رشد صنعت فولاد در ونزوئلا

معدن و توسعه: تولید فولاد خام در آمریکای جنوبی در سال ۲۰۰۵ به ۳۴/۴۵‌میلیون تن رسید که نسبت به سال قبل آن یعنی ۲۰۰۴ حدود ۲/۱‌درصد کاهش نشان می‌دهد. این کاهش عمدتا مربوط می‌شود به ۹/۳‌درصد کاهش عملکرد یا تولید در برزیل.

از طرف دیگر آرژانتین تولیدش را ۸/۴‌درصد و ونزوئلا ۴/۸‌درصد افزایش داده‌اند که تولید ونزوئلا به ۹۴۲/۴‌میلیون تن بالغ شد. در ونزوئلا تولید آهن‌ اسفنجی یا DRI حدود ۲/۱۷‌درصد رشد داشته است. سایر ارقام بیانگر وضعیت مطلوب صنعت آهن و فولاد در ونزوئلاست. تولید سنگ‌آهن از ۳/۹‌میلیون تن نیمه اول سال ۲۰۰۴ به ۱/۱۱‌میلیون تن در نیمه اول ۲۰۰۵ رسید که ۸/۱۹‌درصد افزایش نشان می‌دهد. علاوه بر این سرمایه‌گذاری به ۳۷۶‌میلیون دلار در نیمه اول سال ۲۰۰۵ رسید که کاملا نسبت به رقم ۱۵۴‌میلیون دلار در نیمه اول سال ۲۰۰۴ متفاوت است.

به هرحال نتایج صادرات متنوع است. مجددا اگر بین نیمه‌های اول سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ مقایسه‌ای صورت پذیرد، صادرات متنوع است. مجددا اگر بین نیمه‌های اول سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ مقایسه‌ای صورت پذیرد، صادرات فولاد از ۹/۰‌میلیون تن به ۱/۱‌میلیون تن رسیده است که ۹/۱۸‌درصد افزایش یافت. حال آنکه صادرات سنگ‌آهن از ۴/۴ به ۲/۴‌میلیون تن (۸/۴ـ‌درصد) رسید، فروش داخلی محصولات نورد شده اندکی کاهش نشان می‌دهد یعنی از ۰۵/۱ به ۰۳/۱‌میلیون تن رسید، یعنی ۲ـ‌ درصد کاهش یافت.

این نتیجه چندان هم بد نبود اما از طرف دیگر کمیسیون اقتصادی سازمان ملل برای آمریکای لاتین و کشورهای کارائیب تخمین می‌زند که GDP ونزوئلا چندان در سال ۲۰۰۶ افزایش نداشته باشد. برخلاف سایر کشورهای آمریکای لاتین دولت ونزوئلا همچنان نقش مهمی در تجارت آهن و فولاد دارد. ساختار صنعت آهن و فولاد ونزوئلا را می‌توان به ۵ قسمت تقسیم کرد: سنگ‌آهن، گندله، DRI، فولاد و لوله.

سنگ‌آهن: به‌طور کل استخراج سنگ‌آهن در دست شرکت FMO قرار دارد. در حال حاضر این شرکت حدود ۳۳۰‌میلیون دلار برای احداث یک واحد کنسانتره سرمایه‌گذاری می‌کند که ظرفیت آن ۸‌میلیون تن در سال بوده و اواخر سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی خواهد شد.

گندله: گندله سنگ‌آهن توسط شرکت‌های FMO (۳/۳)‌ میلیون تن در سال) و سیدور (۲/۷‌میلیون تن) تولید می‌شود. شرکت سیدور (Sidor) توسط کنسرسیوم Amazonia ‌(۶۰)‌درصد، دولت ونزوئلا (۳۰‌درصد) و کارکنان (۱۰‌درصد) کنترل می‌شود. کنسرسیوم آمازونیا تشکیل شده است از Siderar، Tams و Hylsamex که هر کدام توسط تکنیت آرژانتین (که در حال حاضر مالک Siderar، Sidor و Hylsamax است) و Usiminais برزیل و Sivensa از ونزوئلا کنترل می‌شوند.

DRI/HBI: در خصوص تجارت آهن اسفنجی/ بریکت گرم، سیدور دارای مدول‌های میدرکس (۴/۳‌میلیون تن در سال) و HyL (۷/۰‌میلیون تن در سال) است. با توجه به اینکه سیدور نمی‌تواند به حد کافی DRI تولید کند حدود ۵۰‌درصد از تولید Matesi را می‌خرد، شرکت Matesi (قبلا تحت عنوان Posven) دارای یک واحد HyL با ظرفیت ۱/۱‌میلیون تنی است که در حال حاضر متعلق به Tenaris (۲/۵۰‌درصد) وابسته به گروه تکنیت و سیدور (۸/۴۹‌درصد) است. نصف باقی مانده تولید Matesi به بازار HBI تجاری فرستاده می‌شود.

چهار واحد دیگر روی بازار HBI تجاری تمرکز دارند: Venprecar، Orinoco، OPCO و Comsiqua. دو شرکت اولیه وابسته به Sivensa بوده و دو شرکت بعدی با کوبه استیل ژاپن در رابطه‌اند.

شرکت Sivensa در زمینه تجارت آهن احیای مستقیم از طریق شرکت IBH فعالیت می‌کند.

در حقیقت Sivensa دارای ۷/۶۸‌درصد سهام در HBI، ۲/۱۳‌درصد در FMO و دارای سهامداران خرد یا کوچک (۱/۱۸‌درصد) است. بهره‌برداری از واحد میدرکس Venprecar در سال ۱۹۹۰ با ظرفیت اولیه ۶۶۰ کیلوگرم در هر تن آغاز و در سال ۱۹۹۸ ظرفیت آن به ۸۱۵ کیلو در هر تن رسید. شرکت Orinoco Iron احداث شد تا یک واحد Finmet ۲/۲‌میلیون تنی را در ونزوئلا بهره‌برداری کند.