تجربه آفرود با یک کراس اوور شهری

چند سالی است دسته‌ای از خودروها را در خیابان‌ها می‌بینیم که نه شاسی بلندند و نه سواری، این خودروها کراس اوور نام دارند یا همان شاسی بلند‌های کوچک که در اصطلاح CUVنامیده می‌شوند،خودروهایی که این روزها زیاد با آن مواجه می‌شویم و البته تا‌کنون موفق نیز بوده‌اند. این خودروها جثه‌ای کوچک داشته و عمدتا نیز از موتورهایی کم حجم برخوردارند. شرکت‌های تولید‌کننده خودرو در ایران نیز به سمت تولید این خودروها رفته‌اند که نمونه آنها را می‌توان به لیفان X۵۰، هاوال M۴ یا در نمونه‌های وارداتی رنو کپچر و سانگ یانگ تیوولی اشاره کرد.چندی پیش به لطف یکی از دوستان یک روز را با یکی از همین خودروها گذراندیم، خودرویی که نیامده در صدر خبر‌های خودرویی جهان قرار گرفت و به نوعی می‌توان گفت که تیوولی برند سانگ یانگ را احیا کرد چراکه هم در بازار‌های جهانی و هم در بازار ایران توانست به فروش خوبی دست یابد.تیوولی به واسطه داشتن چهره‌ای زیبا و البته امکانات زیاد خیلی زود توانست به محبوبیت برسد.

صورت زیبا

تیوولی به واقع یک خودروی زیباست که همانند دیگر محصولات سانگ یانگ طراحی خاصی دارد اما این بار طراحی این خودرو فقط دل خاص پسندان را نبرده و گروه بیشتری آن را می‌پسندند. خودرو اگر چه ابعاد کوچکی دارد اما با توجه به فرم طراحی عضلانی بدنه به خصوص سپر‌ها کمی بزرگ‌تر نشان داده می‌شود. جلو پنجره باریک،چراغ‌های ذوزنقه‌ای کشیده شده تا روی گلگیر و سپری حجیم در نمای جلو ترکیبی زیبا را به وجود آورده و در نمای جانبی نیز شاهد خطوطی تیز به خصوص در طراحی شیشه‌ها هستیم که متفاوت از خودروهای همکلاس است. این خطوط تیز به قسمت عقب نیز آمده‌اند تا ترکیبی کاملا اسپرت را خلق کنند. به‌طور کلی می‌توان تیوولی را یکی از بهترین و البته عامه‌پسند‌ترین طراحی‌ها در محصولات سانگ یانگ دانست. طراحی داخلی کابین نیز در کلاس قیمتی این خودرو قابل قبول است. هر چند می‌توانستند بهتر هم عمل کنند. برای مثال صندلی‌های قسمت عقب مانند اکثر خودروهای شاسی بلند و کراس اوور ثابت است. زاویه این صندلی‌ها به گونه‌ای است که در مسافرت‌های طولانی مدت ممکن است باعث خستگی سرنشینان شود.

یک روز با تیوولی

تیوولی خودرویی برای مصارف شهری است، پس بهترین جا برای بیشتر شناختن این خودرو، خیابان‌های شهر و البته جاده‌های اطراف شهر است. وارد کابین این کره‌ای کوچک می‌شویم. طراحی کابین نیز همانند ظاهر خودرو زیبا و البته قابل قبول است. قطعات به کار رفته درون کابین از کیفیت متوسطی برخوردارند اما از نظر امکانات، تیوولی شما را متحیر خواهد ساخت. فرمان سه حالته خودرو را می‌توان در حالت نرمال، کامفورت یا اسپرت قرار داد که نرمی و سفتی آن را تغییر می‌دهد. یک آپشن خیلی کلیدی به خصوص برای خانم‌ها در این خودرو تعبیه شده است؛ هنگامی که تیوولی در حالت سکون قرار دارد زاویه چرخ‌ها را می‌توانید روی مانیتور کوچک مشاهده کنید که به چه سمتی چرخیده‌اند.

