دکه مطبوعات - ۸ مهر ۹۵
The Economist
دنیایی با نرخ بهره پایین
مجله اکونومیست در شماره ۲۴ سپتامبر، سر مقاله اصلی خود را به نرخ بهره اختصاص داده است. در این شماره مجله اکونومیست عملکرد بانک‌های مرکزی جهان، به‌ویژه ایالات‌متحده را مورد بررسی قرار داده است. در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: طی بحران مالی، فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی جهان به‌خاطر عملکردشان مورد توجه قرار گرفتند: «آنها با کاهش نرخ بهره و چاپ پول برای خرید اوراق قرضه توانستند از تبدیل شدن یک شوک به رکود اقتصادی پیشگیری کنند.
The Economist
دنیایی با نرخ بهره پایین
مجله اکونومیست در شماره ۲۴ سپتامبر، سر مقاله اصلی خود را به نرخ بهره اختصاص داده است. در این شماره مجله اکونومیست عملکرد بانک‌های مرکزی جهان، به‌ویژه ایالات‌متحده را مورد بررسی قرار داده است. در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: طی بحران مالی، فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی جهان به‌خاطر عملکردشان مورد توجه قرار گرفتند: «آنها با کاهش نرخ بهره و چاپ پول برای خرید اوراق قرضه توانستند از تبدیل شدن یک شوک به رکود اقتصادی پیشگیری کنند. حالا اما سیاست شاخص آنها یعنی حفظ نرخ بهره در حد پایین یا حتی منفی، به محور بزرگ‌ترین مجادلات اقتصاد کلان یک نسل تبدیل شده است. مقامات بانک‌های مرکزی می‌گویند که سیاست‌های پولی بیش از حد سهل‌گیرانه، در ایجاد محرک برای اقتصادهایی که هنوز ضعیف هستند و دستیابی به اهداف تورمی آنها، موثر است. بانک ژاپن در هفته گذشته نرخ سود اوراق ده ساله دولتی را حدود صفر اعلام کرد. در روز ۲۱ سپتامبر فدرال‌رزرو یکبار دیگر افزایش نرخ بهره را منتفی دانست.
بانک مرکزی انگلستان هم در پی رای به برگزیت نرخ بهره اصلی خود را به ۲۵/ ۰ درصد کاهش داد، نرخی که پایین‌ترین سطح نرخ بهره طی ۳۰۰ سال اخیر تاریخ انگلستان است.» این مجله همچنین در این گزارش از دولت‌ها می‌خواهد که برای حل مشکل موجود اقدام کنند. از این‌رو سرمقاله اینگونه به دولت‌ها پیشنهاد می‌دهد: «به جای سرزنش بانک‌های مرکزی به‌خاطر نرخ‌های بهره پایین، وقت آن فرا رسیده است که دولت‌ها به کمک آنها بشتابند.» البته این مجله در این شماره خود به موضوعاتی همچون برکناری هوشیار زیباری وزیر دارایی عراق، توسط پارلمان عراق، پیروزی ۱۴ درصدی راست‌های افراطی در انتخابات آلمان و قرارداد تجاری بین اتحادیه اروپا و کانادا پرداخته است. در شماره ۲۴ سپتامبر اکونومیست گزارش مهم دیگری هم در مورد ونزوئلا و سرنوشت مادورو به رشته تحریر در آمده است.
The Week
دستورپخت مصیبت
مجله ویک در شماره آخر خود به سراغ جنگ درونی حزب کارگر بریتانیا رفته و موضوع انتخابات دبیرکلی این حزب را به‌عنوان گزارش اصلی خود انتخاب کرده است. به‌رغم اینکه دیوید کامرون نتوانست کشورش را در درون اتحادیه اروپا نگه دارد و بسیاری این موضوع را به ضرر محافظه‌کاران قلمداد می‌کردند اما ضعف حزب کارگر در این مدت نتوانست خللی به محافظه‌کاران وارد کند. برخی این موضوع را ناشی از عدم مدیریت کوربین، دبیر کل حزب کارگر بریتانیا می‌دانند. برای همین، نویسنده این گزارش تیتر «دستور پخت مصیبت» را برای آن انتخاب می‌کند و به مضرات حضور کوربین در حزب کارگر می‌پردازد. در این گزارش می‌خوانیم: رقابت اصلی انتخابات بین جرمی کوربین و اوون اسمیت است. کوربین امیدوار است که بتواند اسمیت را شکست دهد (این گزارش پیش از انتخابات درون گروهی این حزب نوشته شده و کوربین توانست برای بار دوم رهبری این حزب را به دست گیرد).
