کشورهای بالتیک در حالت آماده باش/ پوتین چه خوابی برای شرق اروپا دیده است؟

به گزارش اقتصادنیوز، ژانویه، وزرای دفاع استونی، لتونی و لیتوانی اعلام کردند که مجموعه‌ای از «تاسیسات دفاعی ضد تحرک» را در امتداد مرز خود با روسیه و بلاروس ایجاد خواهند کرد که مجموعا به عنوان خط دفاعی بالتیک شناخته می‌شوند. سوزان لیلوالی، یک مقام دفاعی استونیایی، با اشاره به نمونه جنگ شوروی و فنلاند، می‌گوید: «اقدامات استحکامات نقش مهمی در جنگ‌های منطقه ما در تاریخ داشته است». سرهنگ دوم کایدو تیتوس، فرمانده لیگ دفاع استونی، یک سازمان داوطلب، می‌افزاید: «ما جنگ روسیه در اوکراین را نیز مطالعه کرده‌ایم. درس اصلی ما این است که باید راهی برای توقف پیشروی واحدهای زرهی روسیه پیدا کنیم.» کشورهای بالتیک با قولی که ولادیمیر پوتین در هشتم فوریه در مصاحبه با تاکر کارلسون، روزنامه‌نگار سابق فاکس نیوز داده بود، نمی توانند این مقوله را بپیذرند که او هیچ برنامه‌ای برای حمله به بالتیک، لهستان یا هر جای دیگری فراتر از اوکراین ندارد.

آماده باش در بالتیک

به نوشته اکونومیست، مقامات استونی تخمین می زنند که بخش مرزی آنها به حدود 600 سنگر بتنی نیاز دارد. نمونه اولیه سنگرها در حال توسعه هستند و انتظار می رود ساخت و ساز آن در سال آینده با هزینه حدود 60 میلیون یورو (65 میلیون دلار) آغاز شود. هدف ایجاد یک قلعه تسخیرناپذیر نیست، بلکه کند کردن فرایند تهاجم مهاجمان، فرسودگی آنها و خرید زمان برای آوردن نیروهای کمکی است. لوکاس میلوسکی، کارشناس دانشگاه لیدن در هلند، محاسبه می کند که اگر لتونی و لیتوانی بخواهند سنگرهایی با تراکم مشابه بسازند، به ترتیب به 1116 و 2758 پناهگاه نیاز دارند.

لیلوالی با اشاره به اینکه بیشتر مناطق مرزی مالکیت خصوصی دارند، می‌گوید: «مهمترین بخش توافق با مالکان است. او می‌گوید که نشانه‌های کمی از عقب‌نشینی اقلیت‌های روسی‌زبان در این منطقه وجود دارد. مردم محلی ممکن است با این واقعیت که نیروهای مسلح قصد ندارند مواد منفجره در نزدیکی سنگرها در زمان صلح ذخیره کنند، و همچنین مین های ضد نفر را که طبق معاهده اتاوا غیرقانونی هستند، نصب کنند، متقاعد شوند». جذابیت استحکامات به راحتی قابل مشاهده است. مقامات اروپایی نگران هستند که تسلیح مجدد سرسام آور روسیه از تلاش خود اروپا برای افزایش تولید تسلیحات پیشی گرفته باشد.

آزمون ناتو

رهبران بالتیک تاکید کرده‌اند که حتی پیشروی‌های کوچک روسیه می‌تواند تهدیدی برای کشورهای آنها باشد. ترولز لوند پولسن، وزیر دفاع دانمارک 9 فوریه هشدار داد: «نمی توان رد کرد که ظرف یک دوره 3 تا 5 ساله، روسیه ماده 5 و همبستگی ناتو را مورد آزمون قرار ندهد». این ارزیابی ناتو در سال 2023 نبود. بلکه اطلاعات جدیدی است که اکنون به منصه ظهور رسیده است. با این حال دفاع موفق روسیه باعث بازنگری گسترده تری نیز شده است. بر اساس تجزیه و تحلیل مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی، یک اندیشکده آمریکایی، استحکامات روسیه در جنوب و شرق اوکراین گسترده ترین اهرم های دفاعی در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم قلمداد می شود. آنها احتمالا تنها با میدان های مین و موانع در مرز کره رقابت می کنند. در ماه نوامبر ولودیمر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، از فرماندهان خود خواست تا ساخت استحکامات دفاعی در شرق را تسریع کنند. لهستان نیز در امتداد مرزهای خود با روسیه و بلاروس، متحد کرملین، استحکامات و پناهگاه هایی ایجاد می کند.

این وضعیت یک دوراهی ایجاد می کند. ارتش‌های ناتو مدت‌هاست که دفاع انعطاف‌پذیرتری در عمق را ترجیح می‌دهند، که در آن نیروها در صورت لزوم عقب‌نشینی کرده و دشمن را در زمین‌های مساعدتر نابود می‌کنند. این با دفاع از هر وجب از خاک ناتو ناسازگار است. میلوفسکی می‌گوید، اما با یک «دفاع از لحاظ عملیاتی ایستا»، «ضرورت بیشتری برای اطمینان از اینکه ضربه، زمانی که وارد می‌شود، تا حد امکان ضعیف باشد، ضروری است». این امر تاکید بسیار بیشتری بر استفاده از قدرت آتش سنگین برای حمله به پشت خطوط روسیه برای از بین بردن نیروی مهاجم و شکستن فرماندهی و تدارکات آن دارد. به طور خلاصه: بمباران شدید خاک روسیه. او هشدار می‌دهد: «رهبران سیاسی غربی ممکن است نسبت به چنین حملاتی بدبین باشند.»