در کنفرانس ویدئویی انجمن مدیران صنایع اصفهان عنوان شد
جدال صنایع اصفهان با چالش‌ها
همایش نقش هوش مصنوعی و داده محوری در تحول صنعت
حال‌آنکه چالش‌هایی مانند بی‌ثباتی اقتصادی، نوسانات ارزی، گرانی و تورم بالا، رکود شدید، افزایش نقدینگی، سقوط ارزش پول ملی، خروج سرمایه، مهاجرت نیروی متبحر و افزایش مسائل معیشتی شرایطی را در این سال‌ها موجب شده است که این صنایع به‌ویژه کوچک‌ها از جایگاه واقعی خود دور،ضمن آنکه قطعی گاز و برق، اتلاف انرژی و یارانه‌های پنهان، گرانی و کمبود مواد اولیه موجب افزایش شدید هزینه‌های تولیدشده واین گونه بنگاه‌های اقتصادی کوچک و متوسط در مقایسه با واحدهای تولیدی بزرگ، به‌مراتب آسیب‌پذیرتر شده است. و اکنون قرار است انجمن مدیران صنایع استان اصفهان در همایش نقش هوش مصنوعی و داده محوری در تحول صنعت به این حوزه را موردبررسی قرار داده تا شاید بخش‌هایی از معضلات آن‌ها موردتوجه قرار گیرد، در این همایش مهمانانی همچون فرهاد نیلی اقتصاددان برجسته کشور، سید فرشید فاطمی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف، محمدرضا فاضلی جامعه شناس شناخته شده کشور و همچنین مجید نیلی احمدآبادی عضو هیات علمی دانشگاه تهران حضور دارند و متن پیش رو، گزیده ای از کنفرانس ویدئویی اعضای انجمن مدیران صنایع هست که برگزار کننده سومین همایش ملی صنایع پیشرو با عنوان نقش هوش مصنوعی و داده محوری در تحول صنعت برای دو خردادماه ۱۴۰۳ در اصفهان خواهد بود.
به الگوهای موفق توجه شود
فرهاد رهنما /کارآفرین و پیشکسوت صنعت در اصفهان
بهتراست نگاهی به وضعیت کشوری مانند هندوستان داشته باشیم. این‌گونه الگوی ملموسی را برای خودمان متصور می‌شویم که ازنظر اشتغال، فضای آی تی، ایجاد کارخانه‌ها و...می‌تواند موردتوجه قرار گیرد. هندوستانی که فکر نمی‌کردیم به اینجا برسد در همین سال‌ها حرکت‌های بسیار خوبی را انجام داده است.
بنابراین بهتر است فعلاً از تمرکز بر صنایع بزرگ عبور کرده و به مباحث دیگر پرداخته شود.زیرا تا زمانی که سهم خصوصی‌ها پررنگ نشود و حرف‌های این حوزه شنیده نشود کاری هم از پیش نمی‌رود و شاید اگر بتوان توسط سمینار پیش رو الگویی مانند هندوستان بررسی گردد کار مفیدی را انجام داده باشیم.
در مملکتی که جوانان آن در اندیشه گذرنامه و مهاجرت باشند باید روش‌هایی را برابر آن‌ها قرارداد و منصرفشان نمود تا نجات یابند و اکنون راهکار آن تزریق فرصت‌هایی برای روحیه دار کردن آن‌ها است.
قطعاً آمریکا تا زمانی که چند شرکت بزرگ دنیا به میدان نیامده بود ورشکسته محسوب می‌شد وقتی شرکت‌های بزرگ حوزه آی تی و.. حضور یافتند آنجا هم دگرگون شد. در ایران نیز پتانسیل‌های بسیار بالایی در دانشگاه‌های صنعتی و.. وجود دارد که می‌بایست با توجه بیشتری از آن‌ها استفاده نمود.
نگاه پررنگ‌تر به بخش خصوصی
بابک صفاری / معاون شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان
شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان در حوزه حمایت ازاستارت آپ‌ها پیشرو است که با توجه به دور افتادن از مرکز، این شهرک همواره اولین بوده و اکنون هم است.
شهرک ازلحاظ وسعت یک پارک تمام معنا است که تعدادی نزدیک به 200 هسته شرکت نشده دارد که استارت آپ‌های اولیه هستند. حدود 240 شرکت متمرکز رشدی دارد که اکنون حمایت‌های محوری و توسعه محصول از آن‌ها می‌شود و نزدیک 300 شرکت هم در پارک مستقر هستند.
