تمایل فولادسازان به خرید معادن

رضا زائر حیدری

یکی از تحلیل‌گران متال بولتن، سرمایه‌گذاری فولادسازان در زمینه خرید و توسعه معادن مواد اولیه را به این سفر اسرارآمیز ماهی‌ها تشبیه می‌کند؛ چرا که ماهی‌های آزاد در بخشی از چرخه حیات خود با شنا بر خلاف جریان آب به رودخانه زادگاهشان بر می‌گردند. این سفری است طولانی، خسته‌کننده و خطرناک؛ اما برای ادامه بقای این گونه از ماهیان راه دیگری وجود ندارد. بازگشت به نقطه شروع، برای ادامه مسیری طولانی.

بحران اقتصادی بار سنگینی را بر دوش صنایع فولاد تحمیل کرده است و سنگینی این بار در هنگام مذاکره با بانک‌ها و موسسات مالی جهت دریافت اعتبار بیشتر حس می‌شود. شرایط بازار فولاد، تامین‌کنندگان مالی را در موضعی بالاتر نسبت به فولادسازان قرار داده است. با این همه و به‌رغم کمبود نقدینگی که گاهی به کاهش حجم تولید می‌انجامد، تولیدکنندگان فولاد نه‌تنها حاضر به فروش دارایی‌های معدنی خود نیستند، بلکه در مواقعی حتی به گسترش آن می‌اندیشند.

یک مدیر ارشد یکی از واحد‌های فولادسازی مهم در اروپا در جریان کنفرانس سرمایه‌گذاری فولاد در لندن از فشاری که بانک‌ها برای فروش دارایی‌های معدنی به این شرکت وارد می‌کنند، ابراز نگرانی کرد و اظهار داشت: این ایده چندان جدیدی نیست.

تحلیل‌گران مالی معتقدند که معادن سنگ‌آهن در نقطه اوج نمودار قیمتی خود قرار دارند؛ بنابراین توصیه می‌کنند که تا قیمت‌ها بالا است فولادسازان نسبت به فروش این دارایی‌ها اقدام کنند. با کلامی دیگر اکنون که قیمت سنگ‌آهن در سطح خوبی قرار دارد زمان مناسبی برای شرکت‌های فولادی مهیا است تا معادن، سنگ‌آهن خود را با سود عالی بفروشند. به این ترتیب آنان خواهند توانست تا روی فعالیت‌هایی متمرکز شوند که در آن از تخصص بیشتری برخوردارند. آیا این ایده درستی است؟ به نظر این‌گونه نمی‌رسد. با وجود اینکه تقاضای جهانی فولاد در سطح پایینی قرار دارد، فولادسازان عمده جهان بیش از پیش روی مواد اولیه سرمایه‌گذاری می‌کنند و توصیه بانک‌ها و همین‌طور پیشنهادهای وسوسه‌انگیز خریداران را نادیده می‌گیرند.

کافی است که به روند قیمت مواد اولیه نگاهی بیندازیم تا ببینیم که به‌رغم کاهش هر از چند گاه، روند کلی افزایشی است و این روند احتمالا ادامه خواهد داشت.

مدیرعامل شرکت آلمانی تیسن کروپ معتقد است که فولاد سازان شرایط دشواری را در پیش رو دارند. او می‌گوید خطر ایجاد حباب بزرگی در بازار مواد اولیه وجود دارد. حبابی حتی بزرگ‌تر از حباب مسکن در ایالات متحده.

اما، به‌رغم این پیش‌بینی ناخوشایند، اسکولز به بیان مسائلی می‌پردازد که فولادسازان را در مسیری ناگزیر قرار می‌دهد. او می‌گوید یک تولیدکننده فولاد به حجم زیادی از منابع معدنی وابسته است. موادی مانند زغال‌سنگ کک‌سازی، نیکل و از همه مهم‌تر به سنگ‌آهن. تفاوتی ندارد که قیمت مواد اولیه حبابی باشد یا خیر، این نیاز به هر حال واقعی است.

در چنین شرایطی بخشی از فولادسازان از توانایی لازم در کنترل کسب‌وکار خود برخوردار نیستند و اغلب تحت تاثیر سیاست‌های تولیدکنندگان مواد اولیه قرار می‌گیرند؛ اما سرمایه‌گذاران خبره‌تر وارد این دام نمی‌شوند و دقیقا به همین دلیل است که بعضی از فولادسازان در تلاشند تا با توسعه معادن خود و خرید معادن جدید نیاز‌های آتی خود را تامین سازند. ادامه این روند بر خلاف توصیه‌های بسیاری از مشاورین سرمایه‌گذاری و بانک‌های تامین اعتبار است، با این حال شاید بهترین راهی باشد که مسیر توسعه صنایع فولاد را هموار می‌سازد.

منبع: متال بولتن