نگاه دیگران-بخش صدویازدهم
استاد بازی‌‌ها: هنری کیسینجر و هنر دیپلماسی خاورمیانه‌‌ای
پس‌ازآن، کیسینجر به تحکیم آتش‌بسی بازگشت که باید اکنون موردتوجه قرار می‌گرفت. یاریو توضیح داد که به همتای مصری خود گفته است که خط ۲۲اکتبر را به‌دست نخواهد آورد؛ زیرا اسرائیل را در موقعیت استراتژیک ضعیفی قرار می‌دهد. یاریو گفت که الجمسی پذیرفته بود که «بین جاده و خط تفاوت وجود دارد.» اسرائیل در صورت داشتن خطی که منطقه اطراف جاده‌ها را کنترل می‌کرد، می‌توانست از این جاده صرف‌نظر کند. اگر کیسینجر آزادی زندانیان جنگی را به بازگشت ارتش اسرائیل به خط ۲۲اکتبر مرتبط می‌کرد، اسرائیل در موقعیتی شرم‌آور قرار می‌گرفت که باید بین بازگرداندن زندانیان خود و کنار گذاشتن مزیت استراتژیکش یکی را انتخاب کند. او استدلال کرد که راه‌حل بهتر این است که آزادی زندانیان را به بازگشایی جاده گره بزنیم که اسرائیل آماده پذیرش آن بود تا زمانی که مجبور به عقب‌نشینی از خط فعلی خود نباشد.
کیسینجر دریافته بود که رویکرد یاریو او را قادر می‌سازد تا یک جاده تحت کنترل سازمان ملل از طریق خطوط اسرائیل به شهر سوئز و ارتش سوم مصر به سادات ارائه دهد. کیسینجر با تمجید نهایی به یاریو پاسخ داد: «اکنون مرا متقاعد کردی که خط از جاده مهم‌تر است.» او پیشنهاد کرد که آنها روی آن فکر کنند و اواخر همان روز دوباره تشکیل جلسه دهند. ساعت ۱۲:۴۵ظهر بود. پس‌ازاینکه اسرائیلی‌ها روز سبت را برگزار کردند و مایر با کابینه‌اش مشورت کرد، آنها شنبه‌شب در ساعت ۲۲:۴۵دوباره در خانه بلر تشکیل جلسه دادند. مایر جلسه را با اعلام اینکه به‌جای جاده تحت کنترل سازمان ملل، کابینه‌اش خواهان «نظارت و بازرسی مشترک سازمان ملل و اسرائیل» بود، آغاز کرد.
همزمان با باز شدن جاده، باید تمام اسرای جنگی مجروح مبادله و محاصره باب‌المندب رفع شود. در نهایت، «مساله» خط ۲۲اکتبر بین دو طرف «در چارچوب جداسازی و تفکیک نیروها» موردبحث قرار خواهد گرفت.کیسینجر این پرسش را مطرح کرد که اگر اسرائیل پیشنهاد دهد که این کار در چارچوب جداسازی گسترده‌تر نیروها انجام شود، مطرح کردن خط ۲۲اکتبر چه اهمیتی خواهد داشت. مایر اعتراف کرد: «هیچ اهمیتی ندارد.» کیسینجر به‌سختی توانست خویشتن‌داری کند. او با تحقیر گفت: «شما و ما در دنیای متفاوتی زندگی می‌کنیم. در واقع شما از بحث درباره خط ۲۲اکتبر خودداری می‌کنید.» او پیش‌بینی کرد که سادات چاره‌ای جز رفتن به سمت روس‌ها نخواهد داشت و سپس می‌دانست که نیکسون چه خواهد کرد: ایالات‌متحده جلوی روس‌ها را نخواهد گرفت. بااین‌حال، کیسینجر درباره خطر جدایی ایالات‌متحده از اسرائیل و نیاز به یک استراتژی مشترک هشدار داد.
