در نقد رویکرد جدید فدراسیون برای تنبیه تیم‌های لیگ برتری
چرا تبعید؟
ابهامات و ایرادات
رویکرد جدید کمیته انضباطی بیش از هر چیز دیگری مخاطب را یاد حکم دردسرساز کنفدراسیون فوتبال آسیا در مورد برگزاری مسابقات نمایندگان ایران و عربستان در زمین بی‌طرف می‌اندازد. این همه ما اصرار داریم که حکم ناعادلانه و زیانبار مزبور ملغی شود، بعد چطور خودمان احکام مشابه صادر می‌کنیم؟ الان برگزاری بازی نفت آبادان و سیاه‌جامگان مثلا در استان اصفهان یا تهران واقعا چه فایده‌ای دارد؟ آیا جز این است که همان چند هزار نفری که در آبادان دو ساعت با حضور در استادیوم سرگرم می‌شوند، این فرصت را از دست خواهند داد؟ تازه به غیر از این تیم میزبان در شرایط وخیم اقتصادی فعلی باید هزینه ایاب و ذهاب به یک شهر بی‌طرف و اقامت در آنجا را بپردازد. به‌نظر می‌رسد جریمه نوظهور مزبور برای آن در دستور کار فدراسیون قرار گرفته که حکم انتقادبرانگیز محرومیت تماشاگران از حضور در ورزشگاه‌ها صادر نشود.
خب این جریمه جدید که خیلی بدتر است؛ چون در این حالت هم هواداران تیم میزبان قادر به حضور در استادیوم نخواهند بود، اما همزمان رنج و مخاطرات سفر و هزینه‌های کاذب هم به تیم محروم تحمیل می‌شود. به علاوه نباید فراموش کنیم این حکم اخیر، در مورد تیم‌هایی مثل پرسپولیس و استقلال غیرقابل اجرا است؛ چراکه این دو تیم همه جای ایران هوادار دارند و چه بسا از یک بازی معمولی آنها در شهر بی‌طرف، استقبالی بیشتر نسبت به ورزشگاه آزادی به عمل بیاید! بنابراین اتخاذ شیوه‌ای از مجازات که در مورد برخی تیم‌ها قابل اجرا نیست، مبنای منطقی ندارد. اجرای این حکم در مورد سرخابی‌های پایتخت درست مثل این است که امثال پیکان، سایپا و گسترش‌فولاد تبریز در یک بازی از حضور تماشاگران‌شان محروم شوند؛ کدام تماشاگر، کدام محرومیت؟! آیا بهتر نیست کمیته انضباطی برای مجازات تیم‌های خطاکار به سمت استراتژی‌های منطقی‌تری حرکت کند؟ با این قبیل احکام، ما به‌شدت شبیه عربستان و کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌شویم که طبعا خیلی بد است.
ارسال نظر