این شرکت‌ها برخی خود سرمایه‌گذاری کرده‌اند یکسری هم شرکت‌های صنعت سازی هستند که سال‌های قبل به بلوغ رسیده اند و از شهرک خارج‌شده‌اند.
حال همان‌طور که استارت آپ‌ها توانستند اقتصادهای بزرگ دنیا را نجات دهند تنها راه برون‌رفت استانی مانند اصفهان از چالش‌های آلودگی، کمبود آب و...هم استفاده از همین الگوی اشاره‌شده است.
اگر به دنبال راه‌حلی هستیم که اصفهان را نجات دهیم باید همه دست‌به‌دست هم دهیم. مثلاً دانشگاهی که نیرو پرورش می‌دهد صنعتی که سرمایه‌گذاری می‌کند همگی آینده خود را در این حوزه بدانند. اکنون هم خوشبختانه صنایع بزرگی مانند فولاد مبارکه با سرمایه چندهزارمیلیاردی در این حوزه فعالیت می‌کند که دفتر اصلی آن در شهرک مستقر است. همچنین پالایشگاه و شرکت‌هایی دیگر هم با این نگاه که باید سودآوری خود را در تکنولوژی جدید سرمایه‌گذاری کنند چنین کرده‌اند. اما مشکل اصلی آنکه هنوز هم تعداد این شرکت‌های سرمایه‌گذار اندک است. اگرچه فولاد و پالایشگاه در این مسیر رفته‌اند ولی خرده گرفته می‌شود این اقدام توسط دولت انجام می‌گیرد پس سهم بخش خصوصی کجاست.
همچنین مباحث بیمه و مالیات، تحریم‌ها و نبود نیروی انسانی ماهر از دیگر مشکلات اصفهان است. به‌نحوی‌که اگر مشکل این سال‌ها مهاجرت نیروی انسانی به خارج از کشور است اما نیروهای اصفهان، به خارج از استان هم می‌روند واین گونه فرصت‌های سرمایه‌گذاری در حوزه فناوری برای بخش خصوصی از دست می‌رود.
و البته نگاه کارآفرینانه‌ای هم که پیش‌ازاین وجود داشت باعث تغییر خاصی در بخش خصوصی نشده بود. اکنون نیز سهم دولت در این حوزه پررنگ و نقش بخش خصوصی همچنان نامحسوس است.
درمجموع اگر بتوانیم تغییر رویکردی را در صنایع تولیدی استان و فعالان آن داشته باشیم در آن زمان شاهد رشد این حوزه و ماندگاری افراد در داخل می‌شویم.
به‌این‌ترتیب ضرورت دارد عوامل بازدارنده برای مهاجرت فراهم شود.
چالش‌های همه‌گیر
محمد سجادی فر / مدیرعامل شرکت پلار
قطعاً باید دیدگاه بخش خصوصی متحول شود. ولی موانعی بر سر راه این بخش قرارگرفته و چالش‌هایی وجود دارد که همه‌گیر است. از سرمایه در گردش، کمبود نیروی انسانی، مباحث مالیاتی که نمی‌توان امید چندانی را هم برای حل این معضلات به ارکان حاکمیتی داشت اما می‌توان پیگیری‌هایی را انجام داد.
اخیراً بحثی درزمینهٔ توسعه نوآوری و فناوری در کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق مطرح‌شده است، مبنی بر اینکه شرکت‌هایی با سودآوری بالاتر از یک‌میزانی که در این حوزه وارد شوند مشمول معافیت مالیاتی شوند هرچند در حد مباحث اولیه است اما اگر بر روی آن کار شود نتایج مثبتی خواهد داشت.
خروج سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاران از اصفهان
میترا عابدی / رئیس انجمن مدیران صنایع استان اصفهان
به دلیل ماهیت حقوقی انجمن و ارتبط با اتاق بازرگانی، فرصتی پیدا شد که اتفاقات و مشکلات اصفهان را مطرح کنیم بحثی که شدت زیادی یافته و با عنوان اصفهان گریزی مطرح است.
