حیات صنایع‌دستی در معرض خطر
درواقع مسئله اصلی آن است که خریداری در داخل برای این محصولات وجود ندارد. بر این اساس تأکید بر صادرات و فروش صنایع‌دستی اصفهان به کشورهای دیگر است.
موضوعی که آن نیز نیاز به بستر زیرساخت‌هایی دارد تا بتوان دریچه‌ای را برای رونق این صنعت گشود. از برگزاری نمایشگاه‌های صنایع‌دستی تا تقویت سفارتخانه‌ها و در نظرگیری سلایق و علاقه‌مندی کشورهای مقصد که هرکدام ازجمله شروط جذب بازارهای هدف برای چنین محصولاتی است.
قابل‌تأمل آنکه بازارهای جهانی هم دیگر مانند سابق طرح و نقش و رنگ صنایع‌دستی این دیار را نمی‌پسندند. متأسفانه فاصله‌ای زیاد، میان محصولات صنایع‌دستی ما باسلیقه‌های جهانی افتاده است و اگر این شکاف پر نشود، نمی‌توان بر ارزآوری این محصولات، اتکا کرد.
از طرفی به دلیل گرانی مواد اولیه باعرضه کالاهای تقلبی و بدون کیفیت، اصالت و ارزش این هنر، زیر سؤال رفته است و از سویی سلایق جهانی تغییراتی کرده و لازم است همگام با همان تغییرات، نوآوری‌هایی هم در صنایع‌دستی البته با حفظ اصالت انجام گیرد.
حال‌آنکه بسیار شنیده می‌شود وجود این مشکلات، به‌علاوه کسادی این بازار موجب دلسردی فعالان و هنرمندان این صنعت از ادامه راه شده است.
استادانی که سال‌های فراوانی از عمر خود را برای یادگیری، تولید و فعالیت در حوزه صنایع‌دستی صرف کرده‌اند و مباهاتی برای فرهنگ و هنر و شهر ما بوده‌اند، اکنون در اندیشه تغییر حرفه و یا خروج از ایران، مهاجرت را برماندن ارجح دانسته به‌ویژه زمانی که بافرش قرمزی در آن‌سوی مرزها روبرو می‌شوند.
هنرمندان شهری که آوازه صنایع‌دستی آن در روزگاری در اقصی نقاط دنیا پیچیده بود و هنوز هم با عنوان کانون صنایع‌دستی ایران شناخته می‌شود.
اما غافل از آنکه، نقش جهانی که مهد هنر و صنایع‌دستی بود و مرکزی برای گرد هم‌آیی هنرمندان کشور و حتی جهان، امروز خالی‌تر از همیشه در انتظار همان دوران پرشکوه گذشته است. برای بیان شرایط ناخوشایند این بازار، همین بس که از ۲۰۰ نوع صنایع‌دستی اصفهان، اکنون برای نیمی از آن‌ها حرف ونشانی نیست و مابقی به‌طور نیمه‌جان در حال تولیدند.
به‌خصوص در چندساله اخیر که مشکلات ناشی از تحریم‌ها و شرایط اقتصادی، اوضاع این بازار را ناخوش‌تر و اخطار خروج هنرمندان این عرصه را جدی‌تر کرد.
به نظر می‌رسد با تداوم این جریان و نبود تدبیری در جهت بهبود شرایط داخلی و خارجی صنایع‌دستی، دیری نپاید که حیات این هنرهای ایرانی که هرکدام نمادی از اصالت و هویت این سرزمین است در معرض انقراض قرار گیرد.
