ضعف مدیریت، سد راه شکل‌گیری هاب هوایی
گروه گردشگری- به نظر می‌آید ضعف‌های مدیریتی منجر به مشکلاتی برای فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) شده به شکلی که پیش از این پیش‌بینی شده بود این فرودگاه باید به هاب منطقه تبدیل شود، اما امروز می‌بینیم نه تنها هاب نشده، بلکه حتی قابل رقابت با فرودگاه‌های تراز اول منطقه چون امارات یا قطر هم نیست. چندی پیش نمایندگان کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی اعلام کردند که ضعف‌های صنعت حمل و نقل کشور ریشه در بی‌مدیریتی‌ها و نبود برنامه‌ریزی‌‌ مدون دارد.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، فرودگاه بین‌المللی امام‌خمینی (ره) در اردیبهشت سال ۱۳۸۳ به‌منظور افزایش توان ترانزیتی کشور با انجام پروازهای خارجی شرکت‌های ایرانی و خارجی مورد بهره‌برداری قرار گرفت. بهره‌برداری از فرودگاه امام از حدود ۱۰ سال پیش در حالی آغاز شد که تسهیلات و تجهیزات آن برای جابه‌جایی حدود ۵/۴ تا ۵ میلیون مسافر آماده شده بود. در این مدت نیز با بودجه اندک دولتی که برای آن تخصیص یافته بود، برخی از امکانات جدید نیز به آن اضافه شد؛ به‌طوری که اکنون به مبالغی برای پرداخت بدهی‌ها نیاز دارد و برخی از شرکت‌های هواپیمایی نیز از محل اعتبارات سرمایه‌گذاری خود تاسیسات مورد نیاز را احداث و مورد بهره‌برداری قرار دادند. همچنین مقرر شده بود تا ضمن توسعه امکانات و تسهیلات فرودگاه تا میزان پذیرش حدود
۹۰ میلیون مسافر، نسبت به ایجاد شهر فرودگاهی نیز در اراضی مربوطه اقدام شود.
اگر چه بسیاری از کارشناسان معتقدند که با اعتبارات دولتی به هیچ وجه امکان تکمیل فرودگاه وجود ندارد و این طرح نیازمند سرمایه‌گذاری بخش خصوصی است؛ ولی در این حدود ۱۰ سال امکان ورود سرمایه‌گذاران عمده برای تکمیل پروژه توسعه فرودگاه و ایجاد شهر فرودگاهی به جهت وجود قوانین و مقررات پیچیده و نحوه اداره این مجموعه عظیم، به‌وجود نیامده است؛ اگر چه در زمینه برخی از پروژه‌های کوچک سرمایه‌گذاری انجام شده است که به نسبت کل طرح ناچیز به‌شمار می‌آید.
علیرضا منظری تحلیلگر بازار سرمایه در خصوص شهر فرودگاهی گفت: «برای اجرای این طرح در زمینه توسعه فرودگاه از جمله ترمینال جدید حدود ۵/۱ تا ۲ میلیارد دلار سرمایه نیاز است، درحالی‌که برای ایجاد شهر فرودگاهی پیش‌بینی بیش از ۴ میلیارد دلار وجود دارد. با این حجم سرمایه‌گذاری اگر این طرح نتواند در یک فاصله زمانی معقول مورد استفاده قرار گیرد ضرر زیادی را متحمل خواهد شد و مهم‌تر از آن، پیشی گرفتن سایر فرودگاه‌های منطقه است.»
وی با بیان اینکه امروزه تعیین نحوه اداره یک فرودگاه به‌ویژه بزرگ‌ترین فرودگاه یک کشور به‌منظور بهره‌وری بالا و مدیریت مطلوب از اهمیت خاصی برخوردار است، اذعان کرد: «بنابراین تجاری‌سازی ارائه خدمات فرودگاهی به جای استفاده از یارانه‌های دولتی در سامانه حمل‌ونقل هوایی در دو دهه اخیر در صدر برنامه بسیاری از دولت‌ها قرار گرفته است. به همین جهت، امروزه اغلب فرودگاه‌های بزرگ در مناطق مختلف جهان و حتی بسیاری از سایر فرودگاه‌ها به صورت یک نهاد مستقل فرودگاهی اداره می‌شوند که هدف از آن ارتقای کارآمدی و اعتبارات مالی است و از این طریق مدیریت و استفاده از درآمدهای حاصله برای پرداخت هزینه‌ها قابل دسترس می‌شود.»
این تحلیلگر صنعت حمل و نقل هوایی به دلایل کند بودن پیشرفت در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) اشاره کرده و گفت: «یکی از عوامل موثر در کند بودن پیشرفت فعالیت‌های آن فرودگاه می‌تواند تصمیم‌گیری‌های غلط در مورد نظام مدیریتی این فرودگاه باشد که خوشبختانه با توجه به همین ملاحظات، قانون‌گذار در قانون برنامه پنجم پیش‌بینی می‌کند شرکت شهر فرودگاهی امام خمینی (ره) تاسیس شود تا بتواند از این طریق فرودگاه را به صورت مستقل اداره کرده و امکان ورود سرمایه‌گذاران عمده را فراهم آورد.
اگر چه چند سال از اجرای قانون برنامه پنجم گذشته، ولی به‌دلیل بوروکراسی اداری و برخی دیدگاه‌های سنتی روند تشکیل شرکت شهر فرودگاهی بسیار کند طی شده است؛ به‌طوری که اخیرا اساس‌نامه آن در هیات دولت به تصویب رسیده و مراحل نهایی را طی می‌کند.» هر چند بسیاری از کارشناسان ارشد صنعت حمل و نقل هوایی ایران با ساخت شهر فرودگاهی امام (ره) مخالفند، اماگروهی نیز بر این عقیده‌اند که این شهر فرودگاهی می‌تواند زمینه‌های توسعه فرودگاه امام (ره) را که سال‌ها است دولت نتوانسته وضعیتش را بهبود بخشد، فراهم سازد.