به کمک‌های مردمی تکیه کرده‌ایم
امیر بختیاریان رییس نظارت مالی اداره دارایی استان همدان در شرایط سخت اقتصادی حاکم بر جامعه وجود موسسات خیریه خوش‌نام، نسیمی است که در داغی مشکلات، گرهی از کار گرفتاران می‌گشاید. دریغا که فعالیت خیریه و مشارکت در امور خیر سهم پر رنگی را در سبد خانوار ایرانی به خود اختصاص نداده است.
گواه این ادعا آنکه کمتر کسی را می‌جوییم که برای امور خیریه سهمی روشن از درآمد خود یا اوقاتی از خود را به صورتی داوطلبانه اختصاص داده باشد.ابوالفتح میرزایی رییس شعبه همدان انجمن حمایت از بیماران کلیوی است. انجمنی که به لحاظ پراکندگی شعب، جایگاه ویژه‌ای در میان موسسات خیریه دارد. در سال 1359 تشکیل شده است، در تمام مراکز استان‌های کشور شعبه دارد و در بسیاری از شهرستان‌ها هم نمایندگی. تعداد افراد تحت پوشش آن هم تمام جامعه بیماران حاد کلیوی است که یا پیوند زده‌اند یا با دیالیز زندگی می‌کنند. حالا هم در نقش یک داوطلب، همچنان به اداره انجمن مشغول است. با او در مورد این موسسه و مسائل و مشکلاتش گفت‌وگو کرده‌ایم که می‌خوانید.
هیچ وابستگی به دولت نداریم
یکی از دلایل مهم دوام انجمن حمایت از بیماران کلیوی استقلال آن از دولت است. تمام درآمد انجمن از محل کمک‌های مردمی است و جز موارد استثنا کمکی از سوی دولت به این انجمن نمی‌شود. میرزایی در این مورد می‌گوید: «روی کمک دولت هیچ حسابی باز نکرده ایم. تازه به دولت کمک هم می‌کنیم: بخشی از هزینه درمان بیماران را ما تامین می‌کنیم؛ مشکلات مالی بیماران را تا حد توان پاسخ می‌دهیم؛ دولت در این مورد تعهدی برای خودش تعریف نکرده است ما هم به این نتیجه رسیده‌ایم که به کمک مردم بهتر می‌توانیم تکیه کنیم.» شاید مهم‌ترین دلیل جوانمرگی این موسسات آن بوده که دست به دهان دولت بوده‌اند و تا زمانی که بودجه‌ای و اعتباری گرفته‌اند مانده‌اند و با قطع کمک دولت، شریان حیاتی آنها هم قطع شده است و به کناری رفته‌اند.
هزینه‌ها فراوان است، کمک‌ها محدود
۱۵۰۰ نفر جامعه زیر پوشش بیماران کلیوی را در استان همدان تشکیل می‌دهد. بیشتر این جمعیت افرادی هستند که به کمک مالی انجمن احتیاج جدی دارند با این حال حجم کمک‌های مردمی بسیار مختصر است. میرزایی گزارشی از دریافت‌های انجمن ارائه می‌دهد: «برای شش ماه اول امسال ماهانه رقمی کمتر از ۱۰ میلیون تومان!»
در حالی که هر یک از بیماران کلیوی به طور میانگین نیاز به دریافت کمک ماهانه‌ای معادل ۲۰۰ هزار تومان دارند که برای جمعیت ۱۵۰۰ نفری تحت پوشش انجمن می‌شود ۳۰۰ میلیون تومان در هر ماه. میرزایی می‌گوید: «کمک ما به کسانی است که جانشان به لبشان رسیده و جزغاله شده‌اند اگر نه با این پول کار چندانی نمی‌توان انجام داد.»
دولت معتقد است حرف مرد یکی است
دولت از سال ۷۵ به هر اهدا‌کننده کلیه یک میلیون تومان هدیه می‌دهد. میرزایی با بیان این نکته تاکید می‌کند: در این مدت حتی یک ریال به این مبلغ افزوده نشده است و با لبخندی ادامه می‌دهد: حق دارد! آخر حرف مرد یکی است.
ثابت ماندن این مبلغ در حالی است که در سال ۷۵ قیمت کلیه رقمی در حدود ۳۵۰ هزار تومان بوده و امروز این رقم به ۹ میلیون تومان رسیده است. به نظر می‌رسد دولت در این مورد تعهدی ندارد و بهتر می‌بیند که خریدار و فروشنده در بازار عرضه و تقاضا خودشان با هم به توافق برسند.
هزینه سرسام آور درمان بیمار کلیوی
ابوالفتح میرزایی عمده‌ترین مشکل بیماران کلیوی را گرانی دارو در ماه‌های اخیر عنوان می‌کند. او در این مورد می‌گوید: «هزینه درمان یک بیمار دیالیزی در ماه حداقل ۱۵۰ هزار تومان و یک بیمار پیوندی ۳۰۰ هزار تومان است. این بیماران اغلب یا بیکارند یا درآمد مختصری دارند و پرداخت این هزینه در کنار مشکلات جدی مالی که در زندگی خود دارند، گذران زندگی را برایشان سخت کرده است.»
استاندارد درمان بیماران دیالیزی پایین است
رییس انجمن بیماران کلیوی همدان از شرایط درمان بیماران دیالیزی رضایت ندارد. میرزایی در این مورد می‌گوید: «تعداد پرستاران بخش دیالیز به هیچ عنوان مطابق با استاندارد نیست. با اینکه لازم است برای هر ۲ تا ۳ بیمار یک پرستار اختصاص داده شود، نسبت تعداد بیمار به هر پرستار گاهی تا ۱۲ نفر افزایش می‌یابد. طبیعی است که این کار کیفیت درمان را کاهش می‌دهد.» وی همچنین در ادامه می‌گوید: «۱۰ دستگاه دیالیز در دانشگاه علوم پزشکی همدان به دلیل کمبود پرستار در انبار خاک می‌خورد و عنوان می‌شود برای استخدام پرستار نه اعتباری هست و نه مجوزی.»
روش‌های یاری مردم
از میرزایی می‌پرسم مردم به چه روشی می‌توانند به کمک اعضای انجمن بیایند؟ وی در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «در کنار پرداخت کمک به صورت نقدی و واریز به حساب بانکی انجمن،‌ می‌توانیم اعضای نیازمند را به کسانی که تمایل دارند مستقیم به آنها کمک یا خدمتی ارائه دهند، معرفی کنیم. »