پوشاک مردم گیلان

شلوار مردم گیلان غالبا از پارچه پشمی به نام چوخا است که در مقابل تیغ و خار بهتر از پارچه‌های کتانی استحکام دارد، بر مچ‌های خود رشته پارچه‌ای به نام پای تاوا یا پا تواه می‌پیچند که شاید همان پوتی کشمیری و ریشه اسمی و نمونه ساخت آن بوده است، کفش‌های روباز آنها چاروخ از چرم خام است که با تسمه پنجه‌ها و انگشت شست را سفت می‌بندند و مثل روستائیان ایران کلاه به شکل تخم مرغی بر سر نمی‌گذارند، بلکه از پوست بره کلاه دارند. لباس شان در واقع بی شباهت با پوشاک کردهای ساکن نقاط کوهستانی مشرق خراسان نیست و گفته‌اند که قیمت تمام یک دست لباس آنها از هیجده شلینگ بیشتر نیست، مردها غالبا تبری دارند تا از میان جنگل راه باز کنند.

شلوار مردم گیلان غالبا از پارچه پشمی به نام چوخا است که در مقابل تیغ و خار بهتر از پارچه‌های کتانی استحکام دارد، بر مچ‌های خود رشته پارچه‌ای به نام پای تاوا یا پا تواه می‌پیچند که شاید همان پوتی کشمیری و ریشه اسمی و نمونه ساخت آن بوده است، کفش‌های روباز آنها چاروخ از چرم خام است که با تسمه پنجه‌ها و انگشت شست را سفت می‌بندند و مثل روستائیان ایران کلاه به شکل تخم مرغی بر سر نمی‌گذارند، بلکه از پوست بره کلاه دارند. لباس شان در واقع بی شباهت با پوشاک کردهای ساکن نقاط کوهستانی مشرق خراسان نیست و گفته‌اند که قیمت تمام یک دست لباس آنها از هیجده شلینگ بیشتر نیست، مردها غالبا تبری دارند تا از میان جنگل راه باز کنند.

- جرج کرزن، ایران و قضیه ایران، ترجمه وحید مازندرانی، توسط شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1349، ج 1، ص 480