اقتصاد در حال بهبودیافتن است
نویسنده: نیک رو
مترجم: دومان بهرامی
منبع: macroblog
دو هفته قبل در ماکروبلاگ به بدبینانه بودن انتظاراتی که در مورد بهبود اقتصاد ارائه می‌شود، پرداختیم. در آن یادداشت، به این نکته نیز اشاره کردیم که برخی معتقدند تعدیل‌های ساختاری احتمالا افزایش تولید ناخالص داخلی را برای چند ماه به تاخیر می‌اندازند.

یکی از خوانندگان آن مطلب پرسیده بود که آیا ممکن است که اقتصاد با سرعتی بیش از آن چه که اقتصاددانان پیش‌بینی کرده‌اند، بهبود یابد. این سوال خوبی است. می‌توان این سوال را به نحو دیگری نیز پرسید. آیا تا به حال در ایالات متحده رکود عمیقی اتفاق افتاده که اقتصاددانان بهبود متعاقب آن رکود را پایین‌تر از واقع پیش‌بینی کرده باشند؟
برای پاسخ به این سوال، ما می‌توانیم داده‌های مربوط به تولید ناخالص داخلی حقیقی و پیش‌بینی‌های کارشناسان مشهور را مورد بررسی قرار دهیم. این داده‌ها در بانک مرکزی فیلادلفیا موجود است. (با اینکه از سال ۱۹۶۸ این قبیل پیش‌بینی‌ها جمع آوری شده، اما داده‌های مربوط به پیش‌بینی تولید ناخالص داخلی از سال ۱۹۸۱ موجود است).
در نمودار زیر، عمق رکود در محور افقی و سرعت بهبود روی محور عمودی نشان داده شده است. حال برای این که پاسخ این سوال را بدهیم فرض می‌کنیم که اکنون سه‌ماه چهارم سال 2001 است و رکود پایان یافته است(البته ما نمی‌دانیم که رکود را پشت سر گذاشته‌ایم). با توجه به تصورمان از درکی که راجع به اقتصاد داریم، پیش‌بینی‌هایی صورت می‌دهیم که بعدا می‌توانیم با گزارش‌های کرسی تحلیل اقتصادی ایالات متحده مقایسه کنیم. با نگاهی به رکود سال 2001 می‌توان دید که انتظاراتی که در مورد بهبود داشته‌ایم، چندان بی‌راه نبوده‌اند، اما رکود به آن شدتی نبوده که پیش‌بینی می‌شده است. این اشتباه را می‌توان به دقیق نبودن داده‌ها و خطاهای پیش‌بینی ربط داد. در رکود 91-1981 نیز الگوی مشابهی را مشاهده کردیم. این بار هم پیش‌بینی رکود چندان پرت نبود، اما شدت رکود دست کم گرفته شده بود.
در نمودار یک بهبود پس از رکود ۸۲-۱۹۸۱ نیز مشخص شده است. آن زمان انتظار می‌رفت رشد تولید ناخالص داخلی در سه ماه چهارم، حدود ۵/۳درصد باشد، اما در نهایت بسیار بالاتر و نزدیک هشت‌درصد بود. با در نظر گرفتن این مورد می‌توان گفت که پاسخ به این سوال که آیا اقتصاددانان عموما بهبود را دست کم می‌گیرند یا خیر، مثبت است. با در نظر گرفتن رکود مذکور می‌بینیم که بهبودی که متعاقبا اتفاق افتاد، به شدت قوی‌تر از آن چیزی بود که کارشناسان پیش‌بینی کرده بودند. با این حال، حتی در مورد این رکود نیز نمی‌توان ادعا کرد که پیش‌بینی‌ها ضعیف بوده‌اند.
بنابراین، به نظر می‌رسد که کارشناسان فکر می‌کنند رکود فعلی استثنا است. با توجه به کاهش چهاردرصدی تولید ناخالص داخلی، امید می‌رود که تولید ناخالص ملی در سال آینده با نرخی بیش از نرخ دوو نیم‌درصدی که کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند، افزایش یابد. هر مانعی که سر راه یک بهبود سریع و قدرتمند وجود داشته باشد، باز هم باید این نکته را در نظر بگیریم که پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که اقتصاددانان این رکود را با رکودهای قبلی قابل مقایسه نمی‌دانند.