بارهای اضافی بر دوش کوهنوردان
محمدرضا افکاری مربی برنامه صعود به قله موستاق آتا هیات کوهنوردی تهران چند سالی است که برنامه‌هایی را برای کسب تجربه در هیمالیانوردی در هند، چین و نپال پیگیری می‌کند. برای مثال در سال ۱۳۹۰ پرچم ایران بر فراز قله پاسوپیک قرار گرفت، قله‌ای که از آخرین صعود آن ۱۷ سال می‌گذشت. در راستای همین برنامه‌ریزی؛ از آذرماه سال گذشته ۱۳۰ آقا و نزدیک به ۴۰ خانم در اردوهایی که فراخوان داده شده بود شرکت کردند که در نهایت یک گروه ۵ نفره از خانم‌ها (که در آخرین روزها به دلیل مشکل مالی یکی از این اعضا از برنامه انصراف داد) و گروهی ۱۱ نفره از آقایان در این اردوها با هدف صعود به قله‌های کنگور و موستاق آتا انتخاب شدند.
محمدرضا افکاری مربی برنامه صعود به قله موستاق آتا هیات کوهنوردی تهران چند سالی است که برنامه‌هایی را برای کسب تجربه در هیمالیانوردی در هند، چین و نپال پیگیری می‌کند. برای مثال در سال 1390 پرچم ایران بر فراز قله پاسوپیک قرار گرفت، قله‌ای که از آخرین صعود آن 17 سال می‌گذشت. در راستای همین برنامه‌ریزی؛ از آذرماه سال گذشته 130 آقا و نزدیک به 40 خانم در اردوهایی که فراخوان داده شده بود شرکت کردند که در نهایت یک گروه 5 نفره از خانم‌ها (که در آخرین روزها به دلیل مشکل مالی یکی از این اعضا از برنامه انصراف داد) و گروهی 11 نفره از آقایان در این اردوها با هدف صعود به قله‌های کنگور و موستاق آتا انتخاب شدند.
کنگور قله‌ای ۷ هزار و ۷۱۹ متری است که تا کنون به غیر از کوهنوردانی از روسیه کسی روی آن قرار نگرفته است و به این جهت صعود تیم ایران به این قله بسیار ارزشمند خواهد بود. با توجه به اینکه این تیم هشت نفره با مجوز شورای برون مرزی به این برنامه می‌رود، در واقع تیم ملی محسوب می‌شود و صعود آنها افتخاری ملی به‌شمار می‌رود این در حالی است که مشکلات مالی این برنامه باری سنگین بر دوش اعضا بوده است.
اما موستاق آتا دیگر قله‌ای که تیمی 11 نفره از خانم‌ها و آقایان به آن صعود خواهند کرد، 30 کیلومتر هوایی با کنگور فاصله دارد و در منطقه تیان شان چین قرار دارد که ارتفاع آن 7 هزار و 546 متر است. اعضای تیم موستاق آتا نیز از سال گذشته در اردو هستند و در این مدت حمایت اندکی از طریق فدراسیون دریافت کرده‌اند، این در حالی است که درصد زیادی از هزینه‌ها را بچه‌ها خودشان عهده‌دار شده‌اند. یکی دیگر از مسائلی که معمولا اعضای تیم‌های کوهنوردی را درگیر خود می‌کند پیگیری مسائلی نظیر خرید بلیت، هماهنگی برای حمل و نقل، چانه‌زنی برای کم کردن هزینه‌های بار و مسائلی از این دست است که واقعا انرژی زیادی از اعضا می‌گیرد. طبیعتا بار یک کوهنورد با بار یک مسافر عادی قابل مقایسه نیست اما متاسفانه هیچ هماهنگی برای کمک به اعضا در این زمینه انجام نشد و ناهماهنگی‌ها تا آنجا پیش رفته است که اعضای تیم کنگور که روز گذشته (هشتم تیر ماه) به چین رسیدند، پرواز داخلی خود را از دست دادند و در فرودگاه زمینگیر شدند. در واقع این‌طور به نظر می‌رسد که شایسته نیست اعضای این دو تیم که تیم‌های ملی کشور برای صعود به دو قله بالای 7 هزار متری هستند، درگیر مسائلی نظیر خرید بلیت یا اضافه بار باشند، این افراد قرار است کاری خطیر انجام بدهند و وارد برنامه‌ای شوند که ریسک بسیار بالایی دارد، اما متاسفانه به دلیل بی‌توجهی و بی‌برنامگی این اعضا هستند که باید پیگیر کوچکترین کارهای خود باشند. به این ترتیب ما اعضا را با خستگی و فشار عصبی راهی برنامه‌ای می‌کنیم که خطرات جانی آن بر هیچ کسی پوشیده نیست؛ این در حالی است که چنانچه پرچم ایران بر فراز این قله‌ها به اهتزاز در بیاید، افتخار آن برای تمام کشور باقی خواهد ماند.
