شامپو، خودروی لوکس، هیچ!

دنیای اقتصاد: تیم‌ملی فوتبال کشورمان موفق شد در مسابقه‌ای که برای این تیم جنبه تشریفاتی داشت، اما برای رقیبش در حکم مرگ و زندگی بود، کره‌جنوبی را در خاک خودش با نتیجه مساوی بدون گل متوقف کند. این مسابقه از نظر فنی چنان برای کارلوس کی‌روش حائز ارزش و اهمیت بود که مرد پرتغالی پس از سوت پایان بازی با مشت‌های گره کرده به سمت میانه میدان دوید و این موفقیت را با شاگردانش جشن گرفت. با این وجود لذت این دستاورد و ثبت دوازدهمین کلین‌شیت متوالی در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی در همان لحظات کوتاه به پایان رسید. از میکس‌زون به بعد، این خشم و ابراز دلخوری بود که حرف اول را می‌زد.

چراغ اول را خود کارلوس در نشست خبری روشن کرد؛ جایی که گفت تیم‌ملی ایران با وجود دستاورد بسیار بزرگش در داخل خانه به اندازه کافی تحسین نمی‌شود. پس از آن بود که بسیاری از بازیکنان اصلی تیم‌ملی ایران با انتشار یک پست مشترک اینستاگرامی به انتقاد از شرایط مالی و مدیریتی حاکم بر این تیم پرداختند. در ادامه بازیکنان تیم‌ملی با پروازی غیرمستقیم خودشان را به تهران رساندند و با سکوت و مصاحبه نکردن در فرودگاه، بار دیگر ناراحتی‌شان را نشان دادند. این یکی از معدود دفعاتی بود که کاروان تیم برنده در فرودگاه حرفی برای گفتن نداشت؛ آنچه می‌تواند گواهی دیگر بر دلخوری اعضای تیم‌ملی باشد. این در حالی است که پیش از رسیدن تیم‌ملی به تهران و زمانی که کاروان تیم کشورمان در فرودگاه دوبی حاضر بود، کارلوس جلسه‌ای سر پایی برای بازیکنانش برگزار کرد که گفته می‌شود محور آن، همین مسائل و مشکلات اخیر بوده است. دیروز این گمانه هم مطرح شد که شاید چارتر نبودن پرواز ملی‌پوشان باعث رنجش‌خاطر مربی پرتغالی شده، اما به‌نظر می‌رسد کماکان مهم‌ترین مشکل، داستان مربوط به «پاداش صعود» است. در شرایطی که تیم کشورمان توانسته مقتدرانه‌ترین صعود تاریخش به جام‌جهانی را تجربه کند، هنوز خبری از پرداخت پاداش صعود نیست و همین مساله، همه‌چیز را به‌هم ریخته است.

غائله‌ای که چهار سال پیش به پا شد

چهار سال پیش تیم‌ملی فوتبال کشورمان با شرایطی بسیار دشوار و در آخرین لحظات موفق به رزرو بلیت جام‌جهانی برزیل شد. این اتفاق در پی پیروزی حماسی ملی‌پوشان در اولسان کره‌جنوبی رخ داد و پس از آن محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت وقت پاداش مفصلی برای اعضای تیم‌ملی درنظر گرفت. بر این اساس، قرار شد به هرکدام از بازیکنان و مربیان تیم‌ملی ۵۰میلیون تومان پاداش نقد به علاوه مجوز وارد کردن یک خودروی خارجی اعطا شود. در نظر گرفتن این پاداش البته حاشیه‌هایی را هم در پی داشت؛ بعضی به اصل ماجرا اعتراض کردند و آن را زیاده از حد و نامتعارف دانستند، برخی دیگر هم به شرایط توزیع این پاداش‌ها معترض بودند. اوج داستان جایی بود که برخی بازیکنان مصدوم به خاطر غیبت در اردوی آخر تیم‌ملی نتوانستند این پاداش را بگیرند که از آن جمله می‌توان به اشکان دژاگه اشاره کرد.

اشکان که در دوره قبلی زحمات بسیار زیادی برای تیم‌ملی کشید، به دلیل مصدومیت حضور در سه مسابقه آخر را از دست داد و به همین دلیل مدیران وقت فدراسیون به او پاداش ندادند! حتی برخی بازیکنان مثل مهدی رحمتی و هادی عقیلی هم که تا نیمه راه همراه تیم‌ملی بودند، در نهایت سزاوار دریافت پاداش تشخیص داده نشدند. از این عجیب‌تر آنکه حواله مربوط به واردات خودرو به اعضای هیات‌رئیسه فدراسیون فوتبال هم داده شد. امید نمازی، مربی آن زمان تیم کشورمان بعدها در مصاحبه‌ای گفته بود: «در پاداش صعود به جام‌جهانی، رئیس‌جمهوری ایران گفته بود که به کادرفنی و بازیکنان حواله واردات یک خودرو را می‌دهد؛ پاداشی که ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان ارزش داشت. در این میان ۲۴ بازیکن تیم‌ملی پاداش گرفتند. حتی ما بازیکنی داشتیم که یک دقیقه‌ هم روی نیمکت ننشست، اما این پاداش را گرفت.

با این حال به من و سیموئز و گاسپار این پاداش نرسید. می‌خواهم بپرسم چرا؟ می‌خواهم بدانم وقتی که کفاشیان و نبی این پاداش را گرفتند، چرا این پاداش به مارکار تعلق نگرفت؟» به هر حال با وجود همه انتقاداتی که نسبت به آن پاداش و شیوه توزیعش وجود داشت، در نهایت پرداختی آن زمان به سنگ محکی برای ادوار بعدی تبدیل شده است. حالا هم بازیکنان و مربیان تیم‌ملی انتظار دارند به همان شکل موردتقدیر قرار بگیرند، به‌خصوص که این‌بار صعودی سزاوارانه‌تر به مرحله نهایی جام‌جهانی داشته‌اند. این نکته‌ای است که لابه‌لای اظهارات اخیر مهدی تاج هم به چشم می‌خورد: «من هم به‌عنوان رئیس فدراسیون فوتبال انتقاد بازیکنان را به جان می‌خرم، در دوره قبل وقتی ما صعود کردیم پاداش ۵۰ میلیونی و حواله خودرو به بازیکنان اهدا شد، حالا که مقتدرانه صعود کردیم، شاهد هستیم پاداش بازیکنان هنوز پرداخت نشده، ‌اما امیدوارم دولتمردان وضعیت تیم‌ملی را در این دوره حساس تا جام‌جهانی درک کنند.»

شامپو؛ پاداش حماسه ملبورن!

به‌طور کلی به‌نظر می‌رسد سیستم نظام‌مند و سر و شکل یافته‌ای برای پرداخت این قبیل پاداش‌ها به ورزشکاران وجود ندارد؛ به‌خصوص که تفاوت نگرش‌های دولت‌ها در ایران هم بسیار زیاد است و از هر دولت به دولت دیگر، کلی فاصله وجود دارد. جالب است بدانید در یک نمونه تاریخی، به بازیکنان حاضر در حماسه ملبورن که صعودی حماسی به جام‌جهانی ۹۸فرانسه داشتند، نهایتا مصرف یک سال شامپو و یک تخته قالی اهدا شد!