تاب های سقوط
سقوط تاب‌گردان شهربازی ناژوان در روز یکشنبه با ۹ مصدوم، بهانه‌ای شد تا مدیریت شهری نسبت به سوالاتی در رابطه با شهربازی‌ها و دیگر نقاط تفریحی زیر نظر خودپاسخ‌های دقیقی ارائه دهد. در گام نخست شهرداری اصفهان باید نسبت به شرکت‌های متولی ساخت و اجرا این تجهیزات شفاف‌سازی کامل به عمل آورد و مشخص شود که این تجهیزات از کدام کشور، کدام شرکت و کدام متخصصان نصب‌شده‌اند. در این صورت بخشی از پازل مقصر تکمیل می‌شود، هرچند این مساله کدام شهردار یا مدیریت کدام شخصیت برجسته بر شرکت توسعه سپاهان این تجهیزات را وارد، نصب و گواهی کرده، نافی مسوولیت مدیریت شهری به‌طور عام نیست.
در گام بعدی باید مشخص شود که این شرکت‌های متولی و تجهیزات وارداتی از هر کشور در حال حاضر در چه وضعیتی به سر می‌برند؟آیا آن شرکت‌ها هنوز هم فعال هستند یا منحل شده‌اند؟ آیا در سابقه آن شرکت تولیدکننده و شرکت مجری بازهم سقوط‌های این‌چنینی دیده‌شده است؟ اگر بازهم سقوط یا ایراد مشخصی در سابقه‌این شرکت‌ها وجود داشته چرا نسبت به جمع‌آوری تجهیزات آن‌ها اقدامی صورت نگرفته است؟
در گام سوم باید پس از مشخص شدن شرکت مجری این تجهیزات و طرح‌ها، اقدامات لازم برای ایمن‌سازی شهربازی‌ها و نقاط تفریحی شهر به عمل آید و نظارت بر آن‌ها نیز در زمان‌هایی با فواصل کوتاه صورت بگیرد. درروند اجرا ایمن‌سازی و پاسخگویی و شفاف‌سازی نسبت به این واقعه نیز اصحاب رسانه مهم‌ترین رکن در نظارت دقیق بر این مساله هستند که از نقطه آغاز تا پایان باید درروند ماجرا مشارکت داشته باشند.
وقتی در شهربازی وارتلند، کالیفرنیا آمریکا و شهربازی جزیره پادشاهان در انگلستان و اکوادونچر چین شاهد حادثه‌های منجر به مرگ در اثر ایرادات فنی تجهیزات شهربازی هستیم، از اصفهان چه انتظاری می‌رود که با این اطمینان تجهیزات شهربازی‌ها رهاشده‌اند؟ تجربه کشورهای دیگر نشان می‌دهد که باید نظارت دقیق و سریع نسبت به مسائل فنی نقاط تفریحی صورت بگیرد و هیچ‌گاه این نقاط نباید به حال خود رها شوند زیرا حادثه در یک‌لحظه اتفاق می‌افتد و آن یک‌لحظه می‌تواند جان فرزند و همسر و خانواده هر یک از ما را بگیرد. سابقه حادثه در شهربازی نیز صرفا به اصفهان ختم نمی‌شود و در دیگر شهرها نیز شاهد چنین وقایعی بوده‌ایم. لونا پارک شیراز، شهربازی شاهین‌شهر در سال ۸۹، پارک ارم تهران در سال ۹۱، شهربازی قم در سال ۹۰، شهربازی اردبیل در سال ۹۱، دالفک قزوین در ۱۰ تیر ۱۴۰۲، شهربازی برازجان در سال ۹۵ و تعداد قابل‌توجهی از سقوط در شهربازی‌ها که گویا درس عبرتی برای مسوولان نشده است.
«استاندارد بعضی از تجهیزات تفریحی بر اساس مصوبه‌ی شورای عالی استاندارد مشمول استاندارد اجباری است و فعالیت در شهربازی، زمین‌بازی، سازه‌های بادی و آبی بدون تاییدیه از سازمان ملی استاندارد ممنوعیت دارد» اما بعضی‌اوقات بی‌توجهی به این بند عواقب جانی و مالی سنگینی برای مردم و مالکان شهربازی‌ها به دنبال داشته است. با شناخت حوادث شهربازی‌ها، وسیله‌های خطرناک و سهل‌انگاری‌ها می‌توانیم خطر را از خود و شهربازی دور کنیم اما توجه روزانه به امر فنی شهربازی‌ها عامل مهمی است که عمدتا با غفلت همراه می‌شود.
نکته اساسی‌تر در این زمینه، فقدان اعتماد به نقاط تفریحی شهر است. زمانی که مردم چنین اخباری را می‌بینند و یا از نزدیک مشاهده می‌کنند، مسلما سطح اعتماد به شهربازی‌ها بسیار کاهش می‌یابد که ضرر مالی قابل‌توجهی را نیز به دنبال دارد. اگر شهرداری‌ها هزینه نظارت فنی و تعمیرات این تجهیزات را با هر میزان پولی پرداخت کرده بودند، چنین وضعیتی پیش نمی‌آمد که مردم برای یک تفریح عادی دچار نگرانی و بی‌اعتمادی شوند. اصفهان که خود را مقصد مهم گردشگری معرفی می‌کند با چنین اخباری تمام وجهه گردشگری و تفریحی آن دچار خدشه می‌شود. یک گردشگر که از هر شهری به اصفهان سفر کند، بخشی از زمان سفر خود را به تفریح اختصاص می‌دهد که شهربازی‌ها یکی از نقاط مهم آن هستند اما وقتی شهربازی‌ها چنین سابقه‌ای را از خود به‌جا می‌گذارند، دیگر انگیزه گردشگر برای رفتن به شهربازی و تله سیژ و تله‌کابین نیز از بین می‌رود. فارغ از این مسائل خوب است که مسوولان شهری پس از ایمن‌سازی شهربازی‌ها به فکر توسعه و پیشرفت این نقاط و ایجاد فضاهایی باکیفیت ظاهری و فنی بالاتری باشند تا حداقل اصفهان با اطمینان بیشتری شهربازی خود را به گردشگران معرفی کند. اگرچه در مقایسه با تهران و یا کشورهای منطقه، گردشگری که در آن نقاط به شهربازی رفته باشد، چندان علاقه‌ای برای دیدن شهربازی‌های اصفهان آن‌هم با این سابقه درخشان از سقوط ندارد!
