شعاری برای ایران
گروه گردشگری- عاطفه نبوی: سرزمین ما چنان خشک و سترون شده که گویی شعار روز جهانی جهانگردی امسال را با گوشه چشمی به ایران انتخاب کرده‌اند؛ «گردشگری و آب: حفاظت از آینده مشترک». ایرانی که زیباترین ویترین‌های آن، از دریاچه ارومیه گرفته تا مرداب انزلی و باتلاق گاوخونی تبدیل به چشم‌اندازی غم‌انگیز از لجنزارهای متعفن و شوره‌زارهای مدفن پرندگان و حیوانات بومی منطقه شده است.
حرف زدن از اهمیت این داستان و توجه به منابع آبی، داستانی دراز و تکراری است و تخصصی‌تر از آنکه در این مجال اندک بگنجد. اما مساله، شکل مواجهه سازمان گردشگری با این وضعیت است و اینکه با وجود مسائل و مشکلات موجود چقدر و چگونه از این شعار و فرصت‌هایی که احتمالا از پی آن خواهد آمد، بهره خواهد ‌برد.
روز دوشنبه ۱۱ شهریور سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، نشستی را با حضور مسوولان سازمان به همراه رییس انجمن علمی گردشگری ایران، نمایندگان بخش خصوصی، مشاور شهرداری تهران، استادان و صاحب‌نظران حوزه گردشگری برگزار کردند.
حاضران در این نشست اهداف و برنامه‌های هفته گردشگری را با توجه به عناوین روزهای این هفته و با رویکرد محتوایی مرتبط با همان روز مورد بحث و تبادل نظر قرار دادند و در پایان مقرر شد، با تشکیل کمیته‌های تخصصی، اقدامات لازم در زمینه برگزاری هر چه با شکوه‌تر مراسم مربوط به هفته گردشگری انجام شود.
اما با این وجود و با توجه به اینکه در حال حاضر کمتر از یک هفته به روز جهانی گردشگری باقی مانده، سازمان تا آنجا که گروه گردشگری روزنامه دنیای اقتصاد پیگیری کرده است، تقریبا برنامه‌ای در این رابطه ندارد یا دست کم برنامه‌اش را ارائه نکرده است. این کاملا قابل درک است که بخش گردشگری سازمان نیز همچون دیگر قسمت‌ها در حال بازآرایی و انتصابات جدید است و در این فضای آشفته شاید انتظار یک کار مدون و برنامه‌ریزی شده را نباید داشت. اما این را هم نباید از نظر دور داشت که هنوز تغییرات چندانی در این بخش سازمان ایجاد نشده و معاون فعلی نیز چند سال در این پست بوده و با شرایط آشنا است. بنابراین شایسته بود معطوف به تجاربی که در این بخش وجود دارد، دورخیز مناسب‌تری نسبت به هفته گردشگری از سوی معاونت سازمان صورت می‌گرفت.
اکوتوریسم بنا به شهادت کارشناسان یکی از بازارهای هدف مهم برای گردشگران ورودی به ایران است و تاثیر آب بر حفظ و ارتقای کیفیت بهره‌گیری از آن هم غیرقابل انکار است. برای حفاظت از آینده مشترکی که بدون آب متصور نیست، باید زودتر دست جنبانید؛ کارشناسان را دوباره با این حوزه آشتی داد و با ارائه برنامه‌های امکان‌سنجی شده، حتی از تمهیداتی که در جامعه جهانی برای این سال اندیشیده شده استفاده کرد و از سویی دیگر سطح همایش‌ها و نشست‌ها را که به واقع رسالت خود را فراموش کرده، به موضوعی برای افسوس خوردن اساتید و بزرگان بدل شده‌اند، ارتقا دهیم.
به گمانم، شکوه حقیقی مراسم امسال وقتی خود را می‌نمایاند که در آن پایه‌های یک گردشگری پایدار در حوزه اکوتوریسم، با همکاری سازمان محیط زیست بنا شود. برای شروع، دریاچه ارومیه را دریابیم...!