چگونه چپ‌ها عملکرد رئیس‌جمهوری را پربار نشان می‌دهند؟
بایدن؛ رئیس‌جمهوری یک‌دوره‌ای
بنابراین من به خوبی درباره تفکر نخبگان چپ و برنامه بازی آنها برای دور نگه داشتن دونالد ترامپ از قدرت مطلع هستم. ظاهرا، بخشی از این طرح این است که مردم آمریکا را متقاعد کنیم که جو بایدن رئیس‌جمهور بزرگی بوده است؛ درحالی‌که شما از آن غفلت کرده‌اید. به یک معنا، این معادلِ سیاسی پاکسازی اخیر سانفرانسیسکو توسط فرماندار کالیفرنیا، گاوین نیوسام بوده تا این شهر خطرناک و کثیف را برای آمدن شی جین‌پینگ، رهبر کمونیست چین، بهتر جلوه دهد. من مطمئن نیستم که نیوسام چه کسی را فریب داده است. ساکنان مطمئنا می‌دانند که شهر یک فاضلاب روباز است و تغییر دو هفته‌ای آن چیزی را تغییر نمی‌دهد.
خود شی جین‌پینگ نیز فریب نخورد. او احتمالا روزنامه‌ها را می‌خواند یا از شخص دیگری می‌خواهد آنها را برایش بخواند و احتمالا از تلاش عبث فرماندار قهقهه هم زده است. اما ظاهرا نیوسام اهمیتی نمی‌داد که کسی فریب نمی‌خورد. بالاخره این سیاست است. هیچ‌کس انتظاری ندارد که هر کاری که یک سیاستمدار انجام می‌دهد صداقت یا مشروعیت داشته باشد. آنها به سادگی آنچه را که راحت است، انجام می‌دهند و در صورت اشتباه بودن، انجام آن را انکار می‌کنند.
داستان پوتمکین
افسانه‌ها حاکی از آن است که پوتمکین ترتیبی داد تا دهکده‌های مقوایی تقلبی در کنار رودخانه ایجاد شود. در امتداد رود افرادی ایستاده بودند که دست تکان می‌دادند و دهقانانی که از روسیه مرکزی به آنجا نقل مکان کرده بودند تا نقش افراد شاد را بازی کنند. همچنین گله‌های حیوانات ردیف شده بودند و آتش‌بازی نیز برقرار بود. با رسیدن قایق کاترین، انبوهی از افراد سپاسگزار از او استقبال کردند. وقتی قایق او رد شد، «شهرهای تقلبی» به سرعت برچیده شدند و همراه با دام‌ها و انبوه دهقانان به مکانی دورتر در پایین رودخانه منتقل شدند تا در انتظار رسیدن مجدد او باشند. البته اکنون مورخان فکر می‌کنند که پوتمکین هرگز واقعا این شیرین کاری را انجام نداده است، احتمالا به این دلیل که نگران این بود که کاترین متوجه شود. با وجود این، این اصطلاح برای توصیف نماهای پیچیده‌ای به‌کار می‌رود که هدف آن گمراه کردن مردم است تا به جای واقعیت خشن، یک خیال را باور کنند.
حالا بازگردیم به بایدن. مجله «ووکس» در آوریل اعلام کرد که ریاست‌جمهوری بایدن «چند سال اولِ فوق‌العاده پرباری» داشته است. مجله آتلانتیک نیز دو سال اول ریاست‌جمهوری بایدن را «در میان پربارترین رئیس‌جمهورهای نیم قرن گذشته» اعلام کرد. جاناتان لمیر از پولیتیکو در «صبح با جو» گفت که «سال‌های اول ریاست‌جمهوری جو بایدن فوق‌العاده موفق بود.» این ارزیابی‌های رسانه‌ای درخشان و بسیاری دیگر مانند آنها، پایه و اساس ریاست‌جمهوری پوتمکین‌طور جو بایدن را رقم می‌زند. من آنها را با اشتیاق خواندم تا بفهمم چرا بایدن باید چنین رهبر بزرگی باشد و به این فهرست رسیدم:
۱- کنگره طرح نجات ۱.۹تریلیون دلاری آمریکا را تصویب کرد که شامل هزینه‌های هنگفت برای کمک به کووید-۱۹ بود، درست زمانی که همه‌گیری کووید در حال پایان یافتن بود.
۲- کنگره قانون کاهش تورم را تصویب کرد که شامل هزینه‌های کلان، شاید به اندازه یک تریلیون دلار، برای به اصطلاح انرژی پاک و مراقبت‌های درمانی می‌شد، با این فرض که ریختن پول بیشتر به اقتصاد به نحوی جادویی تورم را کاهش می‌دهد.
۳- کنگره قانون سرمایه‌گذاری در زیرساخت و مشاغل را تصویب کرد که شامل ۱.۲تریلیون دلار هزینه برای به اصطلاح زیرساخت‌ها می‌شد؛ اما معلوم شد که بودجه آن نه برای جاده‌ها و پل‌ها بلکه برای موارد دستور کار جناح چپ مانند انرژی سبز و تغییرات آب و هوایی استفاده شده است.
اگر اینها واقعا دستاوردها هستند، اعتبارش باید به کنگره برسد، نه بایدن، اما اینها اصلا دستاورد نیستند. نه برای همه مردم. همه این لوایح هدف نهایی یکسانی داشتند: خرج کردن پول به نفع اهداکنندگان دموکرات، نه رای‌دهندگان دموکرات و قطعا نه طیف وسیعی از شهروندان آمریکایی. تاکنون، دولت بایدن بدهی ملی را تقریبا ۵تریلیون دلار افزایش داده است، بدون اینکه پایانی برای آن متصور باشد، در نتیجه به یک مارپیچ تورمی دامن زده است که اثر پروانه‌ای آن در راه است و دامن همه را خواهد گرفت.هنوز به موفقیت بایدن متقاعد نشده‌اید؟ مجله ووکس خاطرنشان می‌کند که در میان دیگر دستاوردهای بایدن، «او از اقدامات اجرایی در تلاش برای لغو بدهی دانشجویان استفاده کرد، هزاران نفر را که به‌دلیل داشتن ماری‌جوآنا محکوم شده بودند، عفو کرد و موج جدیدی از قضات را با سرعتی سریع منصوب کرد.»