کوربین قصد دارد در این دوره حزب را مجددا متحد کند. دان هاجس یکی از اعضای حزب می‌گوید: کوربین قصد دارد حاشیه‌سازان حزب کارگر را خاموش کند و این حزب را دوباره به عرصه سیاسی بریتانیا بازگرداند. شکست سنگین این حزب در انتخابات سال ۲۰۱۵، این حزب را با مشکلات فراوانی روبه‌رو کرد، و اد میلیبند و نفرات جوان‌تر این حزب دست چپی را حاشیه نشین کرد. با شکست میانه‌روهای این حزب دست چپی نوبت به گروه‌های رادیکال‌تر این حزب یعنی کوربین و تیم او رسیده است تا بتواند این حزب را از ورطه سقوط نجات دهد. مجله ویک در یکی دیگر از گزارش‌های خود، وارد قاره آمریکا می‌شود و به موضوع جنگ هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ می‌پردازد. ترامپ در آخرین حملات خود علیه حزب دموکرات موضوع قانون اسلحه را دستمایه خود قرار داده و از هیلاری کلینتون به دلیل اینکه به دنبال محدود کردن قانون حمل اسلحه است، انتقاد می‌کند. او به هیلاری کلینتون گفته است: فقط یکبار محافظان او بدون اسلحه ظاهر شوند تا ببیند جان سالم به در می‌برد یا نه.
National Review
سلامتی هیلاری: تیشه به ریشه لیبرالیست‌ها؟
مجله نشنال ریویو در شماره آخر خود به لیبرالیسم پرداخته و تیتر «ریشه‌های مداراگرایی در لیبرالیسم» را انتخاب کرده است. این گزارش ابتدا با موضوع سلامتی هیلاری کلینتون آغاز می‌شود. در جایی که می‌نویسد: هیلاری کلینتون در نقطه صفر (محل حادثه ۱۱ سپتامبر) بدحال می‌شود و پیش از اینکه به ون برسد در دستان محافظ خود از حال می‌رود. هیلاری کلینتون در روز انتخابات ۶۹ ساله است، دونالد ترامپ ۷۰ ساله و برنی سندرز هم که رقیب هیلاری کلینتون بود در روزی که به نامزد دموکرات خود رای خواهد داد ۷۴ ساله خواهد بود. اما برای دموکرات‌ها یک امر بسیار حیاتی است: سلامتی هیلاری کلینتون و نحوه رویارویی با این امر.هیلاری کلینتون یکبار ضربه مغزی شده و سه لخته خون در سر خود دارد و همین امر وضعیت او را نسبت به دیگر نامزد حاضر در انتخابات وخیم‌تر می‌کند.
حالا باید دید لیبرال‌ها چگونه می‌خواهند با تنها نماینده خود از این انتخابات جان سالم به در ببرند. هیلاری کلینتون سوای وضعیت خطرناکی که دارد سخنان خطرناکی هم به زبان رانده که ممکن است از میزان مقبولیت او بکاهد. اینکه وی طرفداران ترامپ را حقه‌باز و نژادپرست خوانده نمی‌تواند دردی از عدم محبوبیتش درمان کند. هیلاری کلینتون باید بر روی موضوعاتی که ریشه‌های لیبرال دارد متمرکز شود تا بتواند در برابر رقیب خود که نه محافظه‌کار تمام عیار است و نه لیبرال کامل، قد علم کند. کلینتون تاکنون در نظرسنجی‌ها بالاتر از ترامپ بوده اما این امر می‌تواند موقتی باشد و ماه عسل هیلاری کلینتون را به یک تراژدی تمام عیار
تبدیل کند.
