فضیلت بزرگ «دنیای‌اقتصاد»
نخستین و شاید بزرگ‌ترین فضیلت دنیای‌اقتصاد این بوده که برای رسیدن به رشد اقتصادی و رفاه مردم ایران، انعکاس واقعیات را بدون سوگیری خاص جناحی و تحلیل آنها از منظر اقتصاد آزاد رقابتیِ مبتنی بر آخرین یافته‌های علم اقتصاد سرلوحه اهداف و ماموریتش قرار داد. البته این موضع‌گیری هیچ‌گاه به معنی بی‌اعتنایی به انتقادها از تحلیل‌های «روزنامه» و اجتناب از گفت‌وگو با منتقدان نبوده است. با نگاه به دو دهه گذشته، شاید به جرات بتوان گفت روزنامه دنیای‌اقتصاد در مجموع در انجام ماموریت رسانه‌ای خود کامیاب بوده و هر زمان تحلیل‌های کارشناسی‌اش مورد توجه و عمل سیاستگذاران اقتصادی کشور قرار گرفته (که متاسفانه این موارد چندان زیاد نبوده) نتایج نیز همان‌قدر موفقیت‌آمیز بوده است. به نظر من این کامیابی بدون تعارف و مجامله در سایه همکاری بدون شائبه مجموعه همکاران کاردان و زحمت‌کش «دنیای‌اقتصاد» و در رأس آنها علیرضا بختیاری بنیان‌گذار و مدیر مسوول مبتکر، پرکار و هوشمند آن امکان‌پذیر شده است. البته جای آن دارد بر نقش بی‌بدیل علی میرزاخانی که مسوولیت سخت و خطیر سردبیری و معماری نظری روزنامه «دنیای اقتصاد» را از زمان تاسیس تا حدود یک سال قبل بر عهده داشتند، تاکید موکد کنم.
روزنامه «دنیای اقتصاد» به حدی از پختگی رسیده که شاید نیازی به توصیه امثال من نداشته باشد.به هر حال، به عنوان کسی که از سال‌های آغازین فعالیت «روزنامه» افتخار همکاری با آن را داشته‌ام آرزو دارم، مدیریت کارآمد و دلسوز این مجموعه، همچنان که در سال‌های اخیر انجام داده است، با پای‌بندی به اصول بنیادی خود فعالیت‌هایش را فراتر از یک مطبوعه کاغذی به عرصه‌های جدیدتر رسانه‌ای گسترش دهد و از نادیده گرفته شدن توصیه‌های کارشناسی و عالمانه‌اش از سوی صاحبان قدرت نا امید نشود و از کوه مشکلات که پیش رویش قرار می‌گیرد نهراسد.اندیشه درست و عمل درست، اگرنه در کوتاه‌مدت اما قطعا در درازمدت نتیجه بخش خواهد بود.درست است که در درازمدت همه می‌میرند اما اثراتشان، به ویژه اگر خیر باشد، جاودانه می‌ماند.
اقتصاددان