کنگور قله‌ای ۷ هزار و ۷۱۹ متری است که تا کنون به غیر از کوهنوردانی از روسیه کسی روی آن قرار نگرفته است و به این جهت صعود تیم ایران به این قله بسیار ارزشمند خواهد بود. با توجه به اینکه این تیم هشت نفره با مجوز شورای برون مرزی به این برنامه می‌رود، در واقع تیم ملی محسوب می‌شود و صعود آنها افتخاری ملی به‌شمار می‌رود این در حالی است که مشکلات مالی این برنامه باری سنگین بر دوش اعضا بوده است.
اما موستاق آتا دیگر قله‌ای که تیمی 11 نفره از خانم‌ها و آقایان به آن صعود خواهند کرد، 30 کیلومتر هوایی با کنگور فاصله دارد و در منطقه تیان شان چین قرار دارد که ارتفاع آن 7 هزار و 546 متر است. اعضای تیم موستاق آتا نیز از سال گذشته در اردو هستند و در این مدت حمایت اندکی از طریق فدراسیون دریافت کرده‌اند، این در حالی است که درصد زیادی از هزینه‌ها را بچه‌ها خودشان عهده‌دار شده‌اند. یکی دیگر از مسائلی که معمولا اعضای تیم‌های کوهنوردی را درگیر خود می‌کند پیگیری مسائلی نظیر خرید بلیت، هماهنگی برای حمل و نقل، چانه‌زنی برای کم کردن هزینه‌های بار و مسائلی از این دست است که واقعا انرژی زیادی از اعضا می‌گیرد. طبیعتا بار یک کوهنورد با بار یک مسافر عادی قابل مقایسه نیست اما متاسفانه هیچ هماهنگی برای کمک به اعضا در این زمینه انجام نشد و ناهماهنگی‌ها تا آنجا پیش رفته است که اعضای تیم کنگور که روز گذشته (هشتم تیر ماه) به چین رسیدند، پرواز داخلی خود را از دست دادند و در فرودگاه زمینگیر شدند. در واقع این‌طور به نظر می‌رسد که شایسته نیست اعضای این دو تیم که تیم‌های ملی کشور برای صعود به دو قله بالای 7 هزار متری هستند، درگیر مسائلی نظیر خرید بلیت یا اضافه بار باشند، این افراد قرار است کاری خطیر انجام بدهند و وارد برنامه‌ای شوند که ریسک بسیار بالایی دارد، اما متاسفانه به دلیل بی‌توجهی و بی‌برنامگی این اعضا هستند که باید پیگیر کوچکترین کارهای خود باشند. به این ترتیب ما اعضا را با خستگی و فشار عصبی راهی برنامه‌ای می‌کنیم که خطرات جانی آن بر هیچ کسی پوشیده نیست؛ این در حالی است که چنانچه پرچم ایران بر فراز این قله‌ها به اهتزاز در بیاید، افتخار آن برای تمام کشور باقی خواهد ماند.
ارسال نظر