The New York Times
لاتین‌تبارها از ترامپ متنفرند
مجله نیویورک تایمز برای شماره ۱۸ سپتامبر خود عکس برگه‌های رای را انتخاب می‌کند و به پیشواز انتخابات هشتم نوامبر (آبان ماه) می‌رود. این مجله با بررسی نقط ضعف حزب جمهوری‌خواه، نقطه آسیب این حزب را در رای لاتین‌تبارها می‌داند. آلک مک‌گلیس با نگارش گزارشی با عنوان چگونه جمهوری‌خواهان بهترین فرصت خود را برای به دست آوردن رای لاتین‌تبارها از دست می‌دهند به بررسی رابطه جمهوری‌خواهان و این اقلیت نژادی پرداخت.نویسنده این گزارش می گوید وی نزد جمهوری‌خواهانی رفته است که اساسا آنها لاتین‌تبار هستند. برخی از آنها در آمریکا به دنیا آمده و برخی دیگر نیز تابعیت این کشور را داشته‌اند اما هر دو گروه به اتفاق بر این باورند که دونالد ترامپ رای خوبی به دست نخواهد آورد. در بخشی از این گزارش می‌خوانیم: در ماه ژوئن، زمانی که دونالد ترامپ به قاضی مکزیکی‌تبار که در ایندیانا به دنیا آمده است، حمله کرد، به قصد دیدار با نماینده مجلس نمایندگان، یعنی رائول لابرادور به کاپیتول هیل رفتم. لابرادور جمهوری‌خواه اهل آیداهو است.
او در پورتوریکو به دنیا آمده اما در لاس‌وگاس به همراه مادر مجرد خود با عقاید مورمونی بزرگ شده است. او می‌گوید: لاس‌وگاس یکی از محافظه‌کارترین نقاط آمریکاست که عمده ساکنان آن نیز سفیدپوست هستند. او در سال ۲۰۱۰ با حمایت تی‌پارتی به کنگره راه پیدا کرد و هنوز کسی نتوانسته کرسی این منطقه را از دست او خارج کند. او با ذکر حملات ترامپ به من گفت: وی رای لاتین‌تبارها را نخواهد داشت. لاتین‌تبارها از او خوششان نمی‌آید. زیرا نامزد جمهوری‌خواهان عزم خود را جزم کرده است تا قانون مهاجرت را اصلاح کند. به گفته این نماینده مجلس نمایندگان، اگر ترامپ همچنان عزم اصلاح این قانون را داشته باشد از سوی لاتین‌تبارها پس زده خواهد شد. بسیاری بر این باورند هیلاری کلینتون آرای قابل توجهی از این اقلیت نژادی به دست خواهد آورد.
The Spectator
ترامپ‌چی‌های خشمگین
انتخابات ایالات متحده برای انگلیسی زبان‌ها مهم است. فرقی ندارد استرالیا باشد یا انگلستان و کانادا. در این راستا مجله بریتانیایی اسپکتاتور همچون مجلات آمریکایی به موضوع انتخابات آمریکا پرداخته است. گزارش اصلی این مجله به جمهوری‌خواهان اختصاص دارد. این مجله با تیتر «مردم ترامپ» به موضوع هواخواهان ترامپ پرداخته و نوشته است: طرفداران ترامپ را باید عده‌ای سفید پوست عصبانی دانست که از وضعیت موجود به تنگ آمده‌اند. به نوشته این مجله هیلاری کلینتون برای غلبه بر ترامپ باید دو موضوع را در نظر بگیرد: ابتدا بیماری وی و سپس مردمی عصبانی که حامی ترامپ هستند. این روزنامه اعتقاد دارد که هیلاری کلینتون باید درخصوص موضوع دوم دقت بیشتری به خرج دهد، زیرا اظهارنظرهای اخیر وی موجب شده است تا این مردم ناراضی بیش از پیش تحریک شوند.
