گروه تاریخ و اقتصاد: چند روز پس از انتشار آمار جمعیت تهران در اردیبهشت ۱۳۱۸، دولت وقت ضوابط محدود کردن مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ‌تر به ویژه تهران را تدوین و اجرای آن را ابلاغ کرد و از مطبوعات خواست که مردم را از مضرات و پیامدهای مهاجرت به شهرهای بزرگ تر و تبدیل کشور از تولیدی به خدماتی و تضعیف کشاورزی و دامداری آگاه سازند. اجرای این ضوابط پس از اشغال نظامی ایران در شهریور ۱۳۲۰ عملا متوقف شد. رعایت محدوده ۲۵ ساله تهران هم پس از انقلاب سال ۱۳۵۷، عملا منتفی شد و جمعیت تهران از ۱۰ میلیون تن تجاوز کرد و آسیب‌پذیری‌ها افزایش یافت. طبق گزارش وزارت کشوردر اردیبهشت ۱۳۱۸، جمعیت شهر تهران بر پایه سرشماری اوایل همان ماه، ۵۳۱ هزار تن اعلام شده بود. مقایسه این آمار با ارقام سرشماری دهه ۱۳۷۰ نشان داد که در این فاصله جمعیت تهران ۱۵ برابر شده بود و اینک تقریبا ۲۵ برابر. تهران در دامنه کوه و روی کمربند زمین لرزه قرار گرفته است.