لامبورگینی، رقیب سرسخت فراری

کوشان غلامی

در سال ۱۹۱۶ در شهر بولونیا واقع در شمال ایتالیا، فروچیو لامبورگینی متولد شد. او تحصیلات خود را در زمینه اتومبیل‌های صنعتی کشاورزی به پایان رساند و سپس وارد ارتش شد و در قسمت نیروی هوایی مشغول به کار شد. در جنگ جهانی دوم او به عنوان مکانیک در یک کارخانه مشغول به کار شد و پس از جنگ با استفاده از بقایای تجهیزات نظامی، به تولید تراکتور پرداخت؛ ولی او عاشق اتومبیل‌های سریع بود و همواره رویای سرعت در سر می‌پروراند. وی در سال ۱۹۴۷ با تقویت یک اتومبیل فیات، یک اتومبیل مسابقه فراهم کرده و در سال ۱۹۴۸ با این اتومبیل در یک مسابقه محلی شرکت کرد.

در سال ۱۹۴۹ لامبورگینی کمپانی خود را تاسیس کرد. این کمپانی کار خود را با تولید سیستم‌های هوایی گرمازا و سرمازا آغاز کرد. رویای ساخت اتومبیل باعث شد تا فروچیو در سال ۱۹۶۳ تصمیم به ساخت اتومبیل‌های مدرن بگیرد. همچنین مذاکراتی که بین آنها با انزو فراری، برای ساخت باکیفیت کلاچ‌های مورد استفاده در خودروها، این دوشرکت را به رقیبان سرسختی تبدیل کرد. لامبورگینی تصمیم گرفت هرگز مالک یک اتومبیل فراری نباشد و با ساخت سوپر اسپرت‌های فوق‌العاده خود، فراری را در این بازی شکست دهد. فروچیو تصمیم گرفت تا برای ماشینش موتور ۱۲ سیلندر داشته باشد و برای این کار از مهندسی مستعد به نام جیوتو بیتزارینی که سابقا در شرکت فراری روی ساختن موتورهای ۱۲ سیلندر کارمی کرد، تقاضای کمک کرد. موتور آماده شده ساختمان آلومینیومی داشت و قادر به تولید قدرت حیرت‌آور ۳۵۰ اسب بخار بوده و توسط فرانکو اسکالیونه طراحی شده بود.این اتومبیل از یک موتور ۱۲ سیلندر به حجم ۳۵۰۰ سی‌سی استفاده می‌کرد. این اتومبیل در نمایشگاهی در شهر تورین به نمایش گذاشته شد و از سال ۱۹۶۴ تولید آن آغاز شد. کمپانی در سال ۱۹۶۳ تمام قطعات مورد نیاز اتومبیل‌هایش را در داخل کارخانه خود تولید می‌کرد. بیتزارینی بعد از تست‌های نهایی ماشین، لامبورگینی را ترک کرد. در همان زمان جیان پائولو دالارا به تیم فنی لامبورگینی اضافه شده و اوایل سال ۱۹۶۴ اوبالدو اسکارتزی در کمپانی لامبورگینی مشغول به کار شد. اوبالدو سال‌های زیادی را در کارخانه لامبورگینی گذراند، حتی زمانی که مشکل‌های اساسی در دهه هفتاد برای کمپانی پیش آمده بود با لامبورگینی همراه بود. فروچیو برای ساخت خودروی رویایی‌‌اش یک تیم مهندسی عالی تشکیل داده بود؛ ولی این ماشین می‌بایست تست جاده‌ای می‌شد. پس به باب والاس نیوزیلندی پیشنهاد داد و او هم نتوانست این پیشنهاد را رد کند و راننده تست اصلی لامبورگینی شد. او قبلا تجارب ارزشمندی در مسابقه دادن با فراری و مازراتی داشت.فروچیو در سال ۱۹۶۴ گیرباکس پنج دنده ZF را ارائه کرد که یکی از بهترین گیرباکس‌های ساخته شده تا آن زمان محسوب می‌شد. در نوامبر ۱۹۶۵ مدل میورا ۴۰۰ در شهر تورین ساخته شد و این اتومبیل با یک مدل به نام جی.تی ۴۰۰ با حجم موتور ۴۰۰۰ سی‌سی پشتیبانی شد. در این زمان لامبورگینی به عنوان یک رقیب بسیار جدی برای کمپانی فراری مطرح بود.

