نتایج مقدماتی انتخابات آمریکا
انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری، مانند انتخابات اصلی فرآیندی پیچیده دارد و این روند تقریبا در هیچ ایالتی عینا مشابه ایالت دیگر نیست. در برخی ایالت‌ها از طریق صندوق رای نامزد منتخب مشخص می‌شود و در برخی دیگر در جریان نشست انجمن حزبی؛ در برخی ایالات برنده، تمام آرای حزبی را از آن خود می‌کند، در ایالاتی دیگر بخشی را به‌صورت پاداش پیروزی و بخش دیگر را به نسبت آرا و در شماری از ایالات هم آرای حزبی عینا براساس نسبت تعداد رای‌های شرکت‌کنندگان تقسیم می‌شود.
اما به‌طور کلی، برای هر ایالت به نسبت جمعیت، شماری «دلیگیت» (delegate)، به معنی وکیل، نماینده یا رای ایالتی، در نظر گرفته شده و در واقع مردم به جای انتخاب مستقیم نامزدهای مد نظرشان، به این وکلا رای می‌دهند و بعد این وکیل‌ها هستند که نامزد حزب را انتخاب می‌کنند.
اما به‌طور کلی، برای هر ایالت به نسبت جمعیت، شماری «دلیگیت» (delegate)، به معنی وکیل، نماینده یا رای ایالتی، در نظر گرفته شده و در واقع مردم به جای انتخاب مستقیم نامزدهای مد نظرشان، به این وکلا رای می‌دهند و بعد این وکیل‌ها هستند که نامزد حزب را انتخاب می‌کنند.
انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری، مانند انتخابات اصلی فرآیندی پیچیده دارد و این روند تقریبا در هیچ ایالتی عینا مشابه ایالت دیگر نیست. در برخی ایالت‌ها از طریق صندوق رای نامزد منتخب مشخص می‌شود و در برخی دیگر در جریان نشست انجمن حزبی؛ در برخی ایالات برنده، تمام آرای حزبی را از آن خود می‌کند، در ایالاتی دیگر بخشی را به‌صورت پاداش پیروزی و بخش دیگر را به نسبت آرا و در شماری از ایالات هم آرای حزبی عینا براساس نسبت تعداد رای‌های شرکت‌کنندگان تقسیم می‌شود.
اما به‌طور کلی، برای هر ایالت به نسبت جمعیت، شماری «دلیگیت» (delegate)، به معنی وکیل، نماینده یا رای ایالتی، در نظر گرفته شده و در واقع مردم به جای انتخاب مستقیم نامزدهای مد نظرشان، به این وکلا رای می‌دهند و بعد این وکیل‌ها هستند که نامزد حزب را انتخاب می‌کنند.وکلا خود به دو دسته تقسیم می‌شوند، وکلای متعهد که عمده آرای ایالتی هم مربوط به آنهاست و از ابتدا مشخص می‌کنند که قصد دارند به کدام نامزد رای دهند. آنها هرچند براساس قانون الزامی به پایبندی به این وعده ندارند، اما عمدتا به همان نامزدی رای می‌دهند که از ابتدا گفته‌اند. دسته دوم، وکلای غیرمتعهد یا اصطلاحا «ابر وکیل‌ها» هستند که به دلیل سمتی که در حزب دارند یا داشته‌اند، میتوانند به هریک از نامزدها رای دهند، بدون آنکه توجهی به رای مردمی (popular vote) داشته باشند.در حزب جمهوری‌خواه، وکلای غیرمتعهد تعداد محدودی دارند؛ یعنی هر ایالت سه وکیل غیرمتعهد دارد (رئیس حزب در آن ایالت و دو عضو کمیته ملی حزب) که آنها هم طبق رسم این حزب، معمولا براساس نسبت آرای مردمی رای خود را اعلام می‌کنند. اما حزب دموکرات، برخلاف نامش، رویکردی غیردموکراتیک‌تر دارد و تقریبا 20درصد آرای ایالتی، به وکلای غیرمتعهد تخصیص یافته است. این افراد شامل تمام اعضای دموکرات سنا، مجلس نمایندگان، فرماندارها و اعضای کمیته ملی هستند، که از آنجا که جزو اعضای ارشد حزبند، معمولا به نامزدی رای می‌دهند که جزو خودی‌ها باشد، نه یک تازه‌وارد.در واقع در این ساختار، شعار «هر فرد یک رای» بی‌معنی است و طبقه ممتاز از آرایی با ارزش بالاتر برخوردار هستند و به خصوص در حزب دموکرات، میتوانند تا حد زیادی بر نتیجه نهایی اثر بگذارند. در رقابت همین دوره، در حالی که هیلاری کلینتون تا اینجا 90 رای ایالتی برآمده از رای مردم به دست آورده و برنی سندرز 65 رای، اما در شمارش آرای ایالتی، کلینتون به واسطه آرای ابروکلا، 543 بر 85، از رقیبش پیش است.در هر دو حزب، نامزدی که در پایان رقابت‌ها نصف به علاوه یک از کل آرای ایالتی را به دست آورده باشد، نامزد نهایی در انتخابات ماه نوامبر خواهد بود. کل آرای ایالتی در حزب دموکرات 4763 رای و در حزب جمهوری‌خواه 2471 رای است.