اگر همه کشور درگیر مهاجرت است. اصفهان به‌طور دوبله درگیر این چالش است. منابع انسانی به‌ویژه در حوزه آی تی و گرافیست به دلیل فضای حاکم بر اصفهان ترجیح بر خروج از اصفهان را می‌دهند که معنایی جز عدم توانایی ما برجذب جوانان ندارد و یا آنکه فضای برخورد نادرستی داریم که اصفهان دچار چنین بحرانی شده است.
مشکل دیگری که اصفهان درگیر آن است بانک‌های آن است که با قوانین سخت‌گیری‌های خود موجب مهاجرت سرمایه‌ها از اصفهان می‌شوند. همچنین بحث مالیات هم مورد دیگری است که قوانین در این استان به‌جای صد درصد 120 درصد اجرا می‌شود .به‌گونه‌ای که تعدادی از شرکت‌ها برای رهایی از این مشکل دارایی اصفهان، شرکت خود را ثبت شهر یا استان دیگر کرده‌اند.
این‌ها مواردی است که در کنار مشکلاتی مانند آب و آلودگی بسیار قابل‌تامل بوده و نتیجه آن خروج سرمایه‌ها و سرمایه‌گذاران از این استان شده است.
ظلم بزرگ در حق استان اصفهان
حسین نوریان / دبیر علمی همایش
متأسفانه و ناباورانه شاخص سهولت فضای کسب‌وکار در اصفهان نشان از آن دارد که از جمله استان‌های پر چالش کشور هستیم حتی در گزارشی که شاخص فلاکت عنوان‌شده است اصفهان از جمله استان‌هایی با شاخص بالای فلاکت بوده است. درحالی‌که در این شرایط برخوردار بودن اصفهان مطرح‌شده و هیچ‌یک از شاخص‌ها، چیزی به اسم برخورداری را نشان نمی‌دهد.
نشان برخوردار بودن به دلیل سرمایه‌گذاری‌هایی است که سال‌ها قبل در شرکت‌هایی مانند ذوب‌آهن انجام‌گرفته و یا در فولاد انجام‌شده است و یا هر جا سخن از اصفهان می‌شود هتل عباسی آن خیابان‌های منظم وتمیز آن و... تصور می‌شود و با این تفاسیر اصفهان به نظر برخوردار می‌آید. درصورتی‌که هیچ‌کدام از شاخص‌ها و تحلیل‌ها چنین نشان نمی‌دهد.
و این‌چنین سال‌هاست که ظلم بزرگی در حق استان اصفهان در ارتباط با سرمایه‌گذاری و سهولت فضای کسب‌وکار استان شده است که یکی از تبعات آن دامن زدن بر مهاجرت‌ها بوده است.
ناامیدی صنعتگران
مسعود جمالی / عضو هیات‌مدیره انجمن مدیران صنایع اصفهان
متأسفانه امکان حذف صنایع بزرگ نیست. چون به بودجه و امکانات آن‌ها نیاز داریم باید آن‌ها را به‌نوعی در کنار داشته باشیم. اما مخاطبان ما که 95 درصد آن‌ها از صنایع کوچک و متوسط هستند و شامل استارت آپ‌ها هم می‌شوند لازم است برای آن‌ها چاره‌ای اندیشید.
از طرفی ازلحاظ جامعه‌شناسی با شکافی در اصفهان مواجه هستیم که شامل 2 طیف فرهنگی سنتی و نوین می‌شوند. از سویی بحث آب مطرح است که اصفهان دراین‌باره دچار چالش‌هایی با استان‌های هم‌جوارش شده است. حال‌آنکه می‌بایست رویکردی ایجاد شود که همه از یک قوم و ملت هستیم و اگر زاینده‌رود بی‌آب است مربوط به همه کشور است که ایجاد چنین نگاهی نیازمند برنامه‌ای برای فرهنگ‌سازی است.
نبود آب در اصفهان باعث ناامیدی صنعتگران آن شده است که نمی‌توانند آینده‌ای را برای خود ترسیم کنند و این‌گونه مهاجرت را به استانی دیگر ترجیح می‌دهند. در این سال‌ها مهاجرت‌های استان دوسویه بوده است ورودی‌ها که نیروهایی ساده و خروجی‌های از اصفهان که اغلب نخبگان و تحصیل‌کرده‌ها بوده‌اند.
مشکل دیگر مسائل بانکی است. منابعی که اصفهان تزریق می‌کند با مصارف آن‌هم خوان نیست درزمینهٔ مالیات هم بر همین روال است.