اتومبیل «مارزال» با یک موتور شش سیلندر به حجم ۲۰۰۰ سی‌سی در سال ۱۹۶۷ ساخته شد. اگر چه این مدل در تعداد انبوه تولید نشد؛ اما راه را برای تولید مدل «اسپادا» هموار کرد که در سال ۱۹۶۸ به بازار عرضه شد و در سال ۱۹۷۰ مدل« جاراما» جایگزین این اتومبیل شد.

در سال ۱۹۷۱ لامبورگینی با تولید اولین «اوراکو» ۸ سیلندر با حجم ۲۵۰۰سی سی، وارد بازار اتومبیل‌های اسپورت کوچک شد؛ اما این اتومبیل جذابیتی مانند دیگر محصولات این شرکت نداشت.یکی از مدل‌های موفق و بسیار سریع لامبورگینی به نام

That's it در سال ۱۹۷۳ به بازار عرضه شد. در سال ۱۹۷۲ فروچیو تصمیم گرفت تا خود را بازنشسته کند و کنترل کمپانی خود را به «جرج‌هنری روزتی» سپرد.وی بعدها قسمتی از کمپانی را به یکی از دوستان خود به نام لیمار واگذار کرد.

کمپانی به علت نوسانات اقتصادی موجود در ایتالیا، دچار مشکلات مالی شد و مجبور به ساخت اتومبیل برای دیگر کارخانه‌ها گردید. از این سری اتومبیل‌ها می‌توان به مدل اسپرت شرکت BMW اشاره کرد.

مدیران لامبورگینی کمپانی را طی زمان‌های سختی زنده نگه داشتند. با همکاری آنان و تلاش آینده‌نگرانه لامبورگینی، خودرویی با ظاهر فوق‌العاده خاص و عجیب که قابل استفاده در جاده بود، عرضه شد و لامبورگینی را در تاریخ اتومبیل ثبت نمود، تا اگر به هر دلیلی کمپانی لامبورگینی از بازار حذف شد، نامش به عنوان یکی از پرطرفدارترین و رویایی‌ترین خودروسازان شناخته شده بماند.

اولین مشکلات در سال ۱۹۷۴ پدیدار شدند، بخش تراکتورسازی لامبورگینی سفارشی بزرگ دریافت کرد که فروچیو را برای افزایش ظرفیت تولید و خرید مواد مورد نیاز مجبور به خرج پول زیادی کرد؛ اما این سفارش لغو شد! او هنوز شانس زیادی داشت؛ ولی تصمیم گرفت بخش تراکتورسازی کمپانی را به شرکت SAME بفروشد، شرکتی که نهایتا توسط فیات خریداری شد و این مشکل آغازی برای دلسردی فروچیو در ادامه دادن کارش بود.

در سال ۱۹۸۱ مدل‌های «جالپا» با حجم موتور ۳۵۰۰ سی‌سی ارائه شد. دو سال بعد، موتوری با حجم ۵۲۰۰ سی‌سی و قدرت ۴۵۵ اسب بخار توسط این کمپانی به بازار عرضه شد. موضوع قابل‌توجه در این موتور وجود ۴ سوپاپ در هر سیلندر بود.

این کمپانی بعدها تحت نظر کرایسلر در آمد و تولیدات خود را با عرضه اتومبیل LM۰۰۲ که یک موفقیت بزرگ بود، ادامه داد. از دیگر اتومبیل‌های آن می‌توان به مدل دیابلو اشاره کرد.

تولید اتومبیل‌های رویایی این شرکت از ۳۵۰ دستگاه در سال ۱۹۸۹ به ۲۵۰۰ دستگاه در سال ۱۹۹۴ رسید. این کمپانی همچنان یکی از بهترین تولیدکنندگان اتومبیل‌های اسپرت جهان است و با داشتن کارمندان زیاد در کارخانه خود، درآمدی بالغ بر ۳۸۰ میلیون دلار را در سال گذشته به دست آورد که در مقایسه با ۶۵۰ دلار میلیون سال ۲۰۰۸ کاهش چشمگیری داشته است.