توجه داشته باشید که دیوان عالی، فرمان اجرایی غیرقانونی او را درباره بدهی دانشجویان رد کرد (اگرچه او دوباره تلاش می‌کند) و تنها حامیان مصرف مواد، عفو او را برای چند هزار مصرف‌کننده مواد مخدر یک دستاورد بزرگ می‌دانند. باید به او برای انتصابات قضایی اعتبار داد؛ اما به یاد داشته باشیم که آن قضات بدون کمک سناتورهای جمهوری‌خواه هرگز تایید نمی‌شدند. بنابراین شاید در کسب اعتبار این دستاورد او تنها نباشد.البته خروج استادانه بایدن از افغانستان را فراموش نکنیم. اما جو تنها کسی است که فکر می‌کند استادانه بوده است. به‌دلیل بی‌کفایتی او، ۱۳سرباز آمریکایی جان خود را از دست دادند، چینی‌ها یک پایگاه نیروی هوایی در سطح جهانی در بگرام به‌دست آوردند و افغان‌ها صاحب ۸۷میلیارد دلار بهترین مهمات جهان – که از آنِ ما بودند- شدند. اما شاید توهم‌آمیزترین دستاورد ریاست‌جمهوری بایدن «تامین امنیت مرزها» باشد.
الخاندرو مایورکاس، وزیر امنیت داخلی کشور سه سال است که این ادعا را تکرار کرده است، به‌رغم این واقعیت که چشمان دروغگوی ما ساعت‌ها فیلمی از عبور مهاجران غیرقانونی از مرز و انتقال آنها با هواپیما یا اتوبوس به شهرهای سراسر کشور را تماشا کرده است. بر اساس گزارش نیویورک‌پست در ماه سپتامبر، از زمان روی کار آمدن جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا در سال۲۰۲۱، ۳.۸ میلیون نفر از طریق مرزهای این کشور وارد آمریکا شده‌اند.
باورنکردنی است اما بایدن که می‌رفت از این کلاه‌برداری «مرز امن» خلاص شود، صدها هزار مهاجر غیرقانونی در شهرهایی که توسط دموکرات‌ها اداره می‌شود شروع به تجمع کردند؛ شهرهایی که آنها را به صورت رایگان در هتل‌ها اسکان می‌دهند، غذا و مراقبت‌های بهداشتی ارائه می‌دهند و به‌طور کلی از آنها بسیار گرم و خوش استقبال می‌کنند. درحالی‌که اینها توریست نیستند و قانون‌شکن هستند. با وجود همه اینها، رسانه ملی این ایده را می‌فروشد که بایدن بهترین رئیس‌جمهور از زمان ریگان است. پس چرا او در نظرسنجی‌های «Realcalearpilitics» برای انتخابات عمومی نوامبر۲۰۲۴ تقریبا به‌طور متوسط ۲امتیاز از دونالد ترامپ عقب است؟
چرا با وجود فروخته شدن ریاست‌جمهوری پوتمکین‌وار به مردم آمریکا، محبوبیت بایدن حدود ۴۰درصد است؟ اگر می‌خواهید توضیحی درباره اینکه چرا رسانه‌ها فکر می‌کنند جو بایدن یک رئیس‌جمهور بزرگ است و بقیه فکر می‌کنند این‌گونه نیست، توضیحی می‌خواهید، این ارزیابی از جاناتان فریدلند، ستون‌نویس روزنامه گاردین را در نظر بگیرید: «داستان بزرگ‌تر... این است که ریاست‌جمهوری او واقعا تحول‌آفرین بوده است. در کمتر از سه‌سال، او رکوردی را به‌دست آورد که باید پیشروان ایالات متحده را از جمله آنهایی که در چپ رادیکال هستند، متحد کند.
او یک مدل اقتصادی برای الهام بخشیدن به احزاب سوسیال دموکرات در سراسر جهان ابداع کرد.» البته در کمال تعجب بالاخره یک روزنامه‌نگار صد در صد دموکرات، راستش را می‌گوید! دلیل اینکه آمریکایی‌ها چندان به جو بایدن علاقه ندارند این است که او به‌عنوان یک چپ‌گرای رادیکال حکومت می‌کند نه به‌عنوان میانه‌روی اصولگرا که در سال۲۰۲۰ ادعا می‌کرد. در عین حال، این حتی ممکن است جریان اصلی را از جبهه دموکرات‌ها دور کند؛ کسانی که فقط می‌خواهند تخم‌مرغ، بنزین و مسکن هزینه‌هایش کمتر شود. به این دلیل که رای‌دهندگان به «پیروزی‌های مشروع» اهمیت نمی‌دهند. آنها به فکر خانواده خود هستند. به‌رغم تلاش‌های بالای رسانه‌های چپ‌گرا، رای‌دهندگان آمریکایی، همان‌طور که شی جین‌پینگ در نسخه دیزنی‌لندِ سانفرانسیسکو، پی به کلک گاوین نیوسام برد، مردم هم ریاست‌جمهوری پوتمکین‌طور جو بایدن را می‌بینند. به همین دلیل است که مطمئن هستم جو بایدن رئیس‌جمهوری یک دوره‌ای خواهد شد.
