دیدگاه

داستان بیمه

داود جدید بناب *
- یکی نقل می‌کرد جوان‌تر که بودم، صاحبکارم پرسید دوست دارید بیمه شوید (تامین اجتماعی)، به دلیل ۷ درصد حق بیمه‌ای که قرار بود از دستمزدم کسر شود گفتم نه.

داود جدید بناب *

- یکی نقل می‌کرد جوان‌تر که بودم، صاحبکارم پرسید دوست دارید بیمه شوید (تامین اجتماعی)، به دلیل ۷ درصد حق بیمه‌ای که قرار بود از دستمزدم کسر شود گفتم نه. حال که به سن بالا رسیده‌ام، به هر دری می‌زنم که بتوانم سوابق بیمه‌ای‌ام را جمع و جور کنم تا از مزایای آن برای بازنشستگی استفاده کنم، با پرداخت حق بیمه کسری آن زمان با نرخ روز (سهم کارگر و کارفرما ۳۰ درصد) می‌گویند امکان ندارد. دوستم علاوه بر اینکه آن موقع قبول کرد بیمه شود و حالا از مزایای بازنشستگی استفاده می‌کند، بیمه عمر و پس‌اندازی نیز تهیه کرده که زندگی را به خوبی و خوشی می‌گذراند.

- چند دفعه، شاهد بودیم راننده‌ای را که فقط زمانی که پلیس‌ها را مشاهده می‌کرد کمربند ایمنی را با دست می‌گرفت فقط به خاطر اینکه جریمه نشود. ولی همین راننده تعریف می‌کرد در فلان تصادف اگر راننده کمر‌بند را نبسته بود، حتما ضربه مغزی شده بود یا.... و همین راننده بیمه شخص ثالث را با حداقل تعهدات فقط به خاطر اینکه جریمه نشود تهیه کرده و زمانی که مشکلی پیش بیاید، آه از نهادش برمی‌آید.

- چند بار شاهد بودیم دوست یا آشنایی، به دلیل اتفاق ساده‌ای مانند بازی بچه‌ها، اتصال برق یا آتش گرفتن دستمال کوچکی از اجاق گاز، کل زندگی خود را از دست داده و نه تنها خود از هستی ساقط شده، بلکه قادر به جبران خسارت وارده به خود و همسایگان نیست ولی آشنای دیگری با اخذ بیمه نامه با مبلغ حق بیمه ناچیز، خسارت وارده بر خود و دیگران را جبران کرده است.

- رسم بود در دهات، اگر خرمنی آتش می‌گرفت، اهالی روستا با جمع‌آوری کمک‌هایی، خسارت وارده به روستایی را جبران می‌کردند. ظاهرا در یا نوردان در زمان‌های دور در دیارغرب، اگر مشکلی برای یکی از همقطارانشان پیش می‌آمد از چنین روشی استفاده می‌کردند. طبیعتا کمک می‌کردند تا اگر خودشان دچار مشکل شدند، دیگران بیاریشان بیایند.

جمعیت زیاد شد. روستا‌ها توسعه پیدا کردند. شهر‌ها به وجود آمدند. توسعه دانش بشر باعث اختراعات و اکتشافات تازه شد و در نتیجه دامنه خطرات از نظر تنوع و میزان، قابل مقایسه با قبل و قابل جبران توسط همسایگان، فامیل یا همکاران نبود. یاری اهالی روستاها، شهرها و شاید کشور‌های دیگر را می‌طلبید.

امکان نداشت در این حجم و گستردگی از نظر میزان، تعداد و مکان منتظر وقوع حادثه و سپس جمع‌آوری کمک و یاری‌رسانی شد. باید کمک‌ها از قبل جمع‌آوری و در صورت بروز حادثه اقدام عاجل و به موقع به عمل می‌آمد. پس نیاز به سازمان دهی دریافت کمک‌ها و یاری رساندن بود. به این ترتیب سازمان‌هایی به وجود آمدند که ‌امروزه بنام موسسات بیمه می‌شناسیم. موسسات بیمه کمک‌های داوطلبانی را که می‌خواهند در صورت بروز حادثه، دیگران به یاریشان بیایند را جمع‌آوری و در صورت وقوع حادثه از محل وجوه، خسارت وارده را جبران می‌کنند.

شرکت‌های بیمه می‌توانند با ارائه انواع بیمه نامه‌ها، هر نوع ریسکی را تامین دهند و دغدغه اشخاص را مرتفع سازند.

بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می‌کند (شرکت بیمه) در ازای دریافت وجه یا وجوهی (حق‌بیمه) از طرف دیگر (بیمه‌گذار)، در صورت وقوع یا بروز حادثه، خسارت وارده را جبران کرده یا وجه معینی را بپردازد.

امروزه مدیران ریسک، به این نتیجه رسیده‌اند که بهترین روش انتقال ریسک، بهره‌گیری از تکنیک بیمه است. بدین ترتیب با پرداخت کمترین هزینه بابت بهای خطر (حق بیمه)، تهدیدات و مخاطرات را از خود و خانواده یا سازمان متبوع به شرکت بیمه منتقل می‌کنند.

کشور ما از نظر موقعیت جغرافیایی در ردیف مناطق پر خطر جهان قرار دارد و همه ساله وقوع بلایای طبیعی نظیر سیل، زلزله، طغیان آب، رانش زمین، خشکسالی، سرما زدگی محصولات کشاورزی و...خسارات بسیار سنگین را بر اموال و دارایی‌های مردم وارد می‌نماید.

همچنین مخاطرات ناشی از خطاهای انسانی در مراحل ساخت و بهره‌برداری از تاسیسات و سرمایه‌گذاری‌ها تاثیرات زیانبار و قابل توجهی در چرخه اقتصادی کشور و زیست محیطی بر جای می‌گذارد.

با توجه به شاخص‌های آماری، به دلیل عدم آشنایی و اعتقادی اقشار جامعه، این صنعت نتوانسته است جایگاه واقعی خود را در اقتصاد و زندگی مردم ایران نهادینه کند، به طوری که بسیاری از سرمایه‌های جانبی و مالی در معرض خطر در کشور ما، از پوشش بیمه‌ای برخوردار نیستند و به تبع آن صنعت بیمه نتوانسته از طریق ارائه خدمات بیمه‌ای متنوع و مطلوب، موفق به ایجاد آسایش فکری و امنیت اقتصادی در اقشار جامعه شود.

چه تعداد افراد به دلیل عدم توانایی در پرداخت دیه یا بدهی‌های دیگر در زندان به سر می‌برند یا گرفتار حوادث ناشی از خشکسالی، سرما‌زدگی محصولات، سیل و زلزله، آتش‌سوزی، حمل‌ونقل، سرقت، ورشکستگی و....... هستند؟

آیا وقت آن نرسیده است که یک بسیج عمومی توسط اساتید و کارشناسان فن با یاری رسانه‌های ارتباط جمعی و موسسات و ارگان‌های زیربط برای آموزش و آگاهی عمومی در جهت فرهنگ‌سازی، استفاده از مزایای بیمه و افزایش رفاه جامعه، به عمل آید؟

*عضو انجمن حسابداری ایران

[e-mail]