صندلی برقی راننده را تنظیم کرده و فرمان را نیز مطابق با وضعیت صندلی کمی پایین‌تر آوردیم. با فشردن پدال ترمز و دکمه استارت، موتور 6/ 1 لیتری 128اسب بخاری را روشن کرده، گیربکس را در حالت D قرار داده و حرکت را آغاز کردیم. همانطور که از مشخصاتی که روی کاتالوگ نوشته شده بود بر‌می‌آمد تیوولی خودرویی پر شتاب نیست و از این حیث نمی‌توان هیجان را با آن تجربه کرد. شاید وزن 1300کیلوگرمی این خودرو تاثیر زیادی در این کندی داشته است اما فراموش نکنید که سانگ یانگ برای اینکه همه چیز قابل قبول باشد و ضعف موتور را در برابر وزن سنگین خودرو جبران کند به سراغ یکی از بهترین گیربکس سازان دنیا رفته است.جعبه دنده این خودرو ساخت کارخانه «ایشن» ژاپن است که 6 سرعته بوده و توانسته تا حد زیادی ضعف موتور را جبران کند.در مسیرهای صاف و بدون شیب همه چیز خوب است حتی شتاب‌گیری نیز قابل قبول بوده و خیلی زود به سرعت‌های بالا می‌رسیم اما داستان زمانی پیچیده می‌شود که وارد مسیرهای سربالایی می‌شویم. خودرو به حرکت خود ادامه می‌دهد اما حجم کم موتور سبب شده تا گیربکس همیشه در حال تعویض دنده باشد تا بتواند به درستی عملیات انتقال قدرت را انجام دهد.به واقع می‌توان گفت که گیربکس تیوولی توانسته کمک زیادی به عملکرد خودرو داشته باشد. اما خب در جریان این یاری رساندن به عملکرد بهتر خودرو، گیربکس پیوسته زیر فشار است و این می‌تواند ضریب استهلاک آن را افزایش دهد. در طول مسیر سیستم تهویه مطبوع همیشه روشن بود و به خوبی از پس فضای کابین بر می‌آمد.با عبور از مسیرهای پر ترافیک شهری که در آنها تیوولی شما را به هیچ وجه خسته نخواهد کرد، به مسیرهای پر پیچ و خم جاده‌های اطراف تهران می‌رسیم. آن زمان بود که جرقه رفتن به دل طبیعت با این خودروی شهری در سرمان کلید خورد. هر چند تیوولی برای بیابان ساخته نشده و خودش همچنین ادعایی ندارد اما هر چه باشد یک خودروی بلند به حساب می‌آید و هنگام تست آدم را وسوسه می‌کند تا آن را در مسیرهای غیر‌آسفالته نیز آزمایش کند. از این‌رو به جاده‌های خاکی خارج از شهر رفته و به سمت تپه‌های لواسان حرکت کردیم. نکته جالب اینجا بود که در هنگام عبور از مسیرهای خاکی سیستم تعلیق و زیر بندی خودرو به گونه‌ای عمل می‌کرد که کمترین تکان به کابین و سرنشینان منتقل می‌شد. البته در صندلی‌های عقب تکان‌های بیشتر حس می‌شد که این تقریبا در تمام شاسی بلند‌ها عمومیت دارد. سرعت را بیشتر کرده تا تیوولی را بیشتر به چالش بکشیم همچنان سواری نرم بود و در مسیرهای خاکی و در سر پیچ‌ها قسمت عقب خودرو حتی با سرعت‌های بالا منحرف نمی‌شد و سیستم کنترل پایداری به خوبی توانسته بود قسمت عقب را کنترل کند.ما می‌خواستیم چیزهای بیشتری را با تیوولی تجربه کنیم و البته کمی هم کنجکاو بودیم تا ببینیم که یک کراس اوور شهری چقدر می‌تواند در این مسیرها دوام بیاورد.پس این بار به سمت تپه‌هایی با شیب بیشتر رفتیم. البته جانب احتیاط را نیز رعایت کردیم. این احتیاط به دو دلیل بود یکی اینکه به هر حال ما سوار یک ماشین آفرود نبودیم و دوم اینکه خودرو امانت بود! در هنگام تست آفرود همواره مراقب بودیم تا قسمت پایین خودرو به خصوص کارتل روغن با جایی برخورد نکند تا سوراخ شود.البته بعدا متوجه شدیم که این احتیاط ما بیجا بوده است! چرا که بعدا با نگاهی به این قسمت دیدم که یک سینی برای محافظت از قسمت پایین خودرو در نظر گرفته شده که خیال ما را راحت کرد و کمی فشار روی خودرو را بالا بردیم. هر چند باید این را هم بگوییم که تیوولی خودروی چندان بلندی نیست.در عبور از یک تپه با شیب بسیار زیاد تیوولی در آخرین لحظات کم آورد و هرزگردی لاستیک‌های عقب گریبانش را گرفت اما تا بالای تپه به خوبی حرکت کرد اما در راه برگشت شیب بسیار تند را به آرامی پایین آمدیم که برای خودرویی تک دیفرانسیل عبور از این مسیرها به‌خصوص سربالایی‌ها کار سختی بود همه اینها در کنار پرش‌هایی نرم دست به دست هم داد تا حدود یک ساعت مداوم را در بیابان سرگرم تجربه‌های جدید با این خودرو باشیم و نکته جالب این بود که بعد از تحمل این فشارها بوی لنت یا صفحه کلاچ از خودرو بلند نشد. در مسیرهای خاکی با سنگ‌های ریز و درشت با سرعت زیاد حرکت کردیم سرعت را این‌قدر بالا بردیم که گاه در هنگام پرش قسمت پایین خودرو به زمین برخورد می‌کرد اما خودرو هیچ گاه میل از حرکت باز ایستادن را نداشت. در مسیرهای خاکی که اتفاقا به خاطر وجود سنگ ریزه لغزندگی زیادی وجود دارد هم عملکرد ترمزها خوب بود و هم عملکرد سیستم کنترل پایداری.میزان فشاری که به خودرو وارد کردیم به قدری بود که لاستیک جلوی سمت راننده در یک پیچ زدن روی مسیر خاکی به قدری فشار را تحمل کرد که لبه لاستیک از رینگ جدا شده و باد لاستیک خالی شد. در نهایت مجبور به استفاده از لاستیک زاپاس شدیم. البته ما این را به حساب ایراد خودرو نمی‌گذاریم چرا که نه رینگ و نه لاستیک زیر خودرو مناسب این حجم فشار نبود و ما انتظار نداشتیم در حدود یک ساعت هم مقاومت کند.

