دولت آینده بریتانیا به حزب کارگر می‌رسد
آشتی‌کنان چپ‌ها با کسب‌وکارها
روسای شرکت‌ها هم مشتاق گوش‌دادن هستند. باید گفت شاید تهیه بلیت برای تماشای مراسم کنسرت ماه آینده تیلور سوئیفت در ومبلی آسان‌تر از شرکت در میهمانی موسوم به «روز کاری» در ماه سپتامبر باشد که قرار است در سالن دلگیر مرکز همایش‌های لیورپول برگزار شود. مدیران اجرایی می‌توانند نظاره کنند که بادهای انتخاباتی به چه سمتی می‌وزد؛ اما چیزی بیش از این وجود دارد. نظرسنجی از رهبران کسب‌وکار نشان می‌دهد آنها ترجیح می‌دهند حزب کارگر را در قدرت ببینند تا محافظه‌کاران. با این حال، دور از انظار عمومی همین رهبران کسب‌وکار نسبت به سیاست‌ها و طرح‌های آینده نخست‌وزیر حزب کارگر نگرانی‌ها و تردیدهای خود را پنهان نمی‌کنند. محور حرف استارمر یک معامله بزرگ است. حزب کارگر وعده احیای اصول اساسی حاکمیتی را می‌دهد که اغلب توسط محافظه‌کاران نادیده گرفته شده است: ثبات سیاسی، سیاستگذاری قابل‌پیش‌بینی و اصلاحات در سمت عرضه. در مقابل، از شرکت‌ها می‌خواهد تا اجرای تغییرات بزرگ به‌‌ویژه در بازار کار را بپذیرند.
برای حزب کارگر و بریتانیا، اجرای صحیح این معامله اهمیت زیادی دارد. این کشور از زمان بحران مالی ۲۰۰۹-۲۰۰۷، با رشد اقتصادی پایین دست به گریبان بوده است. منابع پولی آن‌قدر محدود است که تنها راه برای پرداخت هزینه‌های خدمات عمومی، بهبود وضعیت اقتصادی است. اما داستان‌های عاشقانه‌ها اغلب نتایج ناامیدانه دارند و پایانی که می‌توان برای این روند متصور شد دست کمی از پایان ناامیدانه یک داستان عاشقانه ندارد.
جذابیت واقعی
جذابیت‌های حزب کارگر برای بخش تجارت و کسب‌وکار واقعی است. چهره‌های شاخص حزب ذاتا محتاط و عمل‌گرا هستند. استارمر تاکید می‌کند که درعوض اولویت‌های متعارف حزب کارگر همچون بازتوزیع ثروت و بهبود خدمات عمومی، تقویت رشد اقتصادی اولین دستور کار دولت خواهد بود. از زمان انتخابات سال۲۰۱۹، بریتانیا اتحادیه اروپا را ترک کرده و تجربه سه نخست‌وزیرو پنج وزیر دارایی را پشت سر گذاشته است. حزب کارگر وعده پایان‌دادن به بی‌ثباتی سیاسی و سیاست‌های ضد سرمایه‌گذاری را می‌دهد.
حزب کارگر همچنین در آرزوی کسب اکثریت قاطع پارلمانی است تا از این طریق بتواند میزان مالیات بر درآمد شرکت‌ها را برای پنج‌سال ثابت نگه دارد و درعین حال برخی از اصلاحات معقول «توری‌ها» یا حزب محافظه‌کار را دست‌نخورده نگه دارد. استارمر وعده داده است که رابطه سازنده‌تری با اروپا داشته باشد. زمانی که لیز تراس نخست‌وزیر بود، گفته می‌شد که بدهی‌های بریتانیا متحمل «ریسک حماقت» شده است که نشان‌دهنده خطر انجام کارهای دیوانه‌وار توسط سیاستمداران است. استارمر می‌تواند منفعت درایت و عقلانیت را برای بریتانیا زنده کند. با این حال، اگرچه همه این موارد برای سرمایه‌گذاران خوشایند است، فعالان حوزه تجارت و کسب‌وکار، هنوز دلایلی برای نگرانی درباره حزب کارگر دارند.
یکی از این دلایل غریزه مداخله‌جویانه این حزب است. حزب کارگر به‌شدت تحت‌تاثیر تفکر دولت بایدن است: بدبین به «فوق جهانی‌شدن»، مشتاق نسبت به سیاست صنعتی و علاقه‌مند به اصطلاحاتی مانند «امنیت اقتصادی». نمایندگان حزب کارگر بیشتر از همتایان خود در حزب محافظه‌کار عقیده دارند که حوزه کسب‌وکار نیاز به قوانین بیشتر دارد. اکثر نامزدهای حزب کارگر در کرسی‌های قابل‌تصاحب برای انتخابات پیش رو تجربه‌ای در بخش خصوصی نداشته‌اند. عامل دیگر نگرانی و تردید، نگاه حزب کارگر به حوزه کار است. در سال۲۰۲۲ این حزب فهرست بلندبالایی از تغییرات پیشنهادی در قانون اشتغال را معرفی کرد. برخی از این موارد، مانند وعده اجرای قوانین موجود، قابل ستایش است: سالانه چند صدهزار نفر کمتر از حداقل دستمزد ملی دریافت می‌کنند، با این حال کمتر از ۲۰کارفرما بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۲۱ تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند.
اما حزب کارگر قصد اجرای اصلاحات دیگری همچون اعطای حقوق کامل به کارمندان در بدو استخدام (و نه بعد از دوسال؛ روالی که هم اکنون مرسوم است)، بازنگری کلی دادگاه‌های کار و اصلاح تعاریف قانونی «کارگر» در برنامه خود دارد. این طرح‌ها می‌تواند نقاط قوت بریتانیا از جمله بازار کار باز و نتایج مثبت آن یعنی بیکاری پایین را تضعیف کند.
