فلسطین در آستانه انتفاضه‌ای دیگر
آپارتاید اسرائیلی در سرزمین‌های اشغالی
برخی گزارش‌ها حاکی است که اسرائیل با نگرانی اوضاع سوریه را رصد می‌کند. سران این رژیم بحران سوریه را نقطه عطفی برای سرزمین‌های اشغالی می‌بینند. سران این رژیم از آینده سوریه نگرانند. در صورت سقوط اسد و حاکم شدن داعش بر شامات علامت سوال بزرگی بر سر این رژیم شکل می‌گیرد. در صورت بقای اسد باز هم این علامت سوال باقی است چرا که معلوم نیست کدام نیروها قرار است در آینده سیاسی سوریه نقش ایفا کنند.
«مروان معاشر»، تحلیلگر ارشد الجزیره در یادداشتی می‌نویسد: «در سال ۱۹۹۸ اسحاق رابین وزیر دفاع وقت اسرائیل از معاونان خود در بحبوحه اولین انتفاضه فلسطینی خواست تا «استخوان معترضان جوان فلسطینی و سنگ‌پرانان را بشکنند و آنها را تحت کنترل در آورند.» اکنون نتانیاهو به ارتش خود دستور داده تا «از تمام ابزارهای لازم» و «گلوله‌های واقعی» علیه فلسطینیان استفاده کنند.» با گذشت سه دهه اما وضعیت هیچ تغییری نکرده است. یک وجه مشترک میان سه دهه پیش و شرایط فعلی وجود دارد: اینکه اسرائیل از قدرت آتش و زور برای سرکوب فلسطینیان استفاده کرده است؛ رویکردی که جز شکست و ناکارآمدی نتیجه‌ای در بر نداشته است.
معاشر می‌افزاید: «اگرچه رابین به این نتیجه رسید که استفاده از زور محدودیت‌های خاص خود را دارد و اسرائیل باید به دیپلماسی متوسل شود اما نخست‌وزیر فعلی جز زور زبانی نمی‌شناسد و تاریخ مصرف دیپلماسی را پایان یافته تلقی کرده است.» نسل جدید فلسطینی‌ها زیر سایه «فرآیند صلح» که از سوی اسرائیل دیکته شده بزرگ شده‌اند. دو دهه پس از صلح اسلو به نظر می‌رسد فلسطینیان چندان میلی برای بقای آن ندارند. آنها خواهان کشوری هستند که بتوانند آزادانه در آن زندگی کنند.
دنیس راس، دیپلمات برجسته آمریکایی، در مقاله‌ای در موسسه واشنگتن می‌نویسد: «اگر محمود عباس و فلسطینیان صلح اسلو را نخواهند باید در خاطر داشته باشند که مالیات فلسطین از سوی اسرائیل جمع می‌شود و به تشکیلات محمود عباس داده می‌شود. در صورتی که در این فرآیند خللی به وجود آید دولت فلسطینی از حیز انتفاع ساقط خواهد شد.» مروان معاشر می‌نویسد: «اسرائیل بارها دست رد به سینه اعراب زد و پیشنهاد صلح را نادیده گرفت.» او می‌نویسد پنج سال پیش مجله تایم پرسشی مناقشه‌برانگیز مطرح کرد: «چرا اسرائیل به صلح اهمیتی نمی‌دهد؟» پاسخ روشن است. معاشر می‌نویسد: «اسرائیل احساس امنیت، پیشرفت و موفقیت دارد و خود را بی‌نیاز از صلح با فلسطین می‌داند.» نسل فعلی فلسطین نسلی است که علامت سوال بزرگی بر سر «اسلو» قرار داده است. موضع فلسطینی‌ها رادیکال‌تر از قبل شده است: آنها می‌گویند یا بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ یا تداوم وضعیت فعلی. پایداری آنها موجب حیرت محافل صهیونیست شده است.
مروان معاشر ضمن هشدار به اسرائیلی‌ها می‌گوید:مردم در سرزمین‌های اشغالی دیر یا زود شاهد آزادی را در آغوش خواهند کشید. فلسطینی‌ها هم از این قاعده مستثنا نیستند. او می‌افزاید محاصره فلسطینی‌ها، محاصره اسرائیل را به دنبال خواهد داشت. همان طور که جان کری سال گذشته اعلام کرد: «شکست در راه‌حل دو دولت راه به آپارتاید خواهد برد.» تحلیلگر ارشد الجزیره می‌افزاید: «هر آنچه اسرائیل انجام می‌دهد در زیر سایه آمریکا به‌عنوان برادر بزرگ انجام می‌دهد. نتانیاهو نمی‌تواند این کیک را به راحتی ببلعد زیرا بزرگ‌تر از دهانش است.»
ارسال نظر