حرف‌های فرشته طائرپور درباره اوضاع سینمای ایران
همه دارند در سینما ضرر می‌دهند
فرهنگ و هنر- دست اندرکاران سینمای ایران نگرانند و این نگرانی در حرف‌هایشان موج می‌زند. فرشته طائرپور تهیه کننده بسیاری از فیلم‌های به یادماندنی در گفت‌وگو با ایسنا به نکات جالبی اشاره کرده است که بخش‌هایی از آن را می‌خوانید. طائرپور به مناسبت اکران فیلم سینمایی «نخودی» همزمان با «روز جهانی کودک» و برگزاری «جشنواره فیلم‌های کودکان» در همدان از شرایط اکران فیلم‌ها به خصوص فیلم‌های کودکان سخن گفت. این تهیه کننده سینما در مقایسه اکران سال‌های آغازین سینمای کودک و دوره کنونی گفت: آن سال‌ها اکران فیلم کودک، در یک گروه سینمایی کار بی‌سابقه‌ای بود. تنها تجربه قبلی در حوزه سینمای کودک نمایش متوالی فیلم‌های کودک خارجی در سینما «بلوار» و نمایش متناوب فیلم‌های خارجی و ایرانی کودک در سینمای کانون پرورش فکری بود. البته فیلم سینمایی «شهر موش‌ها» نیز با توفیق بسیاری اکران شده بود، اما نه در چارچوب جریان سینمای کودک. وی در ادامه یادآور شد: بنا بود فیلم‌های «ماهی» و «گلنار» در سینماهایی که با وساطت ارشاد و فارابی «سینمای کودک» شده بودند اکران شوند و قرار بود گروه «سینمای کودک» پنج سالن ثابت و تمام وقت به اضافه شش سالن متغیر در تناسب با فصل مناسب اکران این فیلم‌ها داشته باشد. به خوبی یادم می‌آید که هیچ صاحب سالنی از این امر خوشحال نبود. البته ما هم ترجیح می‌دادیم سینماهای بهتر و مناسب‌تری در اختیار این طرح باشند؛ ولی با توجه به جمیع شرایط مجبور بودیم برای اثبات ادعایمان هم که شده با همین‌ها شروع کنیم.
طائرپور با اشاره به اکران «پاتال و آرزوهای کوچک» در چند ماه گذشته مطرح کرد: «پاتال» در ماه رمضان به این نیت به نمایش درآمد که برای اکران سینمای کودک و فیلم‌های جدید این نوع سینما زمینه‌سازی کند. خوشبختانه به‌‌رغم آنکه محدودترین اکران را داشت و فقط در سه سالن و آن هم تک سانس به نمایش درآمد، آمار فروش آن به نسبت ظرفیت سالن‌هایش جزو بالاترین آمارهایی است که در فیلم‌های یکی دو ماه اخیر می‌توان پیدا کرد. «پاتال» با حدود بیست میلیون تومان فروش، اکران کاملا موفقی را پشت سر گذاشت و هنوز هم ادامه می‌دهد. طائرپور در بخش دیگری از این مصاحبه به دلایل سینما نرفتن مردم اشاره کرد و افزود: در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین دلایل سینما نرفتن مردم شبکه‌هایی چون «فارسی۱» است. این پدیده که اکثر مردم را خانه‌نشین کرده خوشبختانه تنها در حوزه کودکان کمبود جدی دارد. حتی بزرگسالی که مشتریان پر و پا قرص این شبکه و سریال‌های آن هستند، خیلی خوب می‌دانند هیچ کدام از آن برنامه‌ها مناسب بچه‌هایشان نیست و مطمئن هستم که اغلب والدین هوشیار اجازه نمی‌دهند بچه‌هایشان این سریال‌ها را تماشا کنند. از سوی دیگر، خانواده‌ها به‌تدریج متوجه شده‌اند که فیلم‌های کمدی کنونی الزاما فیلم‌های مناسب کودکان نیستند و اگرچه سر و شکلی کودک‌پسند دارند و با شوخی‌ها و لودگی‌هایشان کودکان را می‌خندانند، اما تاثیر مثبتی در تربیت و سلیقه هنری و سینمایی آنها ندارند. بنابراین بچه‌ها در حال حاضر محروم‌ترین گروه در تماشای فیلم هستند و جای خالی سینمای کودک بیش از هر زمان دیگری به چشم می‌خورد. طائرپور درباره کم شدن تماشاگران و شکست فیلم‌ها در فروش هم معتقد است: دوره غلبه سلیقه گیشه دارد تمام می‌شود. به نظر می‌رسد مردم که معمولا و بحق سینما را به‌عنوان یک تفریح نگاه می‌کنند، بخاطر انباشتگی و همزمانی اکران فیلم‌های به اصطلاح کمدی و مشابه ، به اشباع رسیده‌اند و دارند پس می‌زنند. قابل پیش‌بینی بود که وقتی در هفته‌هایی متوالی فیلم‌هایی از یک نوع ، با بازیگران تکراری اکران شوند ، به دلزدگی مخاطب برسیم. حتی اگر میان این فیلم‌ها فیلم خوبی هم وجود داشته باشد، می‌سوزد. اکران ماه‌های اخیر سینما ، اکران آبرومندی برای سینمای ایران نبود. چه در زمینه نوع فیلم‌ها و چه در زمینه برنامه ریزی‌های نمایش.
وی اضافه کرد: همه دارند ضرر می‌دهند. از صاحب فیلم گرفته تا پخش‌کننده و سینمادار. روزهای بدتری هم در راهند. هزینه‌های سینماها بعد از بحث هدفمند شدن یارانه‌ها با قبض‌های برق و آب بالاتر خواهد رفت، محاسبه مالیات بر ارزش افزوده در این صنعت ورشکسته، خود قوز جدیدی است که به‌زودی داد سینماگران را در خواهد آورد. بعید نیست خانواده‌های متوسط و زیر متوسط همین بهای بلیت اندک را هم نتوانند تامین کنند. اینها نشانه‌های بارز بحرانند. نمی‌توان به این دردهای کهنه که مدام حادتر می‌شوند، پاسخ‌های کهنه داد. باید راه‌حل‌های به روز داشت.
ارسال نظر