دنیای اقتصاد:
از زیر طاق برج آزادی میگذری و از پلههای در شرقی موزه میروی پایین. در صف میایستی و بلیت میگیری. میروی به دیدن شهابسنگهایی که هرکدام رازی نهفته را از سماوات به زمین آوردهاند. از آنجا گذرت میافتد به موزه دوربینهای محمدعلی جدیدالاسلام، عکاس ومجموعهدار اهل تبریز. او صاحب ۹۵۰دوربین عکاسی از دورههای مختلف است. درواقع تاریخ صنعت و هنر فوتوگرافی را یکجا در موزه آزادی گرد آورده است تا ما، تماشاگران مبهوت در تاریکخانه تاریخ، دمی از زمان حال بیرون رویم، چشم به آن همه دوربین نوستالژیک بدوزیم و درود بفرستیم به مجموعهدار تمامعیار که کار عکاسی را از آتلیهای کوچک در تبریز اوایل دهه۴۰ آغاز کرده، هزارتوی عکاسی و زمان را درنوردیده و ما را به دیدن دوربینهایی برده است که هر یک هزار خاطره برای آدمها رقم زدهاند.
عکاسخانه «آندره» از جمله نخستین مراکز ظهور و چاپ عکس در شهر قزوین بوده است.
در تبلیغ این عکاسخانه در هفتهنامه «نجات قزوین» آمده است: «مژده به اهالی شهرستان قزوین / عکاسی آندره، جدیدالتاسیس
در قزوین / شب و روز با برق».
آیا حقوق بشر جهانی است؟ البته مفهوم حقوق بشر بسیار فراتر از چیزی است که در سال۱۹۴۵ و با ایجاد سازمان ملل متحد شکل گرفت. نظریه جهانی حقوق بشر بر آن است که این حقوق صرفا بهدلیل انسان بودن و برای همه اعمال شود. اما بر اساس نسبیتگرایی فرهنگی، این حقوق جلوهای از باورهای «نئو امپریالیستی» برساخته غربیان و تضمینکننده منافع آنها بوده و شمایل بهروزشده «امپریالیسم» هستند. هرچند اصول حقوق بشر را نمیتوان درباره همه رفتارهای دولتها ردیابی کرد، با این همه آشکار است که ایده کلی برقراری عدالت فراتر از مرزهای فرهنگی است و تنها به جوامع غربی محدود نمیشود. به این ترتیب میتوان حقوق بشر را بهعنوان استانداردهایی که کرامت همه انسانها را به رسمیت میشناسد و از آن محافظت میکند، در نظر گرفت. اگر بر این باوریم که حقوق بشر چیزی فراتر از یک انتزاع غربی است، باید کاربردی جهان شمول و غیر قابل تقسیم داشته باشد. شواهد انتقادی اما نشاندهنده نادیده گرفته شدن حقوق بشر توسط برخی ممالک غربی و ایجاد استانداردهای دوگانه از سوی آنها بوده است.
عکاسی به واسطه جنبش مشروطیت از دربار خارج شد؛ اما کارکرد آن در زمان خود، به اندازه اهمیتی که الان از جنبه سندیت دارد، نبود. به عقیده من جدا از عکاسی، چندین واسطه در روشنگری این دوران وجود دارد. یکی از آنها اعلامیههای چاپ سنگی است. این شبنامهها و اعلامیهها از منظر یک حرکت اجتماعی و سیاسی، اولینبار در دوران مشروطه مطرح میشود.