تازهترین قانون مصوب در حوزه ساماندهی بازار مسکن، تور خانههای خالی از سکنه را تغییر داد. بررسیهای «دنیایاقتصاد» درباره جزئیات قانون ساماندهی بازار مسکن، زمین و اجارهبها که به تازگی و پس از تایید شورای نگهبان لازمالاجرا شده است نشان میدهد، براساس این قانون، مرجع شناسایی و معرفی خانههای خالی، از این پس شهرداریها خواهند بود. در قانونی که سال ۹۹ برای دریافت مالیات از خانههای خالی مصوب شد، وزارت راه وشهرسازی مکلف شد بعد از شناسایی خانههای خالی، فهرست این خانهها را برای دریافت مالیات به سازمان امور مالیاتی ارائه دهد. اما براساس قانون ساماندهی بازار مسکن، زمین و اجارهبها، از این پس شهرداریها مسوول شناسایی این خانهها و معرفی آنها به دولت برای دریافت مالیات خواهند بود. البته در قانون جدید یک مشوق مهم نیز برای شهرداریها تعریف شده است.
دنیای اقتصاد:
شورای آتلانتیک در مطلبی به قلم دوگا اونلود به بررسی حضور نیروهای آمریکایی در منطقه و نقشی که ترکیه میتواند برای ایجاد تعادل ایفا کند، پرداخت و نوشت: ایالات متحده تحت فشار است تا خاورمیانه را برای همیشه ترک کند. با افزایش انتقادات ضدآمریکایی، نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه به طور فزایندهای مورد حمله قرار میگیرند. با این حال، نیروهای آمریکایی تا بازگشت به کشور فاصله زیادی دارند، بهویژه در بحبوحه کشمکش بین ایران و اسرائیل، فقدان آتشبس در جنگ غزه و تهدید مستمر دولت اسلامی عراق و شام (داعش). با وجود این، جو بایدن، رئیسجمهور ایالات متحده، فرصت دیپلماتیکی برای تقویت یک شراکت قدیمی دارد و ترکیه را به عنوان یک سنگر منطقهای برای ایران متعادلتر قرار خواهد داد؛ مسوولیتی که ترکیه قبلا با میانجیگری بین ایران و ایالات متحده بر عهده گرفته است.
بررسی اولیه از تارنمای وزارتخانهها و سازمانهای ذیربط حاکی از شناسایی حدود ۵۰سامانه مختلف مرتبط با فعالیتهای اقتصادی است که در صورت بررسی دقیقتر، تعداد این سامانهها بسیار بیشتر خواهد بود. بهطور مثال، تنها در سازمان امور مالیاتی بیش از ١٤عنوان سامانه مختلف وجود دارد. همچنین در حال حاضر بین ٢٧ تا ٣٠پایگاه داده وجود دارد و برمبنای اطلاعات شورای اجرایی فناوری اطلاعات، در مجموع ١٦٢دستگاه و نهاد اجرایی، بیش از ١٦٤٤خدمت الکترونیک تعریف کردهاند.
دنیای اقتصاد:
وزارت امور خارجه آمریکا روز جمعه به کنگره گفت که دولت بایدن معتقد است که اسرائیل به احتمال زیاد استانداردهای بین المللی را در حمایت «نکردن» از غیرنظامیان در غزه نقض کرده، اما موارد خاصی را پیدا نکرده است که توقف کمکهای نظامی را توجیه کند. «مایکل کراولی» در گزارش ۱۱مه در نیویورکتایمز نوشت، در دقیقترین ارزیابی دولت از رفتار اسرائیل در غزه، وزارت امور خارجه در گزارشی کتبی گفت که اسرائیل «دانش، تجربه و ابزار لازم را برای اجرای بهترین شیوهها برای کاهش آسیب غیرنظامیان در عملیات نظامی خود دارد.» اما این وزارتخانه افزود که «نتایج روی زمین، از جمله تلفات غیرنظامیان، پرسشهای اساسی را درباره اینکه آیا نیروهای دفاعی اسرائیل به اندازه کافی از این ابزارها استفاده میکنند یا خیر، ایجاد میکند.» با این حال، این گزارش که در برخی قسمتها دارای تضاد بود، میگوید که ایالات متحده هیچ مدرک محکمی درباره نقضهای اسرائیل ندارد.