اما در حوزه آمایش سرزمینی نیز به نکته خوبی نمی‌توان دست‌یافت. زیرا آمایش باید بروز باشد. چه‌بسا اتفاقاتی که پیش‌ازاین افتاده قابلیت اصلاح ندارد. مثلاً در ارتباط با جانمایی اشتباه فولاد مبارکه در اصفهان سخن گفته می‌شود. موضوعی که اتفاق افتاده ونمی توان برای آن کاری کرد. اما می‌توان برای آینده بهتر از توسعه صنایع انرژی بر جلوگیری کرد و به سمت صنایع سبزی که با نوآوری و تکنولوژی همراه است گام برداشت.
دغدغه و نگرانی صنایع
علی رضا بینا / نایب رئیس انجمن مدیران صنایع اصفهان
اگر بخواهیم به مسائل روز اقتصاد استان نگاهی داشته باشیم اکنون یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های نساجی اصفهان که در شهرک صنعتی دهق واقع است دچار چالش بزرگی شده است از ابتدای امسال تابه‌حال تقریباً 60 درصد از واحدهای آن تعطیل‌شده است.
گلایه مدیران این صنایع آن است که بهره‌های بانکی بالا و به‌رغم چنین اتفاقی، تسهیلاتی هم در اختیار صنایع کوچک گذاشته نمی‌شود.
با این اوصاف صنایع هیچ دیدگاهی نسبت به آینده خود نداشته و با توجه به ابر تورم احتمالی که خود را نمایان خواهد کرد هنوز برخی با این دغدغه و دیدگاه، استارت فعالیت خود را در سال جدید نزده‌اند. با این نگرانی که اگر کاری را شروع کنند دچار ضرر شوند
حال پرسش آن است در این موقعیت یک مدیر باید برای حفظ موقعیت خود و مجموعه‌اش چه انجام دهد؟
مسائل و ایده‌ها با نگاه بین‌المللی دیده شود
علی سجادی فر / عضو هیات‌رئیسه انجمن مدیران صنایع اصفهان
همایشی قرار است برگزار شود که در ارتباط باهوش مصنوعی است. ترندی بین دانشجویان و صنایع و البته بیشترین تبلیغات فضای مجازی دانشگاه‌ها هم بر روی این موضوع هوش مصنوعی است.
لازم است تأثیر هوش مصنوعی در صنایع بررسی شود و حساسیت بیشتری براین موضوع باشد.
اما مشکلاتی که اصفهان گرفتار آن است و شاید کمتر هم دیده می‌شود آنکه این استان دارای صنعتگران و تولیدکنندگان فراوانی است درصورتی‌که تاجر و صادرکننده بسیار اندک است. اصفهانی‌ها تولید می‌کنند اما برای فروش ضعف دارند. مهمی که قابلیت مانور دادن در این همایش را دارد. چراکه شرکت‌های خوب صادراتی در این استان، چندان موجود نیست که بتواند مسیر تولیدکننده را فراهم سازد.
در خصوص استارت آپ‌ها اگر مسائل و ایده‌ها با نگاه بین‌المللی دیده شود بسیار بهتر است نه ازآن‌جهت که مهاجرت کنند بلکه این رویکرد، برای فروش محصولات به دنیا و ایجاد درآمد ارزی بسیار قابل‌توجه است.
اصفهان را نجات دهیم
محمد فاضلی / جامعه شناس
گفته می‌شود به دلیل سخت‌گیری‌ها و موانع، مهاجرت از اصفهان، زیاد است. اما نکته دیگر که موجب افزایش مهاجرت‌ها شده است به مسائل زیست‌محیطی بازمی‌گردد که بسیاری را مصمم به آن کرده است.
ضرورت دارد یک جریان اجتماعی، صنفی و سازمانی تشکیل شود که هرکدام به سهم خودکاری را برای نجات اصفهان انجام دهند.
مساله محیط‌زیست و امیدآفرینی برای ساکنان آن مطرح شود و این کنش جمعیتی به بهبود سیاست‌گذاری‌ها بینجامد.
درواقع وقتی امید به وجود می‌آید که یک جمع برای نجات و حفظ اصفهان ایجاد شود. مطلقاً با راه‌حل‌های خرد، نمی‌توان برای چالش‌هایی مانند آب اصفهان کاری کرد. می‌بایست کنش جمعیتی شکل گیرد و این امیدآفرینی را برای نگهداشت جوانان آن در این دیار، شکل دهد.