این رویکرد دوباره مایر را به ولوله انداخت. مایر گفت: «ما جنگ را شروع نکردیم.» کیسینجر حرفش را قطع کرد، «شما جنگ را شروع نکردید؛ اما برای حفاظت از بقای اسرائیل نیاز به تصمیمات عاقلانه دارید.» ذکر بقای اسرائیل مایر را بیشتر ناراحت کرد. مایر با صدایی لرزان گفت: «می‌گویی چاره‌ای نداریم... ما باید قضاوت ایالات‌متحده را بپذیریم... که چه چیزی برای ما بهتر است؟» کیسینجر گفت این واقعیت است. مایر احساساتی شد: «با کابینه تماس می‌گیرم و به آنها می‌گویم که باید موضع آمریکا را بپذیریم یا شاهد نابودی اسرائیل باشیم.» وقتی کیسینجر پرسید که چرا [مایر] به توافقی که او [کیسینجر] فکر می‌کرد شب قبل به آن دست‌یافته‌اند بازگشته است، مایر پاسخ داد که فهمیده بود این توافق باعث شکست مردمش می‌شود. کیسینجر با این تصور مخالفت کرد که - با تلاش برای ایجاد یک چارچوب قابل‌قبول - سعی در «تجاوز به اسرائیل» دارد. سپس [کیسینجر] سوءظن درونی خود را آشکار کرد: «شما هم - شاید عمدا - استراتژی تلاش برای دور کردن مصری‌ها از روس‌ها را بر هم زده‌اید... شاید این هدف شما را برآورده می‌کند؟»
یاریو دوباره سعی کرد از [حالت] «شخصی» به [وضعیت] «عملی» حرکت کند، با این استدلال که او [یاریو] فکر می‌کرد که - بر اساس بحث‌های حاشیه‌ای‌اش با الجمسی- شانس خوبی وجود دارد که مصری‌ها پیشنهاد اسرائیل برای دسترسی به جاده را بپذیرند؛ زیرا دغدغه آنها ضرورت تامین و تدارک دوباره و دائمی بود. کیسینجر امیدوار بود که حق با او باشد؛ اما روشن کرد که در غیر این صورت، ایالات‌متحده باید از هر اقدامی برای تضمین بقای ارتش سوم حمایت کند. او به مایر اشاره کرد که وقتی کیسینجر او [مایر] را مجبور کرد که به اولین کاروان اجازه عبور دهد، جایگزین بسیار بدتر بود؛ یعنی یک نیروی مشترک آمریکایی و شوروی. «آنچه به دست آوردیم کنترل سرنوشت شما بود.»
مانند یک بحث خانوادگی ناکارآمد، این موضوع باعث شد تا مایر در بازنمایش ترومای شبی که اسرائیل در عمل انجام‌شده قرار گرفت و آمریکا طرح آتش‌بس خود با شوروی را به اسرائیل ارائه داد، منفجر شود. مایر گفت: «ما ترانزیستور را روی میز گذاشتیم» و به نحوه شنیدن اخبار آتش‌بس توسط کابینه اسرائیل اشاره کرد. مایر گفت: «ما قرار است کابینه‌ی یک کشور مستقل باشیم...چرا از ما بپرسید؟ فقط به ما بگو. ما انتخابی داشتیم؟» کیسینجر در حالت تدافعی سعی کرد بار دیگر آنچه را که در مسکو اتفاق افتاد، توضیح دهد. این دور آخر هر دوی آنها را خسته کرده بود. ازآنجا‌که ساعت از یک‌بامداد گذشته بود، کیسینجر سعی کرد خلاصه کند.
ابتدا، او به یاریو پیشنهاد کرد که ملاقات خود با الجمسی را به بعد از سفر خود به قاهره به تعویق بیندازد تا خطری برای جلوگیری از تلاش او وجود نداشته باشد. سپس آنها درباره نحوه بازرسی سازمان ملل برای تدارکات مستمر بحث کردند و یاریو پذیرفت که اسرائیل در آخر می‌تواند با بازرسی همراهی کند؛ زیرا کالاها در کانال تخلیه می‌شوند. کیسینجر با ارائه فرمول اسرائیل درباره خط ۲۲اکتبر موافقت کرد؛ اما مجددا نسبت به عواقب ناگوار در صورت رد سادات هشدار داد.
