورم اما بعضی دیگر همچنان تورم را مشکل اصلی اقتصاد ایالات متحده می‌دانستند.

مهم این است که برنانکی چگونه می‌اندیشد. تورم یا رشد اقتصادی؟

بیانیه منتشر شد. جواب واضح بود: تورم.

بیانیه چهارشنبه هیچ‌گونه تغییر جدی نسبت به بیانیه پیشین نداشت که این سکوت حرف بسیاری برای گفتن داشت. شاخص‌های اقتصادی یکی دو ماه گذشته تاثیری در ذهنیت مقامات فدرال رزرو نداشت و همچنان تورم را اولویت اصلی می‌دانند.

این مساله موجب تقویت دلار شد. موجی که عمرش شاید بیش از یک روز باشد.

www.faraforex.com