دنیای اقتصاد:
لندتکها در سال گذشته با دستورالعمل زمستانه بانک مرکزی با چالش جدی برای ادامه حیات روبهرو شدند؛ تا جایی که انجمن فینتک نسبت به خطر نابودی و مهاجرت فعالان این صنعت به رگولاتور هشدار داد. اما حالا به نظر میرسد با مصوبه اخیر کارگروه اقتصاد دیجیتال مبنی بر کاهش ریسک ارائه خدمات تسهیلاتیارها، در بین فعالان این حوزه نسبت به تعیین تکلیف کارمزد بارقه امیدی ایجاد شده است.
«اشیش کوتاری»، بنیانگذار و مدیرعامل شرکت «Happiness Squad» است که در سال ۲۰۲۲ با این هدف راهاندازی شد که به مردم کمک کند هنر و علم خوشبختی را در زندگیشان ادغام کنند. او پیش از پایهگذاری این شرکت ۲۵ سال در حوزه مشاوره فعالیت داشت و اقدامات حوزه رهبری، رفاه و تابآوری را سازماندهی میکرد. در این نوشتار او پنج نکته کلیدی را در این زمینه به اشتراک میگذارد.
دنیای اقتصاد-منصور بیطرف:
اغلب اوقات ما معنی کلمات را بدون آنکه تاریخچه پیچیده و تغییر تعاریف آن را بدانیم، بهکار میگیریم. «کاپیتالیسم» نمونهای از این موارد است. «کاپیتالیسم: داستان پشت یک کلمه» نوشته مایکل سوننشر(Michael Sonenscher)، تاریخدان و روشنفکر بریتانیایی دانشگاه کمبریج این بحث را پیش میکشد که به سختی میشود کاپیتالیسم را تعریف کرد؛ حتی با آنکه کاپیتالیسم هواداران و انجمنهای بیشماری را به همراه دارد. سوننشر که تاریخ سیاسی را در دانشگاه کمبریج تدریس میکند، متوجه شده است که ما واژه کاپیتالیسم را به سازمانهای صنعتی، تخصصهای فنی، تولیدکنندگان، رقابتها یا بازارها مرتبط میسازیم. هدف اصلی این کتاب طرح این موضوع است که هرچند «کاپیتالیسم» را به مثابه واژهای در نظر میگیریم که طیف موضوعات متفاوتی را شامل میشود، اما زمانی این واژه معنی خیلی مشخصی داشت که ما در طول زمان آن را فراموش کردهایم. «کاپیتالیسم» در اوایل قرن نوزدهم در کشور فرانسه ابداع شد که به سرمایهگذاری ثروت بخش خصوصی در بدهیهای عمومی بهکار میرفت و بهویژه به ابزاری برای تامین مالی جنگها، تبدیل شده بود. این یعنی آنکه کاپیتالیسم، محصول مالکیت خصوصی سرمایه بود. سوننشر مینویسد: «درحالیکه محکومان آن، افراد بدون سرمایه بودند.» به بیان دیگر، کاپیتالیسم در ابتدا آنطور که فهمیده میشد، یک فرضیه مالکیتی بود. کاپیتالیسم خودش آنطور که دیده میشد ابدا متهم به استثمار اقتصادی نبود. در عوض مساله در این سمت بود که چه کسی مالک سرمایه است. سوننشر این بحث را پیش میکشد که در حال حاضر آنچه به مراتب بدتر از کاپیتالیسم است، تقسیم کار مدرن است که هیچ راهحل روشنی ندارد. بر خلاف امروز و نه بر حسب تصادف، این تقسیم کار در ابتدا از کاپیتالیسم متمایز بود.