تک‌نرخی شدن دلار با دو «اگر»
شش ماه بعد از تلاش بانک مرکزی برای تک نرخی کردن دلار با قیمت 1226 تومان، دولت بالاخره پذیرفت که با این عدد نمی‌توان آن طور که وزیر اقتصاد می‌خواست «بالا بپرد تا نرخ ارز آزاد را پایین بکشد.» دولتی‌ها که مدت مدیدی تاکید داشتند «هیچ نرخی جز نرخ مرجع را به رسمیت نمی‌شناسند» سرانجام وقتی با شکاف 800 تومانی نرخ آزاد با قیمت مورد علاقه شان مواجه شدند، تصمیم گرفتند در تصمیم خود تجدید‌نظر کنند. دولت البته چند برنامه موازی را دنبال کرده؛ از یک طرف پرداخت ارز مسافری را به شدت محدود کرده تا مصرف سالانه 10 میلیارد دلاری این نوع ارز را کم کند، و از طرف دیگر عزمش را برای تاسیس بورس ارز جزم کرده و قول داده تا پایان ماه رمضان، اولین معاملات گواهی سپرده ارزی را برای دلار راه اندازی کند؛ در سومین -و شاید مهم‌ترین- اقدام هم بانک مرکزی از تجدید نظر در نرخ مرجع خبر داده است. نرخی که به اعتقاد دولتمردان، باید چیزی بین نرخ مرجع کنونی و نرخ بازار آزاد (که به نظر می‌رسد سقف خاصی ندارد) تعیین شود. اما به نظر می‌رسد باز هم چندان اطمینانی به تک نرخی شدن دلار با رقم مورد نظر بانک مرکزی وجود ندارد؛ چه اینکه وقتی از محمود بهمنی سوال شد «آیا صرافی‌ها به این نرخ جدید تن خواهند داد؟» آقای رییس کل در جواب گفت: «اگر صادرکننده‌ها ارز را در بورس عرضه کنند و اگر بانک مرکزی هم ارز خود را به بورس بدهد، صرافی‌ها مجبور می‌شوند که این رقم را بپذیرند.» باید دید این دو «اگر» آقای رییس چقدر به واقعیت نزدیک خواهد بود.