اما به‌طور کلی، برای هر ایالت به نسبت جمعیت، شماری «دلیگیت» (delegate)، به معنی وکیل، نماینده یا رای ایالتی، در نظر گرفته شده و در واقع مردم به جای انتخاب مستقیم نامزدهای مد نظرشان، به این وکلا رای می‌دهند و بعد این وکیل‌ها هستند که نامزد حزب را انتخاب می‌کنند.وکلا خود به دو دسته تقسیم می‌شوند، وکلای متعهد که عمده آرای ایالتی هم مربوط به آنهاست و از ابتدا مشخص می‌کنند که قصد دارند به کدام نامزد رای دهند. آنها هرچند براساس قانون الزامی به پایبندی به این وعده ندارند، اما عمدتا به همان نامزدی رای می‌دهند که از ابتدا گفته‌اند. دسته دوم، وکلای غیرمتعهد یا اصطلاحا «ابر وکیل‌ها» هستند که به دلیل سمتی که در حزب دارند یا داشته‌اند، میتوانند به هریک از نامزدها رای دهند، بدون آنکه توجهی به رای مردمی (popular vote) داشته باشند.در حزب جمهوری‌خواه، وکلای غیرمتعهد تعداد محدودی دارند؛ یعنی هر ایالت سه وکیل غیرمتعهد دارد (رئیس حزب در آن ایالت و دو عضو کمیته ملی حزب) که آنها هم طبق رسم این حزب، معمولا براساس نسبت آرای مردمی رای خود را اعلام می‌کنند. اما حزب دموکرات، برخلاف نامش، رویکردی غیردموکراتیک‌تر دارد و تقریبا 20درصد آرای ایالتی، به وکلای غیرمتعهد تخصیص یافته است. این افراد شامل تمام اعضای دموکرات سنا، مجلس نمایندگان، فرماندارها و اعضای کمیته ملی هستند، که از آنجا که جزو اعضای ارشد حزبند، معمولا به نامزدی رای می‌دهند که جزو خودی‌ها باشد، نه یک تازه‌وارد.در واقع در این ساختار، شعار «هر فرد یک رای» بی‌معنی است و طبقه ممتاز از آرایی با ارزش بالاتر برخوردار هستند و به خصوص در حزب دموکرات، میتوانند تا حد زیادی بر نتیجه نهایی اثر بگذارند. در رقابت همین دوره، در حالی که هیلاری کلینتون تا اینجا 90 رای ایالتی برآمده از رای مردم به دست آورده و برنی سندرز 65 رای، اما در شمارش آرای ایالتی، کلینتون به واسطه آرای ابروکلا، 543 بر 85، از رقیبش پیش است.در هر دو حزب، نامزدی که در پایان رقابت‌ها نصف به علاوه یک از کل آرای ایالتی را به دست آورده باشد، نامزد نهایی در انتخابات ماه نوامبر خواهد بود. کل آرای ایالتی در حزب دموکرات 4763 رای و در حزب جمهوری‌خواه 2471 رای است.
ارسال نظر