در راه برگشت که مسیر شیب رو به پایین داشت تیوولی از خود رفتار‌های جذاب تری را نشان داد چراکه با سرعت بالا به راحتی می‌توان از پیچ‌ها عبور کرد پیچ‌های نرم و گاه تند جاده شمشک محل خوبی برای این چالش بود که تیوولی به خوبی از پس آن بر آمد شاید اگر یک توربو شارژر روی این موتور قرار داشت این خودرو جذابیتی دو چندان را به خود می‌دید چراکه همه چیز برای یک مسافرت جذاب و ایمن فراهم است اما موتور به قدرت بیشتری برای بالا بردن جذابیت نیاز دارد هر چند که در عوض مصرف سوخت کمی دارد و در این زمینه برچسب اقتصادی بودن را بر پیشانی دارد. تیوولی از فضای خوبی برای سرنشینان بهره می‌برد و برای خانواده‌های پر جمعیت مناسب است اما صندلی‌های عقب در مسافت‌های طولانی کمی خسته‌کننده‌اند، این نکته را نیز نباید فراموش کرد فضای بار نیز در نوع خود زیاد بوده و دچار مشکل نخواهید شد.

یک نکته جالب توجه دیگر این خودرو نمایشگر وضعیت سنسورهای دنده عقب بود. اگر چه این آپشن خاصی نیست و اکنون خودروهای زیادی آن را دارند، اما در نمایشگر تیوولی نمایشگر گرافیکی حسگرها را خیلی بزرگ و مشخص ساخته‌اند و کاملا معلوم است که هدف آنها کسانی بوده که پارک دوبل و دنده عقب رفتن خوبی ندارند!

خط پایان

به‌طور کلی می‌توان این خودرو را انتخابی مناسب در این کلاس دانست؛ چراکه مصرف سوخت پایین، امکانات زیاد و البته چهره‌ای زیبا همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا از تیوولی خودرویی موفق بسازند، شاید اگر نمونه‌های چهار چرخ محرک آن نیز به بازار ایران بیاید این خودرو برای رقبای کره‌ای اش مشکلات زیادی ایجاد کند و زنگ خطری برای آنها باشد، البته به شرطی که موتوری پر‌قدرت‌تر در سینه داشته باشد. اما آنچه باعث شده تیوولی این روزها ذهن خیلی‌ها را به خود مشغول کند جدای از طراحی و کاربری اقتصادی، قیمت آن است. تیوولی در قیمتی که از سوی نمایندگی‌ها عرضه می‌شود زیر ۱۰۰ میلیون تومان است و همین مساله خیلی‌ها را در مورد آن به فکر فرو می‌برد.