هنوز در حال آزمون و خطاییم
علیرضا دبیر
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران
در حالی که تنها سه سال از مصوبه مجلس شورای اسلامی شهر تهران مبنی بر افزایش‌تعداد اعضای شورای اسلامی شهرها می‌گذرد؛ اخیرا نمایندگان مجلس با اصلاح ماده ۶ طرح اصلاح قانون تشکیلات،‌ وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور، رای به کاهش تعداد اعضای شورای شهر‌ها را داده‌اند. این اتفاق اعتراض بسیاری از نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی شهرها را به همراه داشته است.


هرچند اگر شورای شهر تهران حتی صد نماینده داشته باشد بازهم برای رسیدگی به مسائل کلان شهری مثل تهران ممکن است کم باشد؛ اما این موضوع دلیل کافی برای افزایش یکباره تعداد اعضا نیست. سه سال قبل زمانی که مجلس تصمیم به افزایش یکباره اعضای شورا گرفت؛ من یکی از معدود مخالفان این تصمیم بودم و بارها در گفت‌وگو با رسانه‌های عمومی موضع خود را اعلام کردم، چراکه افزایش تعداد اعضا الزاماتی دارد، اما این الزامات هنوز در شوراهای شهر ایجاد نشده است.

عمر کوتاه تشکیل شوراها باعث شده هنوز در حال آزمون و خطا باشیم. در این مدت نه تنها ساختار بلکه قوانین مربوط به شوراها هم به اصلاحات بسیاری نیاز دارند. چنانکه قوانین شوراها در مواردی حتی با هم متضاد هستند. در برخی قوانین اختیارات به شوراها داده شده و در برخی دیگر همان اختیارات را گرفته‌اند. با وجود چنین نابسامانی در قوانین به نظر می‌رسد تغییر در تعداد اعضا؛ نباید اولویت اول مجلس شورای اسلامی باشد. بلکه آنچه نیاز شوراهای اسلامی شهرها است ساماندهی قوانین و ایجاد مدیریت یکپارچه شهری است.

در شرایط فعلی شورای چهارم توانسته است نظارت بسیار بهتری نسبت به شورای سوم داشته باشد. ایجاد دو کمیسیون تخصصی جدید؛ رسیدگی به جزئیات گزارش‌های حسابرسی بودجه شهرداری و... نمونه‌هایی از عملکرد بهتر شورای چهارم در بعد نظارت است. نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی باید بدانند شورا یارشان است نه بارشان. اگر اعتماد فی ما بین نمایندگان مردم در مجلس و نمایندگان مردم در شورا محکم تر شود؛ نفع آن مستقیما برای شهر و مردم شهر خواهد بود. مجلس و شورا به عنوان دو نهادی که از منتخبین مردم شکل گرفته اند با یک هدف و در یک مسیر حرکت می‌کنند.

تنها تفاوت در این است که دغدغه‌های نمایندگان مردم در مجلس دغدغه‌های کلان کشور و دغدغه نمایندگان مردم در شورا مربوط به امورات شهر و حتی مشکلات مردم در محلات است. با افزایش اختیارات شوراها و ایجاد مدیریت یکپارچه شهری؛ نمایندگان مجلس می‌توانند با فراغ‌بال بیشتری به امور کلان پرداخته و اداره شهر را به شوراها بسپارند.

در حال حاضر شوراهای شهر تنها درگیر شهرداری‌ها هستند نه مدیریت شهری. دستگاه‌های دیگری مثل اداره آب و فاضلاب؛ اداره برق و... که درگیر فعالیت‌های شهری هستند مدیریتی کاملا مستقل دارند و شورا تنها می‌تواند در حد پیشنهاد با این نهادها تعامل داشته باشد. این تصمیم که همه امور در شهر تحت لوای یک مدیریت واحد اداره شود به تغییر قوانین و تصمیم مجلس شورای اسلامی وابسته است. موضوعی که متاسفانه در سال‌های اخیر مغفول مانده است. البته به نظر می‌رسد شورای عالی استان‌ها نیز می‌تواند به عنوان رابط شوراها و مجلس فعال تر باشد و از این توان برای بهبود وضعیت مدیریت شهری استفاده کند. پتانسیلی که اخیرا کمتر از آن استفاده شده و نارضایتی نمایندگان مردم را به همراه داشته است.