افزایش تولید نفت غرب‌کارون با توسعه سپهر و جفیر
با این حال اگرچه توسعه صنعت نفت در خوزستان در دهه‌های پیش بیشتر بر میدان‌هایی مانند اهواز، مارون، منصوری و... که میدان‌های مستقل نفتی هستند متمرکز بود، اما از دهه۸۰ بهره‌‌‌‌‌‌‌‌برداری از میدان‌های مشترک غرب کارون به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مخازن مشترک نفتی جهان در دستور کار قرارگرفت. میدان‌هایی که درست روی خاکی قرارگرفته‌‌‌‌‌‌‌‌اند که روزی فاتحان غیرت این سرزمین روی آن از وجب به وجب ایران دفاع کردند و حالا فتح دیگری در قلب زمین در جریان است. در این میان میدان‌های آزادگان‌شمالی و جنوبی، یاران شمالی و جنوبی و یادآوران در اولویت توسعه قرارگرفتند؛ توسعه‌‌‌‌‌‌‌‌ای که کماکان ادامه دارد و حتی برای میدان آزادگان که بزرگ‌ترین میدان مشترک نفتی ایران است، طرح توسعه یکپارچه با حضور کنسرسیومی از بانک‌ها و شرکت‌های ایرانی تشکیل شده‌است.
افزایش ۶۵هزار بشکه‌‌‌‌‌‌‌‌ای تولید نفت
البته توسعه میدان‌های مشترک غرب کارون منتظر این کنسرسیوم نمانده و تنها در دو سالی که از دولت سیزدهم می‌گذرد، ۶۰ حلقه چاه جدید به چاه‌‌‌‌‌‌‌‌های میدان آزادگان اضافه‌شده که افزایش ۶۵هزار بشکه‌‌‌‌‌‌‌‌ای تولید نفت را به‌دنبال داشته‌است. این در حالی است که در دو دهه‌گذشته ۱۰۰ حلقه چاه حفاری شده‌بود و در دولت سیزدهم ۶۰ حلقه چاه حفاری و تولیدی شده‌است. ۳۸ حلقه چاه نیز باقی‌مانده‌است که با تکمیل آنها بخش عمده‌ای از توسعه فاز‌نخست تا پایان امسال تکمیل خواهد شد. در مجموع، میدان آزادگان جنوبی دارای ۲۰۶ حلقه چاه شامل ۲۰۱ حلقه چاه تولید و ۵ حلقه چاه دفع پساب است که نفت تولیدشده از این چاه‌‌‌‌‌‌‌‌ها، در ۱۰چند راهه جمع‌‌‌‌‌‌‌‌آوری شده و در دو واحد تفکیک گاز از نفت جداسازی می‌شود. تولید نفت از این میدان از لایه‌‌‌‌‌‌‌‌های فهلیان، کژدمی و سروک انجام می‌شود که شامل نفت سبک و سنگین است.
توسعه سپهر و جفیر؛ دست‌وپنجه نرم‌کردن با لایه‌‌‌‌‌‌‌‌های ناشناخته نفت‌خام
اگرچه تولید از میدان‌های مشترک غرب کارون اهمیت ویژه‌ای دارد، اما در کنار آنها، دو میدان مستقل سپهر و جفیر قرار دارد که تا چند سال‌گذشته هیچ فعالیت توسعه‌‌‌‌‌‌‌‌ای روی آنها انجام نشده بود. با تدوین قراردادهای جدید نفتی در سال‌های قبل، توسعه میدان‌های سپهر و جفیر در قالب این الگوی قراردادی به یک شرکت اکتشاف و تولید ایرانی واگذار شد. اگرچه چند سال از تولید نفت در میدان‌های آزادگان و یادآوران می‌‌‌‌‌‌‌‌گذشت، اما ناشناخته بودن میدان‌های سپهر و جفیر کار توسعه را پیچیده‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌کرد.
با این حال قراردادی به ارزش ۳میلیارد دلار برای توسعه این میدان‌‌‌‌‌‌‌‌ها در سه فاز‌با شرکت‌های داخلی امضا شد؛ قراردادی که به‌‌‌‌‌‌‌‌واسطه الگوهای جدید قراردادهای نفتی ایران اگر در هر مرحله‌‌‌‌‌‌‌‌ای اهداف تولیدی محقق نشود، سرمایه‌گذار با وجود هزینه بالا بهره‌‌‌‌‌‌‌‌ای نخواهد برد. این قرارداد ۲۰ساله که با هدف تولید نفت از یکی از عمیق‌ترین و پرفشارترین لایه‌‌‌‌‌‌‌‌های نفتی ایران امضا شد، سرانجام نخستین قرارداد از قراردادهای جدید نفتی بود که به تولید نفت منجر شده‌است تا با اجرای کامل آن، ۵۴۰میلیون بشکه نفت قابل‌برداشت در اختیار ایران باشد.
