وقتی بخشیدم از خشم و کینه‌جویی خالی شدم
«عبدالغنی حسین‌زاده» همان فوتبالیستی است که توانست از حق قصاص خود در قبال قتل فرزندش بگذرد. او می‌گوید: «همسرم قبل از اعدام در مورد بخشش صحبتی با من کرده بود که باید کاری کنیم تا تاثیر مثبتی روی جوان‌ها بگذارد و آنها دیگر مرتکب خطا نشوند.»
حالا همه‌جا در رسانه‌ها سخن از این بخش در ایران و شهرستان نور است. بعد از بخشش و گذشت اولیای دم این خبر نه‌تنها در رسانه‌های داخلی که در رسانه‌های رسمی خارجی مانند روزنامه گاردین، شبکه‌های رسمی خارجی CNN، BBC و... به سرعت منتشر و تیتر یک اکثر اخبار و صفحات روزنامه‌ها قرار گرفت. با این حال آنچه اهمیت دارد این است که با انعکاس این نوع اخبار در سطح جهانی و مطرح شدن مساله اولیای دم چه احساسی دارند، آیا هیچ گاه فکر می‌کردند که با گذشت از خون فرزندشان اینچنین مورد توجه و استقبال عمومی قرار بگیرد و نام کشورشان پرآوازه شود.
آیا به تاثیرات این بخشش روی افرادی که مرتکب اعمال مجرمانه می‌شوند فکر کردند یا نه، آیا بخشش اولیای دم باعث می‌شود که افراد و به‌خصوص جوان‌ها مراقب رفتارشان باشند و دیگر دست به جرم نزنند.
این خبر در حالی در رسانه‌ها منتشر شد که قرار بود تنها چند ساعت پس از پایان برنامه نود، حکم قصاص این قاتل اجرا شود.
در حین پخش برنامه نود عادل فردوسی پور، مجری محبوب این برنامه اما در لا به لای بحث رقابت‌های همزمان هفته پایانی لیگ برتر، گریزی به یک خبر از خبرگزاری‌ها زد و تلاش کرد تا در مورد این پرونده میانجیگری کند. او از «عبدالغنی حسین‌زاده» پدر مقتول که یکی از فوتبالیست‌های سرشناس مازندران و شهر رویان است، درخواست گذشت از قصاص کرد. قصاصی که تا آن لحظه و به هر واسطه‌ای اولیای دم از اجرایش نگذشته بودند. رایزنی‌های فراوان این مجری و تماس‌های مکرر مردم در مورد پرداخت دیه به خانواده مقتول تا لحظه اجرایی شدن حکم ادامه داشت تا اینکه چند ساعت بعد اولیای دم به محل اجرای حکم دعوت شدند. آنها تنها چند ثانیه قبل از اجرای حکم قصاص زمانی که ماموران طناب را دور گردن قاتل انداختند، از حقشان گذشتند و مادر مقتول به جای اینکه خون دیگری ریخته شود به سیلی رضایت داد و طناب دار را همراه با همسرش از گردن قاتل بیرون آورد.
حالا دیگر باید جور دیگری به آنچه ۷ سال قبل رخ داد نگاه کنیم. هفت سال پیش درگیری چند جوان در چهارشنبه بازار شهرستان نور منجر به کشته شدن عبدالله حسین‌زاده فرزند این پیشکسوت فوتبال شد. عبدالله آن موقع ۱۷ سال بیشتر نداشت. او وقتی دید دوستش بلال با جوانی دیگر درگیر شده برای میانجیگری بین آنها رفت اما بلال در حین دعوا با نواختن ضربه‌ای چاقو عبدالله را از پای درآورد. بلال بعد از کشتن عبدالله دستگیر و پرونده‌ای در این خصوص در دادسرای شهرستان نور تشکیل شد.
کار شما و بخششی که در مورد قاتل پسرتان انجام دادید در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت. آیا هیچ‌گاه فکر می‌کردید که این کار چنین بعد جهانی پیدا کند و به خاطر گذشت از حقتان اسم ایران در دنیا مطرح شود؟
هرگز فکر نمی‌کردم که این کار در صدر رسانه‌های خارجی مطرح شود. وقتی با احساس شادی و استقبال بی‌نظیر مردم روبه‌رو شدم، یک لحظه شوکه شدم. با خود گفتم یعنی این کار آنقدر مهم بود که نه تنها رسانه‌های داخلی بلکه رسانه‌های خارجی رسمی دنیا هم نسبت به گذشت من استقبال کرده و آن را در صدر اخبار قرار دادند. حس انسان دوستی در من جریان گرفت.
از زمانی که حکم قصاص قاتل فرزندتان صادر شد تا لحظه قبل از اجرای حکم همه، در مورد گذشت شما از قصاص حرف می‌زدند، اما الان با گذشت شما، گویی مورد توجه همه قرار گرفته‌اید، نسبت به واکنش مردم چه حسی دارید؟
از همان لحظه‌ای که من و همسرم پای چوبه دار قاتل پسرمان را بخشیدیم تا همین لحظه در چهره مردم جز شادی و احساس رضایت خاطر چیز دیگری ندیدم. آن روز وقتی به خانه آمدیم دوستان، آشنایان و حتی غریبه‌ها تا پایان شب به خانه ما آمدند و از ما قدردانی کردند. آن موقع بود که حس کردم روحیه جوانمردانه‌ای در من شکل گرفته انگار خالی شده بودم از هرچه خشم و کینه جویی بود. امروز وقتی با همسرم صحبت می‌کردم به من گفت که چقدر خوب بود اگر از همان روزهای اول با این حادثه احساسی برخورد نمی‌کردیم و خواستار قصاص قاتل فرزندمان نمی‌شدیم. ما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردیم که روزی آنقدر پیش خدا و خلق او عزیز شویم و اینکه کار ما برای مردم دنیا هم مهم شود. واقعا یک روحیه معنوی پیدا کردم.
آیا فکر می‌کنید که بخشش شما و عکس‌العملی که نسبت به این کار داشتید، باعث شود که آدم‌ها بیشتر مراقب رفتارشان باشند؟
همسرم قبل از اعدام در مورد بخشش صحبتی با من کرده بود که باید کاری کنیم تا تاثیر مثبتی روی جوان‌ها بگذارد و آنها دیگر مرتکب خطا نشوند.
حتی ما این احتمال را هم دادیم که با این کار شاید خیلی از خانواده‌هایی که در موقعیت ما قرار دارند را هم به فکر گذشت و بخشش بیندازند.
این نگرانی وجود دارد که آدم‌ها گاهی مرتکب خطا یا جرم می‌شوند و بعد از ارتکاب جرم با خود فکر می‌کنند که مردم از خطای آنها چشم‌پوشی می‌کنند و چون فرهنگ بخشش در جامعه ما حکمفرما است آنها به این امید مرتکب کارهای مجرمانه می‌شوند. به نظر شما چطور می‌شود جلوی این کار را گرفت؟
من معتقدم که اگر کسی یک بار آن هم از روی احساسات مرتکب چنین جرمی شود، جای گذشت و بخشش دارد و می‌توان از خطای او چشم‌پوشی کرد، چون او به عمد مرتکب خطا یا جرم نشده است، اما افرادی که شرور و سابقه‌دار هستند، از روی عمد مرتکب جرمی مانند قتل می‌شوند به هیچ وجه نباید گذشت کرد، بلکه باید بسزای اعمالشان برسند تا درس عبرتی برای سایرین باشد.