حیات وحش دماوند تهدید می شود

حلقه محاصره دماوند یک درجه دیگر تنگ تر می شود. دیروز خبر رسید که در ارتفاع ۴۰۰۰ متری این کوه یک گروه راهساز ۲۰ کارگر را اجیر کرده اند تا جاده ای خاکی بسازند و بارگاه سوم را به پنگاه سیمرغ وصل کنند .قرار است این جاده خاکی بزودی زیر سم قاطرانی کوبیده شود که بارهای کوهنوردان و گردشگران را حمل می‌کنند. پس به باور مجریان این جاده،این کار آنقدر ارزش دارد که به خاطرش یخچال ها ویال های بکر دماوند زیر ضربه بیل و کلنگ کارگران متلاشی شود.

حلقه محاصره دماوند یک درجه دیگر تنگ تر می شود. دیروز خبر رسید که در ارتفاع ۴۰۰۰ متری این کوه یک گروه راهساز ۲۰ کارگر را اجیر کرده اند تا جاده ای خاکی بسازند و بارگاه سوم را به پنگاه سیمرغ وصل کنند .قرار است این جاده خاکی بزودی زیر سم قاطرانی کوبیده شود که بارهای کوهنوردان و گردشگران را حمل می‌کنند. پس به باور مجریان این جاده،این کار آنقدر ارزش دارد که به خاطرش یخچال ها ویال های بکر دماوند زیر ضربه بیل و کلنگ کارگران متلاشی شود. فعالان محیط زیستی که به منطقه سرکشی کرده‌اند، می‌گویند فردی که ساخت این جاده را رهبری می کند،همانی است که ۱۷ سال پیش در دماوند پناهگاه ساخت و اکنون می خواهد پا را فراتر گذاشته ودر ارتفاعی نه چندان دور از قله،جاده ای خاکی بسازد .آنها می گویند او به دنبال منافع اقتصادی است،درست مثل آنهایی که سال های قبل قصد فروش عرصه های طبیعی دماوند به سرمایه گذاران برای ساخت هتل را داشتند،همان هایی که حتما می دانند مسیری را که برای ساخت جاده انتخاب کرده اند ،نقطه ای بکر برای شکار و زندگی و حوش است.

البته ساخت جاده در دماوند اتفاق تازه ای نیست ،چون پی از این نیز در ارتفاع ۳۰۰۰ متری این کوه،جاده ای ساخته شد تا پوکه هایی که از معدن استخراج می شدند راحت تر بارکامیون ها شوند و به مقصد برسند.

ماجرای تلاش برای ساخت جادهای آسفالته در دماوند نیز را که همه به یاد داریم .همان جاده ای که به خاطر پافشاری دوستداران محیط زیست،آسفالت شدنش منتفی شدنش ولی به شکل مسیری ماشین رو،خشک و خالی از پوشش گیاهی برپیکره دماوند باقی ماند.

معلوم نیست ساخت این جاده به کجا می رسد یعنی معلوم نیست حامیان طبیعت برای متوقف کردن آن کاری از دستشان برمی آید ؟ ولی این مساله کاملا واضح است که اگر این جاده ساخته شود ،دیگر از (بوم) (تنگل چال) و (وزان) تنها یک اسم باقی می ماند و حیواناتی که به ارتفاعات دماوند آویخته اند،آخرین پناهگاه امن شان را از دست می دهند.

اما اگر جاده ساخته شود کوهنوردان و گردشگران بتوانند مثل خیلی از نقاط دیگر ایران با ماشین از کوه بالا بروند،آن وقت زباله هایی که امروز به سختی پنجه در گلوی دماوند انداخته اند تا ارتفاع ۴ هزار متری منتشر خواهند شد و یک بار دیگر کوهنوردان خارجی که برای صعود هزاران دلار پول پرداخته اند ازآمدن به دماوند متعجب خواهند ماند. اینها تفاوت ما با کشورهای حامی محیط زیست است با ژاپنی هایی که در کوه فوجی مسیر کوهنوردی را طناب کشی کرده‌اند تا کسی پا آنطرف تر نگذارد و با آلمانی‌هایی که اگر گیاهی هرچند کوچک را از کوه بکنی،سرو کارت را به پلیس می اندازند.