زمانی که هیلاری کلینتون لب به انتقاد می‌گشاید و ترامپ را «ماشین نژادپرستی» می‌خواند، در واقع شعله‌های آتش نفرت طرفداران میلیاردر نیویورکی را بیشتر می کند .البته ترامپ نیز در این میان بیکار نبوده و با تهیه یک کلیپ، آتش خشم را علیه کلینتون افزایش داده است. در حالی که هیلاری کلینتون طرفداران ترامپ را نژادپرست و مریض جنسی خوانده است، ترامپ با استفاده از یک موقعیت خوب، در ایالت‌هایی که به «ایالت‌های دارای نوسان» (Swing States) معروفند کلیپی تهیه کرده است تا نشان دهد هیلاری کلینتون به طبقه کارگر آمریکا توهین کرده است. ایالت‌های دارای نوسان جزو ایالت‌هایی هستند که در روز انتخابات نقش مهمی را ایفا می‌کنند و با رای دادنشان به یکی از دو نامزد حزبی نقش مهمی در پیروزی کاندیدای ریاست‌جمهوری بازی می‌کنند. این ایالت‌ها به این دلیل دارای نوسان هستند که نه جزو ایالت‌های دموکرات محسوب می‌شوند نه جمهوری‌خواه.از این ایالت‌ها می‌توان کارولینای شمالی، اوهایو، فلوریدا و پنسیلوانیا را نام برد. گفتنی است کلیپ یاد شده در این چند ایالت پخش شده است.
Newsweek
زنان معمولی اما جاسوس
مجله نیوزویک گزارش اصلی این هفته خود را به «اَبی‌گیل جونز» سپرده است. نویسنده‌ای پر طرفدار که هم در نیوزویک مشغول به کار است هم کتاب‌هایی به رشته تحریر در آورده است که جزو پرفروش‌ها (Bestseller) بوده است. ابی‌گیل برای این شماره موضوع ماموران مخفی آمریکا را مدنظر خود قرار داده است. وی در این گزارش به شیوه ای تاریخی به موضوع فعالیت‌های سازمان‌های جاسوسی آمریکا به ویژه «سیا» پرداخته است. نکته مهم گزارش ابی‌گیل استفاده ابزاری سازمان‌های جاسوسی آمریکا از زنان معمولی بوده تا مبادا دست این سازمان‌ها رو شود. گزارش ابی‌گیل اینگونه آغاز می‌شود: یک تحلیل‌گر که زندگی حرفه‌ای خود را صرف ردیابی عاملان برخی از بدترین بحران‌های بین‌المللی کرده است داستان عجیبی از حافظه خود بیرون کشید: «Bennet، زنی مطلقه و مادر ۵ کودک است که هر یک از کودکان وی در یکی از بحرانی‌ترین مقاطع بین‌المللی به دنیا آمده‌اند. اگر پسر اول او در یک روز معمولی به دنیا آمده است، فرزند دوم او همزمان با انفجار مجتمع سعودی الخُبَر به دنیا آمده است. (مجتمعی مسکونی که در سال ۱۹۹۶ بمب‌گذاری شد و در آن آمریکایی‌های نظامی زندگی می‌کردند).
همچنین وی فرزند سوم خود را تقریبا همزمان با بمباران سفارت آمریکا در تانزانیا در سال ۱۹۹۸ به دنیا آورد. البته مهمترین فرزند او، دختر دوم و فرزند چهارمش است که در تاریخ ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ به دنیا آمده است. Bennet در هر برهه مهم تاریخی یک فرزند به دنیا آورده است و به‌رغم‌حساسیت‌ها و بیماری‌های مرموزی که داشت معمولا اطرافیان متوجه بارداری او نمی‌شدند. او می‌گوید: دختر سوم خود را همزمان با بمباران فلوجه به دنیا آورده است. او نام فرزند خود را فرزند فلوجه گذاشته است». ابی‌گیل جونز در گزارش خود می‌نویسد: «سوای تصادفات عجیب تاریخی فرزندان وی، هیچ چیز غیرمعمولی در این زن نمی‌توان دید اما وی نخستین گزارش خود را در باب اسامه بن لادن به‌عنوان یکی از ۵ زن جاسوس ایالات متحده در اوایل دهه ۹۰ نوشته است».
ارسال نظر